เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 30
ตอนที่ 30.2
ทันทีที่ท่านพ่อออกไปทำงาน ฟีเรนเทียก็แวะไปยังห้องวิจัยของดอกเตอร์โอมัลลี่ตั้งแต่เช้าตรู่
โล่งอกที่ยังเช้าอยู่มาก ในห้องวิจัยจึงมีแค่เอสทีร่าคนเดียว
ทั้งๆ ที่อีกฝ่ายน่าจะอารมณ์เสียเพราะเรื่องที่พลาดใบแนะนำไปต่อหน้าต่อตา และได้ยินคำพูดเยาะเย้ยจากเจสันแท้ๆ แต่วันนี้นางก็ยังคงทำงานของตัวเองราวกับไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
มันยิ่งทำให้หัวใจของฟีเรนเทียเอ่อล้นไปด้วยความรู้สึกอยากจะช่วยเหลือเอสทีร่าให้ได้
เธอเปิดประตูเข้าไปเงียบๆ เอสทีร่าที่กำลังเช็ดโต๊ะวิจัยอย่างขยันขันแข็งจึงเอ่ยทักทายเธอด้วยความยินดี
“มาแล้วเหรอคะ คุณหนู”
“อรุณสวัสดิ์ เอสทีร่า! ”
“วันนี้ดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะคะ”
“คิดวิธีดีๆ ออกแล้วน่ะ! ”
“วิธีดีๆ เหรอคะ”
เอสทีร่าเบิกตากว้าง
“ความคิดดีๆ ที่จะช่วยให้เอสทีร่าได้ใบแนะนำไง”
“คุณหนูฟีเรนเทีย”
เอสทีร่ามองเธอด้วยความซาบซึ้งใจ ทั้งๆ ที่ในมือยังถือผ้าขี้ริ้วเอาไว้
“เอสทีร่า มีหนังสือที่ก่อนหน้านี้เคยเอาให้ข้าดูอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“สมุดบันทึกสูตรของท่านย่าเหรอคะ”
“อื้อ นั่นแหละเอาให้ข้าดูอีกครั้งได้มั้ย”
ตอนที่เธอแวะเข้าๆ ออกๆ ที่นี่เพื่อรับการรักษาข้อมือ เธอเคยถามคำถามมากมายกับเอสทีร่า
เรื่องแรกก็เพื่อเพิ่มความสนิทสนม เรื่องที่สองก็เพื่อสืบให้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ให้มากขึ้น
ในบรรดาเรื่องที่ได้รู้มาทั้งหลายนั่น มีอยู่อย่างหนึ่งคือเรื่องเกี่ยวกับย่าของเอสทีร่า
ถึงแม้จะอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ในแถบชนบท และเป็นสถานที่ที่ไม่มีแพทย์เข้าถึงแต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะใช้สมุนไพรหลากหลายชนิดที่หาได้ในละแวกนั้นคิดค้นวิธีการรักษาผู้คน พร้อมกับถ่ายทอดสืบต่อกันมาในตระกูลจากรุ่นสู่รุ่น
เอสทีร่าเองก็ได้รับอิทธิพลทางด้านนั้นมาจากตระกูล ทำให้ตัวนางได้จับสมุนไพรเรียนรู้เกี่ยวกับมันตั้งแต่เด็ก และคิดมาตลอดว่าอยากจะช่วยเหลือผู้คนที่เจ็บไข้ได้ป่วย
“ได้สิคะ รอสักครู่นะคะ”
เอสทีร่าหยิบสมุดบันทึกบนโต๊ะหนังสือที่อยู่มุมห้องวิจัยของตัวเองออกมา
มันเป็นสมุดบันทึกเก่าๆ ที่ผ่านมือมาหลายรุ่น
ฟีเรนเทียรับมันมาถือไว้ พลางเปิดหน้ากระดาษไปประมาณกลางเล่ม
“ช่วยอธิบายเกี่ยวกับยานี่เพิ่มอีกหน่อยได้มั้ย”
เอสทีร่ามองตำแหน่งที่เธอชี้ ก่อนจะเอ่ยพูด
“มันเป็นยาที่เวลาที่คนในหมู่บ้านทำงานได้รับบาดเจ็บที่ไหล่หรือข้อเท้าพลิก ท่านย่าก็จะหลอมมันขึ้นมา สั่งให้ข้าช่วยเอาไปให้น่ะค่ะ”
เอสทีร่ายิ้มด้วยความอาลัยในขณะที่อ่านลายมือของย่า
“มันเป็นยาที่ถ่ายทอดสืบต่อกันมาปากต่อปากเป็นระยะเวลานาน ไม่ได้มีการจดบันทึกเผยแพร่อย่างเป็นทางการก็จริงแต่มันเป็นยาที่ช่วยลดอาการบวม และก็ช่วยลดความเจ็บปวดได้ในระดับหนึ่งด้วยค่ะ”
“อันนี้มันใช้ยังไงเหรอ ไม่ใช่ยากินใช่มั้ย”
“ค่ะ จุ่มยาใส่ผ้าให้ชุ่ม แล้วเอาไปโปะไว้บนบริเวณที่เจ็บน่ะค่ะ”
มันเป็นยาที่เธอเคยอ่านผ่านตามาครั้งหนึ่ง แต่ว่าแล้วเชียว เธอจำได้ถูกต้องแล้ว
ฟีเรนเทียถามคำถามสำคัญอีกหลายเรื่องเกี่ยวกับประเด็นที่ไม่ได้มีการบันทึกไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...