เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 34
สรุปบท ตอนที่ 34.2: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 34.2 – เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] โดย Internet
บท ตอนที่ 34.2 ของ เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] ในหมวดนิยายแฟนตาซี เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่ 34.2
“การตัดสินใจเรื่องราคาไม่สามารถเลื่อนออกไปนานกว่านี้แล้วนะครับ”
เครย์ลีบันกล่าวพูดเป็นการแจ้งว่าหมดเวลาพักแล้ว
“ค่าใช้จ่ายที่ต้องชำระให้ทางกิลด์โรงงาน กับราคาค่าตัดเย็บเสื้อผ้า และไหนจะค่าก่อสร้างอีก ยังมีเรื่องให้ต้องตัดสินใจอีกหลายเรื่องนะครับ”
เธอลงจากตักเพื่อให้ทั้งสองคนได้พูดคุยกันได้อย่างสะดวก แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆ แทน
ในตอนนั้นเองนัยน์ตาของเธอก็มองสบเข้ากับนัยน์ตาของเครย์ลีบันพอดี
มันไม่ได้ต่างอะไรจากปกติ แต่แววตาคู่นั้นมีอะไรบางอย่างเปลี่ยนไป
แต่ก็เพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น
แค่กะพริบตาเพียงครั้ง แววตานั่นก็หายไปแล้ว
เธอมองผิดไปเหรอ
“ท่านแคลอฮัน ฟังที่ข้าพูดให้ดีนะครับ”
เครย์ลีบันย้ายสายตาไปจากเธอ แล้วเอ่ยพูดกับท่านพ่อ
“ท่านแคลอฮัน ที่ข้าบอกว่าร้านค้าจะต้องมุ่งเป้าไปที่ตลาดเฮลสล็อต ไม่ใช่เซดาคิวนาร์ เป็นเพราะข้าประเมินว่า สามัญชนจะเปิดรับรูปแบบการซื้อใหม่ๆ นี่มากกว่าพวกชนชั้นสูงครับ”
“แต่ว่า…”
“ถึงกิจการนี้จะตั้งเป้าไปที่สามัญชน แต่ก็จะต้องเลือกเป้าหมายไปที่กลุ่มคนที่ต้องการสินค้าชั้นสูงครับ”
หืม? เดี๋ยวนะ
เธอสะดุ้งตกใจ เงยหน้าขึ้นมองเครย์ลีบัน
มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ?
แต่เครย์ลีบันกลับดูจริงจังมาก
แววตาที่มองท่านพ่อไม่มีวี่แววล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย
“อืม…”
ท่านพ่อเองเมื่อเห็นท่าทางของเครย์ลีบัน ก็เริ่มครุ่นคิดอย่างระมัดระวัง
“สินค้าชั้นสูงอย่างนั้นหรือ…”
ไม่นะ! ท่านพ่อ! ไม่ใช่แบบนั้น!
“ครับ ถึงจะใช้ตลาดเฮลสล็อต แต่เพื่อสินค้าใหม่นี่ พวกเราจะต้องทำกิจการเพื่อกลุ่มคนที่สามารถใช้จ่ายเงินจำนวนมากออกไปได้ครับ”
ไม่สิ ขนาดเครย์ลีบันก็ด้วย ทำไมเป็นแบบนี้กันล่ะ!
เหงื่อเริ่มไหลชื้นเต็มทั่วแผ่นหลังของเธอที่กำลังตื่นตระหนก
“ต้องเพิ่มราคาถึงจะถูกต้องหรือเปล่านะ…”
ในที่สุดท่านพ่อก็ประสานมือครุ่นคิด
อุตส่าห์ทำได้ดีมาตลอดจนถึงตอนนี้แล้วแท้ๆ !
ธุรกิจครั้งนี้จะต้องจับกลุ่มชนชั้นกลางทั่วไปในหมู่สามัญชนเป็นเป้าหมายให้ได้ดังนั้นราคาก็จะต้องตั้งให้ต่ำลงอย่างเหมาะสมไปด้วยโดยธรรมชาติถึงจะถูกต้องเพื่อที่จะลดความยากลำบากในการตัดเย็บผ้าเองโดยตรง พวกเขาอาจจะมีความยืดหยุ่นในการทดลองสิ่งใหม่ๆ แต่ก็ยังต้องการเสื้อผ้าที่ราคาถูกกว่าการเดินทางไปยังห้องเสื้ออยู่ดี
สำหรับวันพิเศษอาจจะยังคงแวะไปวัดตัวตัดเย็บเสื้อผ้าที่ห้องเสื้อเหมือนเคย แต่ชุดธรรมดาที่สวมใส่ทุกวันนั้น พวกเขายังพอทำใจมองข้ามจุดด้อยที่ต้องสวมใส่ดีไซน์แบบเดียวกันกับคนอื่น และเลือกซื้อเสื้อผ้าสำเร็จรูปได้
“ลองคิดดูให้ดีสักครั้งนะครับ”
ทั้งๆ ที่เป็นเครย์ลีบันที่เธออุตส่าห์เชื่อใจแท้ๆ !
เขากำลังชักนำท่านพ่อไปบนเส้นทางที่ผิด
ฟีเรนเทียเฝ้ารอจนถึงท้ายที่สุด
เฝ้ารอให้ท่านพ่อหรือไม่ก็เครย์ลีบัน ให้ใครสักคนในสองคนนี้ตระหนักถึงจุดบอดของความเห็นครั้งนี้แต่หลังจากครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง จังหวะที่ท่านพ่อเปิดปากออก เธอก็ต้องเอ่ยแทรกทันที
“ถ้าอย่างนั้นก็คงจะต้องขึ้นราคา…”
“ตะ…แต่ถ้าเป็นข้าคงจะไม่ชอบหรอกนะคะ!”
พอเธอตะโกนออกไปด้วยความร้อนรน ท่านพ่อก็หันมามองเธอด้วยนัยน์ตาตกใจ
เป็นแบบนี้แล้วก็คงช่วยไม่ได้
ฟีเรนเทียพยายามพูดเปลี่ยนความคิดอย่างสุดความสามารถ
“ไหนบอกว่าคนอื่นๆ ก็จะได้ใส่ชุดแบบเดียวกันกับข้าไม่ใช่เหรอคะ ถ้าอย่างนั้นสู้ไปตัดเสื้อที่ห้องเสื้อยังจะดีกว่าอีกค่ะ! ”
“อย่างนั้นเหรอ”
เครย์ลีบันไม่ได้สนใจพวกเราสองพ่อลูกที่ตกใจจนช็อก เขายังคงยิ้มอยู่เหมือนเคย
ทั้งๆ ที่ปลายสายตาของเขาก็จับจ้องอยู่ที่เธอแต่เพราะเธอกำลังตกใจกับรอยยิ้มดั่งภาพวาดของเครย์ลีบันอยู่ จึงไม่อาจคิดอะไรออกได้ทั้งนั้น
ในตอนนั้นเองเครย์ลีบันที่นั่งอยู่บนเก้าอี้จู่ๆ ก็ลุกขึ้น เดินเข้ามาหาเธอ
ผงะ
เธอตกใจจนเผลอเกร็งตัวจนแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับตัวสุ่มสี่สุ่มห้า
ได้แต่เฝ้ามองเครย์ลีบันอยู่นิ่งๆ
เครย์ลีบันเดินเข้ามาใกล้เธอ ก่อนจะคุกเข่าลงข้างหนึ่ง ย่อกายลงตรงหน้าเธอ
มันเกิดขึ้นก่อนที่ท่านพ่อที่กำลังตกใจจะทันได้พูดอะไรออกไปด้วยซ้ำ
และตำแหน่งที่ปลายนิ้วของเครย์ลีบันสัมผัสอยู่ก็คือแขนเสื้อของเธอ
พูดให้แน่ชัดก็คือ ริบบิ้นที่ห้อยอยู่ตรงแขนเสื้อ
ไม่รู้ว่าคลายตัวหลุดออกจากปมไปเมื่อไหร่ ชายริบบิ้นกำลังแกว่งไปมา
เครย์ลีบันจับปลายนั้นไว้โดยไม่พูดอะไร
ปลายนิ้วเรียวยาวเคลื่อนไหวอย่างสวยงาม ช่วยผูกริบบิ้นให้เป็นปม เพียงไม่นานก็ได้รูปโบดูสวยงาม
“ขะ…ขอบคุณค่ะ”
เมื่อได้ยินเสียงแผ่วเบาของเธอ เครย์ลีบันจึงเงยหน้าขึ้นมองเธอพร้อมกับส่งยิ้มให้
“เรื่องเล็กน้อยครับ คุณหนู”
ฟีเรนเทียไม่อาจละสายตาห่างไปจากใบหน้านั้นได้เลย
เพราะรู้สึกเหมือนกับว่า นัยน์ตาทั้งสองข้างที่โค้งเป็นรูปพระจันทร์คู่นั้น มันแฝงไปด้วยความหมายต่างๆ มากมายเกินกว่าจะเป็นการมองเธอเฉยๆ
เมื่อครู่นี้ เธอรู้สึกราวกับข้างในนัยน์ตาคู่นั้น มีอะไรบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป
เธอได้แต่นั่งเหม่อมองเครย์ลีบันอยู่นิ่งๆ แบบนั้น
Related
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...