เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 4

ตอนที่ 129

ณ สำนักงานของร้านค้าเพลเลส

“…ว่ายังไงนะครับ”

เครย์ลีบันที่กำลังยุ่งวุ่นวายกับการจัดการงานในช่วงเช้าตกใจจนถึงกับต้องวางปากกาลง ในขณะที่เอ่ยถามกลับไป

เธอพูดให้เขาฟังอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้นิ่งสงบมากที่สุด

“เฟเรสเป็นเจ้าของกลุ่มการค้าโมนัคค่ะ”

“…จริงหรือครับ”

เครย์ลีบันหันไปถามเบ๊ตที่นั่งอยู่ข้างเธอ

“ครับ ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับ ข้าเองก็ตกใจเช่นกัน ถึงได้แจ้งให้ทราบหลังจากตรวจสอบแล้วตรวจสอบอีกหลายครั้งจนแน่ใจครับ”

“มะ ไม่สิ…จะเป็นไปได้ยังไง…”

เครย์ลีบันยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตน เขาพูดอะไรไม่ออกจริงๆ

เธอเข้าใจความรู้สึกนั้นดีเลยละ

ตอนที่เธอได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรก เธอเองก็ตกใจมากเหมือนกัน

ไม่รู้ว่าเธอถามเบ๊ตไปกี่ครั้งแล้วว่าเขาแน่ใจใช่มั้ย เหมือนกับที่เครย์ลีบันกำลังถามอยู่ตอนนี้นี่แหละ

เธอช่วยเติมน้ำให้เครย์ลีบันด้วยความรู้สึกเหมือนเห็นภาพของตัวเองเมื่อคืน ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ดื่มน้ำสักแก้วก่อนนะคะ แล้วใจเย็นๆ ก่อน”

“ครับ…”

เครย์ลีบันดื่มน้ำอึกๆ แต่ก็ยังคงงุนงงตั้งสติไม่ได้อยู่ดี

เขากะพริบตาปริบๆ ด้วยใบหน้าเหม่อลอย ก่อนจะพึมพำเสียงแผ่วราวกับในที่สุดก็ตระหนักเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้

“เพราะอย่างนั้นถึงได้ระแวงข้าขนาดนั้น ในเมื่อทางเหนือกำลังแข่งขันกับร้านค้าเพลเลสอยู่ตลอด…”

“มีเรื่องแบบนั้นด้วยเหรอคะ”

“ครับ ที่งานเลี้ยงน่ะครับ ก่อนที่ท่านฟีเรนเทียจะกลับมาร่วมโต๊ะ…”

“อย่าใส่ใจมากไปเลยค่ะ ถ้าหากเฟเรสคิดระแวงกันจริงๆ เขาคงจะเก็บซ่อนความรู้สึกไว้ในใจได้อย่างมิดชิดอยู่แล้ว ขนาดที่ไม่มีใครสังเกตเห็นได้เลยละค่ะ”

“ก็นะ คงเป็นเช่นนั้นแหละครับ…”

เครย์ลีบันพยักหน้ายอมรับ เขาได้แต่หัวเราะเยาะตัวเอง

“คิดว่าต้องเป็นพ่อค้ามากประสบการณ์แท้ๆ รู้สึกเหมือนโดนใครตีเข้าที่ท้ายทอยเลยครับ…”

“อา ที่พูดมานั่นก็ถูกต้องแล้วละครับ”

เบ๊ตหยิบช็อกโกแลตสำหรับแขกที่วางเตรียมไว้บนโต๊ะใส่ปากหนึ่งชิ้น ก่อนจะเอ่ยว่า

“กลุ่มการค้านั่นสร้างขึ้นมาภายใต้ชื่อของพ่อค้าวัยกลางคนนามว่าโนเชียร์ครับ แต่เจ้าของที่แท้จริงคือเจ้าชายลำดับที่สอง”

“อะไรกัน งั้นก็เหมือนข้ากับเครย์ลีบันเลยสินะคะเนี่ย”

“อา…”

ถึงแม้จะพูดออกไปอย่างสงบ แต่เธอเองก็ตกใจมากเหมือนกัน

เพราะในชีวิตก่อนเธอไม่เคยได้ยินชื่อกลุ่มการค้าโมนัคเลยสักครั้ง

“จะว่าไปเจ้าชายลำดับที่สองก็ไม่ธรรมดาเลยนะครับยืมนามคนอื่นสร้างกลุ่มการค้าขึ้นมาแบบนี้ อ๊ะ แน่นอนว่าเทียบกับคุณหนูฟีเรนเทียไม่ได้หรอกนะครับ”

เครย์ลีบันกลับมามีท่าทางสงบนิ่งใจเย็นเหมือนทุกวัน เขาเน้นย้ำปลายประโยคที่เอ่ยชมเธอราวกับกลัวเธอจะน้อยใจอย่างไรอย่างนั้น

“แต่ถ้าเป็นแบบนี้เจ้าชายลำดับที่หนึ่งก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าชายลำดับที่สองอีกต่อไปแล้วละครับ”

“ตั้งแต่แรกก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมกันอยู่แล้วนี่คะ”

ไอ้อาสทาน่าบ้านั่นจะไปเทียบอะไรได้

“แต่เบื้องหลังเจ้าชายลำดับที่หนึ่งยังมีจักรพรรดินีอยู่ คงไม่ใช่การต่อสู้ที่ง่ายนักหรอกครับ”