เล่ม 5 บทที่ 213.1
ตอนที่ 213
“ข้าจะหยุด”
นั่นคือประโยคแรกที่จักรพรรดินีกล่าวออกมา
“ข้าจะหยุดแค่นี้ เพราะฉะนั้นปล่อยมือจากอังเกนัสเสีย”
หลังจากที่โยนน้ำเสียงอ่อนโยน หรือรอยยิ้มเติมแต่งบ้าบอที่เคยใช้เป็นประจำพวกนั้นทิ้งไว้นอกรถม้าไปนานแล้ว
ใบหน้าของจักรพรรดินีเองก็หลงเหลือเพียงแค่สีหน้าเหนื่อยล้ายิ่ง
“สูญเสียเขตแดนไปแล้วกว่าครึ่ง ปล่อยเอาไว้เช่นนี้อย่างไรอังเกนัสก็ไม่มีทางกลายเป็นอุปสรรคใหญ่ขวางหน้าเจ้าได้อยู่ดี”
เฟเรสไม่ได้ตอบอะไร
เด็กหนุ่มขยับกายอย่างเชื่องช้า ยกเรียวขายาวขึ้นเปลี่ยนท่าเป็นนั่งไขว่ห้าง สายตาเย็นชาเหลือบมองจักรพรรดินีราวีนี
จักรพรรดินีเองก็สบสายตานั่นนิ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ข้าสัญญา”
ในที่สุดปากที่เคยปิดแน่นของเฟเรสก็เปิดออก
“…สัญญางั้นหรือ สัญญาเรื่องใดกันแน่ล่ะพ่ะย่ะค่ะ”
คำถามของเฟเรสทำให้เปลือกตาของจักรพรรดินีราวีนีสั่นระริก ราวกับเป็นเรื่องยากลำบากยิ่งที่จะเผชิญหน้ากับความอับอายที่เกิดขึ้นในตอนนี้
“อังเกนัส…”
เสียงของจักรพรรดินีราวีนีเองก็สั่นเทาจนทำให้ผู้คนที่ได้พบเห็นต้องรู้สึกสงสาร
“ต่อไปอังเกนัสจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องในเขตภาคกลางอีก และจะใช้ชีวิตอยู่เงียบๆ”
“แล้ว?”
“อังเกนัสจะเป็นตระกูลแรกที่ประทับตรายินยอมเห็นด้วยกับการแต่งตั้งเจ้าขึ้นเป็นรัชทายาท”
“แล้ว?”
เฟเรสเอ่ยถามเป็นครั้งที่สอง
“เจ้ายังต้องการอะไรอีก”
จักรพรรดินีตวาดถามเสียงแหลม
แต่เฟเรสกลับส่ายหน้าไม่คิดสนใจ
“พวกสิ่งที่พระองค์เสนอมาพวกนั้นมันไม่น้อยเกินไปหน่อยหรือพ่ะย่ะค่ะ องค์จักรพรรดินี ตอนนี้กระหม่อมกำลังกุมลมหายใจของพระองค์เอาไว้ในมือแท้ๆ”
ในน้ำเสียงแฝงเอาไว้ด้วยรอยยิ้มขบขันจางๆ
จักรพรรดินีถลึงตาจ้องเฟเรสเขม็งราวกับต้องการจะฆ่าให้ตาย แต่ก็เพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น เพียงไม่นานราวีนีก็ถอนหายใจคล้ายคนยอมแพ้
“ข้าจะลงจากตำแหน่งจักรพรรดินี”
คราวนี้ผิดคาดจริงๆ
จักรพรรดินียอมหงายไพ่ดีกว่าที่คิด
นัยน์ตาสีแดงนิ่งสงบมองจ้องจักรพรรดินี ก่อนที่จู่ๆ จะเปิดปากพูดขึ้น
“การจะขออภัยคนอื่นน่ะ เขาไม่ได้ทำกันแบบนั้นเสียหน่อย ต้องคุกเข่าด้วยสิพ่ะย่ะค่ะ”
จักรพรรดินีถลึงตาเมื่อได้ยินคำกล่าวของเฟเรส
แต่ก็เท่านั้น
ไม่ได้ด่าทอสาปแช่งว่า ‘ไอ้เด็กชั้นต่ำ’ หรือ ‘เจ้ากล้าดียังไง’ ต่อจากนั้นเหมือนอย่างที่มักจะเคยทำ
“เฮ้อ…”
จักรพรรดินีถอนหายใจเฮือกใหญ่ พยายามที่จะกดข่มโทสะเอาไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...