“ในเมื่อเธออยากตายขนาดนั้น ทำไมไม่แทงตัวเอง แทนที่จะเล่นมายากลกระโดดตึกแบบนี้!” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเอือมระอา
“ฉันก็คิดจะแทง...”
ทันใดนั้น เฉียวสือเนี่ยนก็รู้สึกว่าคำพูดของฮั่วเยี่ยนฉือมีบางอย่างที่ผิดปกติ
เธอกระโดดตึกตอนไหน?
“คุณผู้หญิงคะ ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้ว”
เวลานี้ ป้าหวังผู้เป็นสาวใช้ยกน้ำและยาเดินมายังด้านหน้าของเธอ
“ปวดศีรษะมากไหมคะ คุณหมอบอกว่าสมองของคุณมีอาการกระทบกระเทือนเล็กน้อย จึงจ่ายยามาให้ จะกินตอนนี้เลยไหม?”
เฉียวสือเนี่ยนไม่ได้ตอบกลับป้าหวัง เพราะเธอพบว่าตัวเองนอนอยู่ภายในห้องนอนขนาดใหญ่
ดูจากการตกแต่งภายในห้อง เหมือนจะเป็นคฤหาสน์ตระกูลฮั่วในสมัยอดีต
ตั้งแต่เธออยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช ก็ไม่ได้กลับมาที่นี่สองปีกว่าแล้ว
หรือว่าเธอจะถูกฮั่วเยี่ยนฉือพากลับมาที่บ้าน?
ไม่ใช่!
มีดเล่มนั้นปักที่หัวใจของเธอ ในเมื่อยังไม่ตาย แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ส่งไปห้องผ่าตัด
เฉียวสือเนี่ยนรีบก้มสำรวจดู กลับพบว่าหน้าอกไม่ได้เสียหายอะไรเลย!
แต่ศีรษะและข้อมือของเธอกลับพันด้วยผ้ากอซทางการแพทย์!
ฮั่วเยี่ยนฉือขมวดคิ้วมองท่าทางของเฉียวสือเนี่ยนที่เดี๋ยวเจ็บปวดเดี๋ยวตะลึงงันเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา จนรู้สึกหงุดหงิดใจ
“ครั้งหน้าเลือกกระโดดสถานที่สูง ๆ หน่อย ชั้นสองตกลงมามันไม่ตาย!”
เมื่อพูดอย่างเย็นชาเสร็จ เขาก็ก้าวขายาวออกจากห้องไป
เฉียวสือเนี่ยนไม่สนใจฮั่วเยี่ยนฉือ และตรวจสอบร่างกายของตัวเองต่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน