เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน นิยาย บท 2

“เฉียวสือเนี่ยน เธอโวยวายพอหรือยัง และคิดจะโวยวายไปถึงเมื่อไร! ฮั่วเยี่ยนฉือกล่าวโทษอย่างโมโหและเย็นชา

เฉียวสือเนี่ยนหัวเราะอย่างไม่มีเสียงออกมา

เห็นได้ชัดว่า เธอต่างหากที่เป็นภรรยาของเขา แต่ท่าทางที่ฮั่วเยี่ยนฉือปฏิบัติต่อเธอกลับไม่ต่างจากคนนอกเลย

“เยี่ยนฉือ คุณอย่าใจร้ายกับสือเนี่ยนมากนักสิคะ”

เฉียนสือเนี่ยนกำลังจะเอ่ยปาก ป๋ายอีอีกลับเอ่ยออกมาเสียก่อน

และอธิบายให้เธอฟัง “สือเนี่ยน วันนี้เยี่ยนฉือไม่ได้ไปฉลองวันเกิดกับฉันโดยเฉพาะหรอก คุณพ่อไม่ได้เจอเขานานแล้ว จึงเชิญเขาไปรับประทานอาหารที่บ้านน่ะ”

“ไม่คิดเลยว่าจะทำให้เธอเกิดความเข้าใจผิดอย่างรุนแรง แถมยังได้รับบาดเจ็บแบบนี้อีก ฉันรู้สึกเสียใจจริงๆ ก็เลยรีบมาอธิบายกับเธอสักหน่อย เธออย่าโกรธเยี่ยนฉือเลยนะ เรื่องนี้เป็นความผิดของฉันเอง”

ป๋ายอีอีเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ยิ้มด้วยความอบอุ่น และขอโทษอย่างจริงใจมากเช่นกัน

เฉียวสือเนี่ยนจำได้ว่าเมื่อสามปีที่แล้ว ป๋ายอีอีก็ตามมาที่บ้าน และอธิบายแบบเดียวกัน

แต่ว่าตอนอยู่เป็นห้องนอน

เธอฟังป๋ายอีอีเอ่ยสิ่งเหล่านี้ ทว่าเมื่อมองพวกเขาที่ยืนอยู่ด้วยกันเหมือนกิ่งทองใบหยก เธอก็รู้สึกหัวร้อนขึ้นมา

เธอกรีดร้องให้ป๋ายอีอีไสหัวไป แถมยังใช้แจกันที่อยู่โต๊ะข้างเตียงเขวี้ยงใส่อีก

ศีรษะของป๋ายอีอีโดนกระแทกจนเลือดอาบ และล้มหมดสติไป

ฮั่วเยี่ยนฉือโกรธมาก และรีบอุ้มป๋ายอีอีไปโรงพยาบาลแล้ว แต่ก็ยังดูแลเธออีกหลายวัน

ตั้งแต่นั้นมา ความสัมพันธ์ของพวกเขาจึงใกล้ชิดกันเข้าไปทุกที...

แม้จะได้ยินคำพูดที่ทำให้โมโหมากเมื่อหลายปีก่อน แต่ในตอนนี้ในใจของเฉียวสือเนี่ยนกลับสงบนิ่งอย่างมาก

เธอถึงกับหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ “ขอบคุณสำหรับคำอธิบายของคุณป๋าย ฉันไม่ได้โกรธค่ะ”

“พ่อของคุณเชิญฮั่วเยี่ยนฉือไปรับประทานอาหารไม่ใช่เหรอคะ พวกคุณรีบไปเถอะ อย่าให้ท่านรอนานเลย!”

ป๋ายอีอีชะงักเล็กน้อย คิดไม่ถึงเลยว่าเฉียวสือเยี่ยนจะมีปฏิกิริยาแบบนี้

ฮั่วเยี่ยนฉือก็ขมวดคิ้วเช่นกัน

นี่เฉียวสือเนี่ยนจะมาเล่นไม้ไหนเนี่ย?

ถูกเขากล่าวโทษแล้วยังไม่ร้องไห้โวยวาย แถมยังเป็นฝ่ายให้เขาไปกินข้าวกับป๋ายอีอีอีก?

เห็นได้ชัดว่าเมื่อสองชั่วโมงก่อน เธอจะกระโดดตึก เพราะบังคับเขาให้กลับบ้านไม่ได้อยู่เลย

เหอ นี่กำลังทำเป็นล่าถอยเพื่อจะรุกคืนล่ะสิ!

ฮั่วเยี่ยนฉือรู้ถึงเจตนาของเฉียวสือเนี่ยน เขาแค่นเสียงเย็น และเอ่ยกับป๋ายอีอี “ในเมื่อเขาพูดแบบนี้แล้ว งั้นพวกเราไปกัน”

เอ่ยเสร็จ ฉั่วเยี่ยนฉือก็จากไปโดยไม่แม้จะหันกลับมามอง

ป๋ายอีอีลังเลเล็กน้อย จึงเอ่ยกับเฉียวสือเนี่ยน “รักษาตัวดีดีนะ” แล้วก็ตามฮั่วเยี่ยนฉือไป

ป้าหวังเห็นเหตุการณ์จึงกังวลอย่างมาก “คุณผู้หญิง ถึงคุณจะโกรธแค่ไหนก็ไม่ควรปล่อยให้คุณผู้ชายไปกับคุณป๋ายนะคะ”

“ฉันไม่ได้โกรธค่ะ” เฉียวสือเนี่ยนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน