เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน นิยาย บท 6

“ตระกูลฮั่วไม่ได้อัตคัดขัดสนจนถึงขั้นให้เธอหย่าออกไปตัวเปล่าหรอกนะ”

ขณะที่เฉียวสือเนี่ยนมีแต่ความสงสัยอยู่เต็มใบหน้า ฮั่วเยี่ยนฉือก็กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ฉันจะให้โจวเทียนเฉิงร่างข้อตกลงการจ่ายค่าชดเชยตามสมควรให้เธอใหม่หนึ่งฉบับ”

“ไม่จำเป็น” เฉียวสือเนี่ยนปฏิเสธ “ฉันไม่ได้แต่งงานกับคุณเพราะเห็นแก่เงินอยู่แล้ว”

เธอไม่ได้ขาดแคลนเงิน

อย่าว่าแต่หุ้นที่คุณตาทิ้งไว้ให้เลย เธอแค่อาศัยความสามารถของตัวเองก็หาเงินได้เองอยู่แล้ว

สาเหตุที่รั้นจะแต่งให้ฮั่วเยี่ยนฉือนั้น เพราะเธอเอาแต่ไล่ตามความรักอย่างคนไม่มีสมองก็แค่นั้น

“เธอจะเห็นแก่อะไรก็เรื่องของเธอ” น้ำเสียงของฮั่วเยี่ยนฉือไม่ยินยอมในคำปฎิเสธใด ๆ ทั้งนั้น “เพื่อรักษาหน้าของทั้งสองฝ่าย จะให้ร่างข้อตกลงการหย่าขึ้นใหม่ตามที่ฉันว่าละกัน”

อ๋อ กลัวว่าจะมีวันใดวันหนึ่งที่มีข่าวแพร่ออกไปว่าฮั่วเยี่ยนฉือหย่าขาดกับภรรยาเก่าโดยไม่ให้อะไรติดตัวไปเลย จะทำให้เขาเสียหน้าละสิท่า

เฉียวสือเนี่ยนยอมไม่เถียงด้วย “อย่างนั้นก็เอาตามที่คุณว่าเลย”

“พรุ่งนี้เจอกันที่สำนักทะเบียน”

พูดจบ เฉียวสือเนี่ยนก็ถอยหลังปิดบานประตูห้องกลับไปเก็บของต่อ

ฮั่วเยี่ยนฉือที่อยู่ด้านนอกขมวดคิ้วมุ่นอีกครั้ง

เฉียวสือเนี่ยนรั้งตัวเขาไว้ก็เพื่อเรื่องหย่าแค่นั้นจริง ๆ เหรอ?

คุยธุระเสร็จเธอก็ปิดประตูด้วยท่าทีสบาย ๆ ไม่พูดจามากความอะไรสักประโยค

เมื่อก่อนทันทีที่เขากลับถึงบ้าน เฉียวสือเนี่ยนก็จะคอยวนเวียนเหมือนนกกระจอกร้องจิ๊บ ๆ ๆ อยู่รอบตัวเขา

เดี๋ยวให้เขาไปเดินเล่นเป็นเพื่อนบ้างล่ะ เดี๋ยวให้เขาไปดูดอกไม้เป็นเพื่อนบ้างล่ะ

แถมยังชอบหาเหตุผลร้อยแปดพันเก้ามาเดินวนไปเวียนมาต่อหน้าเขาในเวลาสะสางงานด้วยซ้ำ

ถ้าเธอทำตัวเงียบ ๆ สบาย ๆ แบบนี้มาตั้งแต่แรก เขาก็คงไม่ถึงขั้นที่จะต้องเบื่อหน่ายกับการกลับบ้านขนาดนี้หรอก

แต่ไม่ว่าเฉียวสือเนี่ยนจะวางแผนทำอะไร ขอแค่พรุ่งนี้เธอยอมหย่าให้จริง ๆ เขาก็จะได้หมดเรื่องกวนใจไปได้อีกเรื่อง

...

“พี่เยี่ยนฉือ ฉันอยากไปไหว้คุณตา ขอแค่ไปสักวันก็ยังดี! ฉันสาบานด้วยชีวิตเลยว่าจะไม่ทำให้งานแต่ของพี่กับป๋ายอีอีล่มแน่! ถ้าพี่ไม่เชื่อ ฉันพิสูจน์ให้ดูตอนนี้เลยก็ได้!”

“เฉียวสือเนี่ยน เธอนี่มันเกินเยียวยาวจริง ๆ ! อยากตายนักก็ตายไปเลย ฉันไม่มีทางให้เธอมาทำลายอีอีได้อีกแน่!”

“ฉึก!”

ขณะที่ฮั่วเยี่ยนฉือทำสีหน้าเย็นชาแกมชิงชังอยู่นั้น เธอก็ปักมีดแหลมคมเข้าสู่หัวใจ

โลหิตอุ่นร้อนไหลรินออกมาจากกาย ครั้นแล้วก็ค่อยแปรเปลี่ยนเป็นความเย็นเยียบ...

“กรี๊ด!”

เฉียวสือเนี่ยนกรีดร้องด้วยความตกใจ ผุดลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียง

มองบรรยากาศที่ทั้งดูแปลกแต่ก็คุ้นเคยรอบกายแล้ว เธอจึงผ่อนลมหายใจออกมายาว ๆ

เกิดใหม่มาได้สองสามวันแล้ว แต่เธอยังคงฝันถึงเรื่องราวในชาติก่อนอยู่ตลอด

ความรู้สึกทุกข์ทนและสิ้นหวังก่อนตายแบบนั้นมันกระชากลมหายใจได้เป็นอย่างดี

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรเธอก็ไม่อยากมีชีวิตอย่างในชาติก่อนอีกแล้ว!

คิดได้ดังนั้น เฉียวสือเนี่ยนก็ลุกขึ้นจากเตียง ค่อยๆ บรรจงแต่งหน้าแต่งกาย แล้วเดินทางไปยังสำนักทะเบียน

ยังไม่ถึงเก้าโมงเช้า สำนักทะเบียนยังไม่เปิดทำการ ฮั่วเยี่ยนฉือก็ยังมาไม่ถึง

ด้านนอกสำนักทะเบียนปรากฏหนุ่มสาววัยเยาว์ที่กำลังรองานมงคลสมรสอยู่จำนวนไม่น้อย

มองดูท่าทางเปี่ยมสุขของพวกเขาแล้ว เฉียวสือเนี่ยนพาลอดคิดถึงตอนที่ตัวเองกับฮั่วเยี่ยนฉือมารับใบทะเบียนสมรสไม่ได้

ตอนนั้นเธอเองก็ตื่นเต้นดีใจล้นปรี่ มาเข้าแถวรออยู่ที่นี่ตั้งแต่เช้าตรู่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน