“เอาปากกามา!”
“ท่านประธาน พวกประธานโจวกำลังรอท่านเซ็นสัญญาอยู่ เวลาจะไม่ทันแล้วครับ”
โจวเทียนเฉิงเดินเข้ามากระซิบแจ้งเตือน
นี่คือการร่วมงานสำคัญที่ ‘ฮั่ว กรุ๊ป’ เจรจาเป็นเวลานานแล้ว และเกือบจะล่าช้าเพราะเฉียวสือเนี่ยน!
ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้สนใจเฉียวสือเนี่ยนอีก และรีบเดินไปทางประตูใหญ่กับโจวเทียนเฉิง
“ฮั่วเยี่ยนฉือ!” เฉียวสือเนี่ยนไล่ตามมา
“ลากเธออกไป!”
ตามคำสั่งของฮั่วเยี่ยนฉือ บอดี้การ์ดหลายคนล้อมรอบเฉียวสือเนี่ยนไว้
เฉียวสือเนี่ยนรู้ว่าฮั่วเยี่ยนฉือเป็นคนบ้างาน คาดว่าวันนี้คงยุ่งทั้งวันจนไม่มีเวลาไปหย่าแล้ว
เธอทำได้แค่ตะโกนเสียงดัง “พรุ่งนี้เช้าเก้าโมง พวกเราไปเจอกันที่สำนักงานกิจการพลเรือนนะคะ!”
ฮั่วเยี่ยนฉือเข้าไปนั่งในรถที่รออยู่นานแล้วด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ และจากไปอย่างรวดเร็ว
นี่ตกลงจะไปหรือไม่ไปเนี่ยล่ะ?
ต้องไปอยู่แล้ว
ฮั่วเยี่ยนฉือแทบอยากจะหลุดพ้นจากเธอโดยเร็วที่สุด
เฉียวสือเนี่ยนรู้สึกสบายใจแล้ว
เมื่อกลับมาถึงวิลลา เฉียวสือเนี่ยนก็เข้าสู่ระบบอีเมลของตัวเอง ซึ่งห่างหายกันไปเสียนาน
ในนี้มีอีเมลเสนองานของธนาคารเพื่อการลงทุนส่งมาอยู่หลายฉบับ
เธอไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เอาแต่ทิ้งลงในจดหมายขยะ แต่กลับเปิดอ่านทีละอัน
เหล่านี้ล้วนเป็นที่ข้อเสนอทำงานที่หมดอายุแล้ว
หนึ่งในนั้นคือธนาคารเพื่อการลงทุนที่มีชื่อเสียงมากที่สุด คนระดับหัวกะทิทางการเงินนับไม่ถ้วนล้วนอยากจะเข้าไปทำงานที่นั้นอย่างหนาแน่น
คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะพลาดไปเสียแล้วเพราะให้ความสนใจกับการปรนนิบัติผู้ชายหมา ๆ อย่างฮั่วเยี่ยนฉือ!
คิดดูแล้วก็เสียเปรียบ
ชาตินี้เธอจะต้องวางแผนให้ดี จะไม่ลุ่มหลงเสน่ห์ของผู้ชาย และจะไม่ทำลายชีวิตดี ๆ อีกแล้ว
หลังจากส่งเรซูเม่ไปแล้วหลายฉบับ เฉียวสือเนี่ยนนึกถึงวันพรุ่งนี้ที่จะได้หย่ากับฮั่วเยี่ยนฉือ ก็รู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อยอย่างเลี่ยงไม่ได้
เมื่อปิดแล็ปท็อปแล้ว เธอก็เริ่มเก็บของ
เช่นนี้เมื่อได้รับใบหย่าแล้ว เธอก็จะได้จากไปในทันที
ขณะที่เก็บของอย่างกระฉับกระเฉง ป้าหวังก็เดินเข้ามา
“คุณผู้หญิง คุณจัดเก็บกระเป๋าทำไม จะออกไปเที่ยวเหรอคะ?”
ป้าหวังเป็นคนรับใช้ชั่วคราวของฮั่วเยี่ยนฉือ เพื่อป้องกันไม่ให้คนรับใช้นำเรื่องของพวกเขาไปรายงานคุณนายใหญ่ เขาจึงไม่ให้คนรับใช้ของบ้านใหญ่มาที่นี่
แม้ชาติก่อนเฉียวสือเนี่ยนจะมีนิสัยชอบสร้างปัญหา แต่ป้าหวังยังถือว่าปฏิบัติหน้าที่ปรนนิบัติต่อเธออย่างดีที่สุด
ทว่าเพื่อนสนิทของเธอบอกว่าป้าหวังถูกป๋ายอีอีติดสินบน เธอคิดว่าเป็นเรื่องจริง จึงเคยทำให้ป้าหวังรู้สึกลำบากใจอยู่ไม่น้อย
“ป้าหวัง พรุ่งนี้ฉันจะย้ายออกแล้วนะคะ”
เฉียวสือเนี่ยนเอ่ยอย่างเสียใจ “ช่วงที่ป้าดูแลฉันมา คงทนกับอารมณ์ของฉันอยู่ไม่น้อย ขอให้ป้าอย่าได้ใส่ใจเลยนะคะ”
ป้าหวังรู้สึกประหลาดใจ คุณผู้หญิงที่มักจะอาฆาตแค้นไม่ยอมใคร อีกทั้งยังหวาดระแวงและโมโหง่าย คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะสงบนิ่งและเอ่ยขอโทษเธอเป็นด้วย?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน