เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน นิยาย บท 9
เมื่อเห็นว่าใครโทรมา สีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือก็พลันอ่อนโยนลงหลายส่วน เขาปัดหน้าจอรับสาย
“เยี่ยนฉือ ใกล้ถึงเวลาประชุมที่ป๋อโจวแล้วนะคะ อีกนานไหมกว่าคุณจะถึงที่นี่?”
ในรถเงียบกริบ น้ำเสียงอ่อนหวานของป๋ายอีอีดังออกมาจากโทรศัพท์ของฮั่วเยี่ยนฉือ และคำพูดเหล่านั้นก็ทะลุเข้าหูเฉียวสือเนี่ยนครบทุกคำไม่มีขาดตกบกพร่อง
ไม่นานมานี้เขาซื้อธนาคารเพื่อการลุงทุนป๋อโจวมา โดยมีป๋ายอีอีดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการ
ชาติก่อน ป๋ายอีอีทำรายได้ให้ป๋อโจวเป็นกอบเป็นกำ จนได้รับสมญานามว่าราชินีแห่งบริษัท
ตอนนั้นเธอยอมรับไม่ได้ เพราะอยากเข้าบริษัทตระกูลฮั่ว เพื่อพิสูจน์ความสามารถของตัวเองเหมือนกัน
ทว่ากลับถูกฮั่วเยี่ยนฉือเย้ยหยัน
‘เธอจะไปทำงานเนี่ยนะ? เธอรู้จักวิธีเอาตัวรอดในบริษัทหรือไง? ป๋ายอีอีต้องใช้เวลา ทุมแรงกายแรงใจไปตั้งมากมายกว่าจะได้รับการยอมรับจากคณะกรรมการบริษัท แต่เธอคิดจะใช้คำพูดทะเยอทะยานไม่กี่คำมาพิสูจน์ตัวเองเนี่ยนะ?’
‘เฉียวสือเนี่ยน ฐานะทางบ้านของป๋ายอีอีไม่ได้มีเท่าเธอ แต่ป๋ายอีอีขยันสร้างความก้าวหน้าให้ตัวเอง ทั้งยังรู้หนังสือรู้มารยาท! ใครจะไปเหมือนเธอ ที่วัน ๆ นอกจากใช้อำนาจรังแกคนอื่นแล้วก็ทำอะไรไม่เป็นเลยสักอย่าง!’
‘……’
“ได้ เอาแบบนั้นแหละ”
ฮั่วเยี่ยนฉือวางสาย
เฉียวสือเนี่ยนเองก็หลุดออกมาจากความทรงจำเช่นกัน
ใบหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือในชาติก่อนและปัจจุบันซ้อนทับกัน อยู่ ๆ เฉียวสือเนี่ยนพลันสัมผัสได้ว่าอากาศในรถเบาบางลง
“ผู้ช่วยโจว รบกวนจอดรถข้างทางหน่อยได้ไหมคะ ฉันอยากลงจากรถ”
“คุณผู้หญิงครับ แถวนี้เรียกรถยาก นั่งไปบริษัทกับท่านประธานฮั่วก่อน แล้วผมค่อยไปส่งคุณผู้หญิงอีกทีดีไหมครับ?”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ให้ฉันลงตรงนี้ก็พอ”
เฉียวสือเนี่ยนไม่อยากอยู่กับฮั่วเยี่ยนสือนานไปกว่านี้ จะนานกว่าสักหนึ่งนาทีก็ไม่เอา
โจวเทียนเฉิงไม่ได้รีบจอดรถแต่อย่างใด ทว่ากลับมองฮั่วเยี่ยนฉือผ่านกระจกหลัง รอคอยคำสั่งของเขา
ฮั่วเยี่ยนฉือเห็นท่าทางทนไม่ได้ของเฉียวสือเนี่ยนแล้ว โทสะพลันปะทุขึ้นมาในใจอีกครั้ง “จอดรถ ให้เธอลงไปเสีย!”
โจวเทียนเฉิงจอดรถเทียบข้างทางตามคำบัญชา
เฉียวสือเนี่ยนลงจากรถโดยไม่ลังเล แล้วเหวี่ยงปิดประตูรถ
“เฉียวสือเนี่ยน ถ้าเธอกล้าเอาเรื่องย่าฉันมาล้อเล่นอีกละก็ ฉันไม่เอาเธอไว้แน่!”
เฉียวสือเนี่ยนทำเป็นไม่ได้ยินคำเตือนของฮั่วเยี่ยนฉือ มุ่งเดินหน้าต่อไปโดยไม่หันหลังกลับไปมอง
ฮั่วเยี่ยนฉือโกรธขึ้งจนพูดไม่ออก สะบัดหน้ากลับไปทางโจวเทียนเฉิงพร้อมกล่าวด้วยความโมโห “ยังไม่ออกรถอีก ต้องรอให้ฟ้ามืดก่อนหรือไง?”
โจวเทียนเฉิง “……”
เฉียวสือเนี่ยนเรียกรถจากโทรศัพท์ ถึงแม้จะต้องจ่ายเงินเพิ่มเพราะระยะทางที่ไกล แต่เธอก็สบายใจเหลือเกิน
เธอนั่งรถไปที่โรงพยาบาลก่อน ทำการตรวจสุขภาพที่นั่น โดยเน้นไปที่กระเพาะเป็นพิเศษ
ความเจ็บปวดจากโรคมะเร็งกระเพาะนั้นทรมานเกินไป ชาตินี้เธอจะต้องดูแลรักษาสุขภาพร่างกายให้ดี เพื่อขัดขวางโอกาสที่จะเกิดมะเร็งให้ได้ทุกทาง
ต้องรออีกสองสามวันผลตรวจถึงจะออก เฉียวสือเนี่ยนจึงกลับไปยังวิลลาหลงเถิง
กระเป๋าที่เธอเก็บของไว้เมื่อคืน ถูกป้าหวังนำของด้านในกลับไปวางไว้ที่เดิมเรียบร้อย
“คุณผู้หญิง วันนี้คุณผู้ชายจะกลับมาไหมคะ? จะให้เก็บของบางส่วนกลับเข้าไปหรือเปล่าคะ?” ป้าหวังเอ่ยถามอย่างระแวดระวัง
เฉียวสือเนี่ยน “……”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน