เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน นิยาย บท 10

ผู้ชายคนนี้มีหน้าตาหล่อเหลาอย่างร้ายกาจ บนกายสวมใส่ชุดสูททรงสบายๆ สีขาว หากคนทั่วไปใส่ชุดแบบนี้ละก็ ต้องกลายเป็นหายนะทางแฟชั่นแน่ ทว่าเขากลับใส่แล้วกลับให้ความรู้สึกสูงส่ง แลดูภูมิฐานระคนเกียจคร้านมากกว่า

เหมือนกับปีศาจร้าย

เฉียวสือเนี่ยนรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาเหมือนกับเคยเจอคนคนนี้ที่ไหนมาก่อน เพียงแต่ตอนนี้ยังนึกไม่ออก

“คุณชายโม่” คนขับรับรีบเรียกผู้ชายคนนั้นทันที

ชายผู้ถูกเรียกว่าคุณชายโม่มองตรงไปที่เฉียวสือเนี่ยน

“ขอโทษที่ทำให้คุณเสียเวลานะคะ ฉันจะรับผิดชอบทั้งหมดเอง” เฉียวสือเนี่ยนกล่าวขอโทษด้วยความจริงใจ

ได้ยินดังนั้น ชายหนุ่มก็แค่นเสียงหัวเราะชั่วร้ายออกมา

“นอกจากค่าซ่อมรถแล้ว ยังมีค่าทำขวัญของผม แล้วก็ค่าเสียเวลาทำงาน—— ซึ่งมีสัญญาธุรกิจราคาหมื่นล้านรอให้ผมไปเซ็นสัญญาอยู่ แต่ตอนนี้ถูกคุณทำให้ล่าช้าไปแล้ว อย่างนั้นก็ให้คุณรับผิดชอบไปด้วยเลยนะ”

ได้ฟังคำพูดละโมบราวกับราชสีห์อ้าปากงับเหยื่อของอีกฝ่ายแล้ว เฉียวสือเนี่ยนจึงคลี่ยิ้มบางๆ

“คุณชายท่านนี้ ดูสง่าผ่าเผย ร่ำรวยเงินทองและบารมี ที่แท้ก็หากินด้วยการรีดไถเงินชาวบ้านแบบนี้เองสินะคะ”

มิน่าเล่าคนขับรถถึงได้ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐานคล่องเสียขนาดนั้น

ชายหนุ่มไม่ได้โกรธเคือง ทว่าใบหน้ายังคงเหี้ยมเกรียม “ไม่ต้องสนใจหรอกว่าผมหากินอย่างไร ถ้าคุณจ่ายไม่ไหวก็ให้เจ้าของรถมาจ่ายแทน”

เฉียวสือเนี่ยนฟังออกทันทีว่า ชายที่ชื่อคุณชายโม่อะไรนี่ตั้งใจจะเรียกฮั่วเยี่ยนฉือมา

ขณะเดียวกัน แสงสว่างก็สว่างวาบเข้ามาในหัว เธอจำผู้ชายคนนี้ได้แล้ว—— โม่ซิวหย่วน!

คู่แข่งทางธุรกิจตัวฉกาจของฮั่วเยี่ยนฉือ

ชาติก่อน เธอไม่เคยได้เจอโม่ซิวหย่วนจัง ๆ เลยสักครั้ง

แต่ตอนอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช เธอเคยเห็นเขาไปโผล่อยู่ในข่าวเศรษฐกิจ

ตอนนั้นฐานะทางสังคมของโม่ซิวหย่วนแทบจะเทียบเท่ากับฮั่วเยี่ยนฉือ

บริษัทการลงทุนที่เขาก่อตั้งจะเป็นรองก็เพียงแค่บริษัทตระกูลฮั่วเท่านั้น

“ประธานฮั่ว ตอนนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งอ้างว่าเป็นภรรยาของคุณ ทั้งยังขับรถของคุณมาชนรถผมเสียยับเยิน คุณจะชดใช้อย่างไร?”

ยามที่เฉียวสือเนี่ยนกำลังคิดทบทวนถึงเรื่องราวในชาติก่อน โม่ซิวหย่วนก็ต่อสายหาฮั่วเยี่ยนฉือเป็นที่เรียบร้อย

“ทักทายสามีคุณหน่อยสิ” โม่ซิวหย่วนยื่นโทรศัพท์มาให้เธอ

“...” เฉียวสือเนี่ยนแนบโทรศัพท์เข้ากับหูแล้วกรอกเสียงลงไป “ฮัลโหล”

“เธอขับรถออกไปคนเดียวอย่างนั้นเหรอ?” แม้ว่าฮั่วเยี่ยนฉือจะหงุดหงิด แต่ยังคงน้ำเสียงไว้ได้ไม่เลว

“อืม”

“บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”

“เปล่า”

“อยู่ตรงนั้นแหละ อย่าไปไหน”

พูดจบ ฮั่วเยี่ยนฉือก็วางสายไป

“ได้ยินว่าประธานฮั่วแต่งงานกับภรรยาสาวหน้าตาสะสวยเหมือนดอกไม้ วันนี้ได้เห็นแล้วก็ต้องบอกเลยว่าเป็นจริงดังคำคนอื่นเขาว่า!” โม่ซิวหย่วนเอ่ยชมทีเล่นทีจริง

เขาเคยได้ยินมากับผีน่ะสิ ตอนที่ฮั่วเยี่ยนฉือแต่งกับเธอไม่มีการจัดงานอะไรทั้งนั้น นอกจากคนใกล้ชิดแล้ว คนอื่น ๆ ล้วนไม่มีใครรู้ว่าเขาแต่งงานแล้ว

เฉียวสือเนี่ยนเองก็ปั้นหน้าเผยรอยยิ้มธุรกิจ “ได้ยินมานานแล้วว่าคุณชายโม่หาเงินเก่ง วันนี้มีโอกาสได้พบหน้าทั้งที ต้องขอแสดงความนับถือด้วยนะคะ”

ขณะที่พูด เฉียวสือเนี่ยนก็อาศัยจังหวะที่โม่ซิวหย่วนกำลังใคร่ครวญ มากดเบอร์โทรศัพท์ของตัวเธอเองลงไปในโทรศัพท์ของเขา

“ต่อไปหากมีโอกาส คงต้องขอคำชี้แนะเรื่องหาเงินกับคุณชายโม่เสียแล้ว หวังว่าคุณชายโม่จะไม่ตระหนี่กับคำสอนนะคะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน