บทที่ 723
หม่าหลันก็ตกใจกับเสียงที่ดังออกมา
พอจับจ้องมองไป ที่แท้ก็เป็นนายหญิงใหญ่เซียวนั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้น ชี้หน้าด่าตนเองอยู่
นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่คิดเลยว่า จะได้พบกับหม่าหลันในเรือนจำ
อีกอย่าง หม่าหลันยังได้ใส่ชุดนักโทษเหมือนกับตนเองด้วย ดูไปก็รู้ว่า คงจะทำผิดอะไรแล้วโดนจับมา!
หลังจากที่หม่าหลันเห็นนายหญิงใหญ่เซียวและเซียวเวยเวย ในใจก็สับสนอย่างมาก
เธอไม่คิดเลยว่า ตนเองจะถูกจัดการให้มาพักห้องขังเดียวกับพวกเธอ
เมื่อครู่ยังคิดอยู่เลยว่า อย่าให้ได้อยู่กับพวกเธอเลย ไม่คิดเลยว่าจะซวยขนาดนี้
ดังนั้นเธอก็เลยอาศัยจังหวะที่ผู้คุมยังเดินออกไปไม่ไกล รีบตะโกนออกไปทางช่องเล็กๆ ของประตูเหล็กว่า “ผู้คุม ย้ายห้องให้ฉันได้ไหม ฉันไม่อยากพักอยู่กับพวกมัน”
ผู้คุมหญิงก็พูดอย่างไรสีหน้าว่า “คุณคิดว่าเรือนจำเป็นบ้านคุณรึไง? ที่อยากจะเปลี่ยนก็ได้? ถ้าไม่อยากอยู่ในเรือนจำ ก็อย่าทำความผิดสิ ทำผิดไปแล้วไม่ใช่รึไง?”
หม่าหลันรีบอธิบายว่า “ฉันบอกพวกคุณไปหมดแล้ว ว่าเรื่องนั้น ไอ้ลูกเขยตัวดีของฉันมันเป็นคนทำ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย พวกคุณก็ไปจับมันสิ ปล่อยฉันไป ขอร้องล่ะ”
ผู้คุมหญิงก็ไม่สนใจสายตาที่ขอร้องของหม่าหลัน และตอบไปว่า “อย่าพูดมาก ด้วยความผิดของคุณ ชีวิตนี้ก็อย่างหวังว่าจะได้ออกมาเลย”
พูดจบ ก็หันตัวเดินกลับออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน