เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 808 ความรู้สึกของบอยล์นั้นควบคุมไม่ได้
หลังจากที่บอยล์แบกเชอรีชออกมาจากป่า ฮันท์ลีย์กับเลล่าก็เข้ามาหาพวกเขาด้วยความเป็นห่วง
ฮันท์ลีย์ถามพวกเขาทันที "บอยล์, เชอรีช นายเป็นอะไรหรือเปล่า?"
บอยล์ตอบเขา "ฉันไม่เป็นไร"
ไม่นานทุกคนก็เข้ามาหาพวกเขา
เชอรีชแตะไหล่บอยล์แล้วกระซิบบอกเขา "วางฉันลงเถอะ"
เธอรู้สึกอึดอัดเมื่อทุกคนกำลังมองเธออยู่
บอยล์ถามเธอ "คุณไม่เจ็บขาแล้วเหรอ?"
เชอรีชพูดไม่ออก
ฮานส์บอกเขา "บอยล์ ให้ผมอุ้มเชอรีชให้ไหม? คุณคงเดินมาเหนื่อยแล้ว"
บอยล์มองเขาด้วยสายตาเย็นชาโดยไม่พูดอะไร เขาวางเธอลงแล้วรีบอุ้มเธอไปที่เต็นท์
ฮานส์เกาศีรษะด้วยความรู้สึกสับสน เขาขมวดคิ้วแล้วถาม "ฉันพูดอะไรผิดหรือเปล่า?"
วิทนีย์แตะไหล่เขาแล้วตอบ "โอ้ ฮานส์ นายคงตาบอดแล้วล่ะ"
ฮันท์ลีย์ลูบคางแล้วมองคู่รักที่อยู่ใกล้ ๆ "ดูเหมือนว่าบอยล์จะได้สิ่งที่ต้องการแล้วล่ะ"
วิทนีย์ยิ้มแล้วพูด "ก่อนหน้านี้เขาใจร้ายกับฉันมากเลย ถ้าฉันห้ามไม่ให้เชอรีชออกไป ตอนนี้เขาก็คงไม่ได้เธอมาหรอก ใช่ไหมล่ะ?"
ฮันท์ลีย์ลูบศีรษะเธอ "คุณเก่งที่สุดเลย"
วิทนีย์ปัดมือเขาออก "คุณทำผมฉันยุ่งหมดแล้วนะ!"
บอยล์นั่งในเต็นท์กับเชอรีช
บอยล์ถอดรองเท้าสีขาวของเธอออก แล้วเอาข้อเท้าของเธอมาวางลงบนตักเขา เพื่อดูอาการบาดเจ็บ
ข้อเท้าของเธอบวม
บอยล์ขมวดคิ้ว
ฮันท์ลีย์กับวิทนีย์เข้ามาในเต็นท์ของพวกเขา
วิทนีย์บอกฮันท์ลีย์ "เชอรีชข้อเท้าแพลง ฮันท์ลีย์ ไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาให้ที"
เชอรีชมองไปที่บอยล์ เธอเห็นเขาทำหน้าทุกข์ใจก่อนจะกระซิบกับเขา "มันไม่ได้เจ็บขนาดนั้น ไม่เป็นไรหรอก"
แต่ชายหนุ่มไม่ได้สนใจที่เธอบอก เชอรีชทำได้แค่เงียบ
หลังจากผ่านไปสักพัก ฮันท์ลีย์ก็กลับมาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาล บอยล์ทายาลงบนข้อเท้าของเธอ หลังจากที่ฆ่าเชื้อแล้ว เขาก็ฉีดสเปรย์คลายกล้ามเนื้อ แล้วใช้ผ้าพันแผลพันข้อเท้าให้เธอ
วิทนีย์ซบไหล่ฮันท์ลีย์ เธอมองบอยล์กับเชอรีชแล้วแซว "โอ้ บอยล์ ตอนนี้คุณกับเชอรีชคบกันแล้วเหรอ?"
เชอรีชเงยหน้าขึ้นมองวิทนีย์
แม้ว่าพวกเขาจะรู้จักกันไม่นาน เชอรีชรู้ว่าบอยล์ไม่ใช่คนที่ชอบพูดโอ้อวด หรือเปิดเผยชีวิตส่วนตัวให้คนอื่นรู้
แต่เธอไม่คิดว่าบอยล์จะพูดออกไป "ในเมื่อคุณก็รู้แล้ว ทำไมยังอยู่ที่นี่ และทำลายบรรยากาศของพวกเราอยู่ล่ะ?"
ฮันท์ลีย์กับวิทนีย์ต่างก็ตกใจกันทั้งคู่
เชอรีชไม่รู้จะพูดยังไง
ฮันท์ลีย์รีบลากวิทนีย์ออกมา "ไปกันเถอะ เราอย่าไปรบกวนพวกเขาดีกว่า"
เชอรีชหน้าแดงเพราะถูกพวกเขาแซว
หลังจากที่ฮันท์ลีย์กับวิทนีย์ออกมาแล้ว มีเพียงบอยล์กับเชอรีชที่อยู่ในเต็นท์
ทันใดนั้นบอยล์ก็ขยับเข้าไปใกล้เธอ ลมหายใจอุ่นของเขาอยู่ใกล้หูและใบหน้าของเธอ เขาจ้องเธอแล้วบอกเธอ "คุณต้องอธิบายให้ฮานส์เข้าใจนะ ผมไม่อยากให้คุณใกล้ชิดกับเขาอีก"
เชอรีชกลืนน้ำลายแล้วบอกเขา "ฉันจะบอกเขาทีหลัง"
ใจเธอเต้นแรงเมื่อไหร่ก็ตามที่อยู่กับบอยล์
บอยล์มองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน เขาวางมือไว้บนหลังศีรษะของเธอ เขาขยับศีรษะของเธอเข้ามาใกล้ แล้วจูบริมฝีปากเธอ
เลล่าเดินมาที่เต็นท์จากจุดทำอาหาร เธอจะมาชวนบอยล์กับเชอรีช
เธอไม่คิดเลยว่าจะเดินเข้ามาเห็นภาพนี้
เลล่าไม่เคยเห็นด้านนี้ของบอยล์มาก่อน
ดูเหมือนว่าความเยือกเย็นและสุขุมของบอยล์นั้นได้หายไป เมื่อเขาควบคุมตัวเองไม่ได้
เลล่าหันหลังแล้วเดินหนีออกมาจากเต็นท์
เชอรีชหายใจหอบ เธออยู่ในอ้อมกอดของบอยล์ เธอไม่กล้าขยับและกลัวคนอื่นจะมาเห็นพวกเขา
บอยล์...
"ครั้งหน้าห้ามแตะต้องฉันแบบนี้อีกนะ" หญิงสาวมองเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย
บอยล์ทำตัวเองให้สงบลง เขาก้มลงมองเธอแล้วพูดเสียงทุ้มต่ำน่าดึงดูด "ผมห้ามตัวเองไม่ได้ มันเป็นไปตามธรรมชาติ"
"...ก็ได้ ฉันจะให้อภัยคุณก็แล้วกัน"
บอยล์ก้มลงคลอเคลียใบหน้าของเธอ เขาหลับตาแล้วถอนหายใจ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ "ไม่ต้องกลัว ผมไม่แตะต้องคุณหรอก"
"...ก็ได้"
เชอรีชกอดคอแล้วซบหน้าอกของเขา เธอยิ้มกว้าง
เธอมีความสุขมากที่เขานึกถึงความรู้สึกของเธอ เขามีขอบเขตและให้เกียรติเธอ
อาหารเตรียมพร้อมแล้วที่จุดทำอาหาร
วิทนีย์รีบเข้ามาเรียกพวกเขา "เลิกจีบกันได้แล้ว! อาหารพร้อมแล้วนะ! ไม่หิวกันเหรอหลังจากผ่านคืนที่ยาวนานกันมา?!"
บอยล์กำลังจะอุ้มเชอรีชขึ้นมา
เชอรีชหยิกแขนเขาแล้วขอร้อง "แค่เดินไปส่งฉันก็พอ ถ้าอุ้มฉันออกไปตอนนี้มันก็มากเกินไป ก็แค่เดินแป๊บเดียวเอง ข้อเท้าฉันไม่เป็นไรหรอก"
แม้ว่าบอยล์จะขมวดคิ้ว แต่เขาก็ไม่ได้ดื้อรั้นและทำตามที่เธอต้องการ เขาช่วยพยุงเธอที่เดินกะเผลกไปที่จุดทำอาหาร
ทุกคนกำลังอุ่นอาหารกันอยู่
ทันทีที่เชอรีชเดินเข้าไปหาพวกเขา เธอก็ได้กลิ่นของอาหารน่าอร่อย
แมนดี้บอกเธอ "รีบมาเร็ว เชอรีช เราอุ่นอาหารหลายอย่างเลย เธอชอบกินข้าวโพดปิ้งไม่ใช่เหรอ? ฉันปิ้งให้เธอสองอันเลยนะ!"
หลังจากที่บอยล์กับเชอรีชนั่งลง แมนดี้ก็ส่งข้าวโพดปิ้งให้เธอ
แมนดี้มองบอยล์กับเชอรีช เมื่อเธอเห็นว่าพวกเขาชอบกันแค่ไหน เธอใช้ส้อมชี้ไปที่พวกเขาแล้วหยอกเล่น "โอ้ บอยล์กับเชอรีช ตอนนี้คบกันแล้วเหรอเนี่ย?"
เชอรีชหน้าแดงก่อนจะก้มลงกัดข้าวโพด เธอก้มลงกัดข้าวโพดเหมือนหนูตัวน้อยที่ทำความผิด
บอยล์ยิ้มและมองหญิงสาวข้างเขาที่หน้าแดง ก่อนจะอุ่นอาหารต่อ
หลังจากทานอาหารกันเสร็จแล้ว เชอรีชออกไปตามหาฮานส์ พวกเขานั่งอยู่บนถังเก็บน้ำ
เชอรีชยื่นกระป๋องเบียร์ให้เขา "รับไปสิ"
ฮานส์หัวเราะ เขามองผ้าพันแผลที่ข้อเท้าของเธอแล้วถาม "ข้อเท้าเป็นยังไงบ้าง?"
"ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้ร้ายแรง"
สายลมที่พัดมานั้นเย็นแต่ก็ทำให้รู้สึกสบาย ตอนที่ลมพัดผ่านถังเก็บน้ำ
อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 808 ความรู้สึกของบอยล์นั้นควบคุมไม่ได้
นิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน นี้เต็ม อ่าน บทที่ 808 ความรู้สึกของบอยล์นั้นควบคุมไม่ได้ และบทอื่น ๆ ได้ที่นี่
นิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย โอเอสเต้ ลูน่า กำลังมาถึงสถานการณ์ที่น่าทึ่งโดยมี บทที่ 808 ความรู้สึกของบอยล์นั้นควบคุมไม่ได้ ที่ซึ่งความรักของนักแสดงนำชายและนางเอกจะดำเนินไป ติดตามนิยายเรื่องนี้ได้ที่ novelones.com
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง: