เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 809 ความรักหวานชื่น

sprite

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และวันนี้ก็เป็นวันชาติ

เวอเรียนโทรมาถามเชอรีชว่าเธอจะกลับบ้านหรือเปล่า เธอจะได้จองตั๋วเครื่องบินกลับบ้านให้ลูก

ในตอนแรก เชอรีชตั้งใจจะบอกเวอเรียนว่าเธอจะกลับบ้าน แต่เมื่อคิดอีกที บอยล์อาจจะกลับบ้านของเขาที่เมืองนอร์ท ซิตี้

เธอจึงบอกเวอเรียน "คุณแม่คะ หนูจะจองตั๋วเองถ้าหนูจะกลับบ้าน แม่กับคุณพ่อไม่ต้องห่วงนะคะ หนูอายุ 18 ปีแล้วนะคะ หนูจะจองตั๋วไม่เป็นเลยเหรอคะ?"

เวอเรียนไม่ได้คิดมาก เธอให้เชอรีชทำตามที่เธอต้องการ การให้ลูกสาวมีประสบการณ์มากขึ้น มันต้องเป็นสิ่งที่ดีกับเธอ

ก่อนที่เชอรีชจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ชีวิตของเธอถูกวางแผนให้เธอมาตลอด เธอเหมือนดั่งดอกไม้ที่เติบโตมาในเรือนกระจกที่ฮีลตันกับนายท่านฟัดด์คอยปกป้องเธอจากทุกสิ่ง พวกเขาตามใจเธอ ชีวิตของเธอจึงไม่เคยเจออุปสรรคมาก่อน

"ก็ได้จ้ะ แต่ถ้าลูกหาตั๋วไม่ได้ อย่าลืมโทรหาแม่หรือคุณพ่อนะ ลูกยังไม่ได้กลับบ้านเลยตั้งแต่เปิดเทอม เราคิดถึงลูกมาก โดยเฉพาะคุณปู่กับคุณพ่อ"

เสียงของแฮร์ริสันดังเข้ามาในโทรศัพท์ "แม่ครับ อย่าพูดไร้สาระแบบนั้นสิ ผมไม่อยากให้พี่กลับมาบ้านหรอก พี่เอาแต่ตีผมบนเตียง ถ้าพี่ไม่ใช้ผู้หญิงผมไม่ปล่อยพี่ไปหรอก"

พวกเขาวางสายหลังจากคุยเล่นกันสักพัก

เชอรีชโทรหาบอยล์

เสียงทุ้มต่ำของบอยล์ดังมาจากปลายสาย "มีอะไรหรือเปล่า?"

เชอรีชเม้มปากแล้วถามเขา "ฉันจะโทรหาคุณโดยไม่มีเหตุผลไม่ได้หรือไง?"

"ได้อยู่แล้ว"

บอยล์เงียบไปก่อนจะเปิดลำโพง แล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ

เชอรีชได้ยินเสียงพลิกกระดาษ เธอจึงถามเขา "ฉันรบกวนคุณทำงานหรือเปล่า?"

"ไม่หรอก คุยได้เลย ผมฟังอยู่"

เขอรีสรู้สึกชื่นใจ เมื่อรู้ว่าเขาทำงานและคุยกับเธอไปด้วย

"ฉันอยากถามคุณว่า วันหยุดนี้คุณจะกลับไปนอร์ท ซิตี้ หรือเปล่า?"

"ไม่กลับ"

เขามีงานต้องทำหลายอย่าง และยังต้องทำวิทยานิพนธ์ไปพร้อมกับทำงานที่สำนักงานกฎหมายไปด้วย เขาไม่เคยเรียนทางด้านกฎหมายมาก่อน จึงต้องจัดการเรื่องการเงินของสำนักงานกฎหมาย เพราะเขาเรียนเศรษฐศาสตร์

บอยจึงต้องทำหน้าที่หลายอย่าง เขาจึงไม่สามารถแบ่งเวลาได้

เชอรีชตอบเสียงอ่อน เมื่อเขาบอกเธอว่าเขาไม่กลับบ้าน "อ้อ" แล้วจับราวกั้นบนเตียงด้วยความรู้สึกเศร้า

"ตอนแรกฉันอยากกลับนอร์ท ซิตี้กับคุณ ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันก็ไม่ได้อยู่กับคุณในวันหยุดน่ะสิ"

"แต่ผมมีงานต้องทำหลายอย่างนะ เป็นเด็กดีสิ ตอนที่คุณกลับมาที่มหาวิทยาลัยระหว่างวันหยุด ผมจะหาเวลาว่างพาคุณไปเที่ยวในเมืองสักสองวัน ขึ้นอยู่กับตารางงานของผมอีกที"

"ไม่เอา ฉันอยากเจอคุณทุกวันนะ"

คำพูดของเธอนั้นหวานเลี่ยน บอยล์ไม่สามารถต้านทานเธอได้

เขาปิดแฟ้มเอกสารและปิดเครื่องแล็บท็อป แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู พร้อมกับนวดคิ้วด้วยนิ้วมือเรียวยาว รอยยิ้มของเขามีทั้งความหมดหวังและความเห็นใจ

"เชอรีช..."

ก่อนที่หญิงสาวจะพูดผ่านทางโทรศัพท์ "งั้นก็ได้ ฉันรู้ว่ายังไงคุณต้องปฏิเสธฉันอยู่ดี ก็งานสำคัญกว่าฉันนี่ ถึงคุณจะไม่กลับบ้านกับฉันในวันหยุดนี้ ฉันก็อยากเจอและกินข้าวกับคุณจริง ๆ นะ อย่างน้อยคุณทำตามคำขอของฉันหน่อยได้ไหม คุณทนายบอยล์?"

บอยล์ยิ้มกว้าง เขาทำให้ได้อยู่แล้ว

"ก็ได้ คุณอยากไปร้านไหนล่ะ?"

เชอรีชตอบ "ฉันอยากไปกินที่โรงอาหาร"

บอยล์เลิกคิ้ว เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "คุณจะช่วยผมประหยัดเงินเหรอ?"

"ฉันแค่อยากกินที่โรงอาหาร คุณพอใจหรือเปล่า?"

บอยล์ตอบด้วยรอยยิ้ม "พอใจสิ"

เมื่อบอยล์มาถึงที่ชั้นล่างของหอพักหญิง เชอรีชก็รอเขาอยู่ที่นั่นแล้ว

เธอรีบเข้าไปกอดเอวเขาทันทีที่เขามาถึง เธอพิงศีรษะกับแขนของเขา แล้วขมวดคิ้วถาม "ฉันไม่ได้เจอคุณมาสามวันแล้ว นักศึกษาปีสามงานยุ่งขนาดนั้นเลยเหรอ?"

บอยล์กอดเอวเธอก่อนจะลูบผมของเธอ เขามองเธอทำหน้าเศร้า แล้วตอบด้วยท่าทางขบขัน "แค่สามวันเอง พูดเหมือนไม่ได้เจอผมมาสามปีงั้นแหละ"

"ขอร้องล่ะ บอยล์ เขาว่ากันว่าจากกันแค่วันเดียว เหมือนจากกันไปสามปี ฉันไม่สนหรอก คุณต้องมีเวลาให้ฉันมากกว่านี้นะ"

"ก็ได้ คุณหิวไม่ใช่เหรอ ไปกินข้าวกันเถอะ"

พวกเขาจับมือกันเดินเข้าไปในโรงอาหาร

นาตาลีที่กำลังตากผ้าอยู่ข้างนอก เธอเห็นคู่รักสองคนข้างล่าง

เมื่อเธอดูใกล้ ๆ คู่รักคู่นั้นคล้ายบอยล์กับเชอรีช

เธอไม่คิดว่าจะเป็นคู่ของคนอื่น แต่ทั้งสองคนก็อยู่ไกลเกินไป ทำให้เห็นไม่ค่อยชัด

หลังจากที่มั่นใจว่าสองคนนั้นเป็นคนที่เธอคิด นาตาลีก็รีบกลับเข้าไปในห้อง

"ฉันเห็นเชอรีชกอดบอยล์ข้างล่าง ตรงทางเข้าหอพักเราด้วยล่ะ!"

จอยดูตกใจมาก เธอถอดหูฟังออกแล้วถาม "เธอพูดว่าไงนะ ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม?"

นาตาลีตอบอย่างมั่นใจ "เธอไม่ได้ฟังผิดหรอก! ฉันมั่นใจว่าสองคนนั้นคือ บอยล์กับเชอรีช! สองคนนั้นจำได้ไม่ยากหรอก!"

จอยถามด้วยรอยยิ้ม "ไม่มีทางหรอก ใช่ไหม? เชอรีชคบกับบอยล์แล้วเหรอ? นี่มันเร็วมากเลยนะ!"

แมนดี้เพิ่งซักผ้าในห้องน้ำเสร็จ เธอดูไม่แปลกใจเลย "พวกเขาคบกันมาได้สักพักแล้วนี่ ไม่เอาน่า ไม่ได้น่าตกใจขนาดนั้นสักหน่อย"

"ไม่มีทางหรอก ใช่ไหม? เชอรีชไม่ได้กำลังคบกับฮานส์ในห้องเราหรอกเหรอ? เธอไปคบกับบอยล์ได้ยังไง?

แมนดี้ตอบ "ขอเถอะ ฮานส์กับเธอไม่ได้คบกันจริงจัง และเธอก็ชอบบอยล์มาก่อนแล้ว เธอแค่ไม่แน่ใจว่าบอยล์คิดยังกับเธอในตอนนั้น พวกเขาเริ่มคบกันตั้งแต่ไปตั้งแคมป์กันแล้ว"

"ไม่เลวนี่ เชอรีช! เขาเป็นถึง บอยล์ ลอว์สันเชียวนะ! ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่คบด้วยยากที่สุดในตลอดเจ็ดปี ที่เรียนในมหาวิทยาลัยแคพิทัล ซิตี้ เขาไม่เคยมีแฟนเลย! ไม่เลวนี่ เชอรีช! เธอมาอยู่ที่นี่ได้เดือนเดียว ก็คว้าหัวใจของบอยล์ได้แล้ว! ให้ตายสิ! ฉันต้องเรียนรู้จากเธอแล้วล่ะ!

เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 809 ความรักหวานชื่น

อ่าน บทที่ 809 ความรักหวานชื่น นิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย โอเอสเต้ ลูน่า เล่ห์รัก ท่านประธาน เป็นแบบเต็มอ่าน บทที่ 809 ความรักหวานชื่น และบทถัดไปได้ฟรีทางออนไลน์ที่นี่

หมายเหตุ: เว็บไซต์ novelones.com รองรับการอ่านฟรีและดาวน์โหลด PDF สำหรับนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน

บทที่ 809 ความรักหวานชื่น