เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 809 ความรักหวานชื่น

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และวันนี้ก็เป็นวันชาติ

เวอเรียนโทรมาถามเชอรีชว่าเธอจะกลับบ้านหรือเปล่า เธอจะได้จองตั๋วเครื่องบินกลับบ้านให้ลูก

ในตอนแรก เชอรีชตั้งใจจะบอกเวอเรียนว่าเธอจะกลับบ้าน แต่เมื่อคิดอีกที บอยล์อาจจะกลับบ้านของเขาที่เมืองนอร์ท ซิตี้

เธอจึงบอกเวอเรียน "คุณแม่คะ หนูจะจองตั๋วเองถ้าหนูจะกลับบ้าน แม่กับคุณพ่อไม่ต้องห่วงนะคะ หนูอายุ 18 ปีแล้วนะคะ หนูจะจองตั๋วไม่เป็นเลยเหรอคะ?"

เวอเรียนไม่ได้คิดมาก เธอให้เชอรีชทำตามที่เธอต้องการ การให้ลูกสาวมีประสบการณ์มากขึ้น มันต้องเป็นสิ่งที่ดีกับเธอ

ก่อนที่เชอรีชจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ชีวิตของเธอถูกวางแผนให้เธอมาตลอด เธอเหมือนดั่งดอกไม้ที่เติบโตมาในเรือนกระจกที่ฮีลตันกับนายท่านฟัดด์คอยปกป้องเธอจากทุกสิ่ง พวกเขาตามใจเธอ ชีวิตของเธอจึงไม่เคยเจออุปสรรคมาก่อน

"ก็ได้จ้ะ แต่ถ้าลูกหาตั๋วไม่ได้ อย่าลืมโทรหาแม่หรือคุณพ่อนะ ลูกยังไม่ได้กลับบ้านเลยตั้งแต่เปิดเทอม เราคิดถึงลูกมาก โดยเฉพาะคุณปู่กับคุณพ่อ"

เสียงของแฮร์ริสันดังเข้ามาในโทรศัพท์ "แม่ครับ อย่าพูดไร้สาระแบบนั้นสิ ผมไม่อยากให้พี่กลับมาบ้านหรอก พี่เอาแต่ตีผมบนเตียง ถ้าพี่ไม่ใช้ผู้หญิงผมไม่ปล่อยพี่ไปหรอก"

พวกเขาวางสายหลังจากคุยเล่นกันสักพัก

เชอรีชโทรหาบอยล์

เสียงทุ้มต่ำของบอยล์ดังมาจากปลายสาย "มีอะไรหรือเปล่า?"

เชอรีชเม้มปากแล้วถามเขา "ฉันจะโทรหาคุณโดยไม่มีเหตุผลไม่ได้หรือไง?"

"ได้อยู่แล้ว"

บอยล์เงียบไปก่อนจะเปิดลำโพง แล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ

พวกเขาจับมือกันเดินเข้าไปในโรงอาหาร

นาตาลีที่กำลังตากผ้าอยู่ข้างนอก เธอเห็นคู่รักสองคนข้างล่าง

เมื่อเธอดูใกล้ ๆ คู่รักคู่นั้นคล้ายบอยล์กับเชอรีช

เธอไม่คิดว่าจะเป็นคู่ของคนอื่น แต่ทั้งสองคนก็อยู่ไกลเกินไป ทำให้เห็นไม่ค่อยชัด

หลังจากที่มั่นใจว่าสองคนนั้นเป็นคนที่เธอคิด นาตาลีก็รีบกลับเข้าไปในห้อง

"ฉันเห็นเชอรีชกอดบอยล์ข้างล่าง ตรงทางเข้าหอพักเราด้วยล่ะ!"

จอยดูตกใจมาก เธอถอดหูฟังออกแล้วถาม "เธอพูดว่าไงนะ ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม?"

นาตาลีตอบอย่างมั่นใจ "เธอไม่ได้ฟังผิดหรอก! ฉันมั่นใจว่าสองคนนั้นคือ บอยล์กับเชอรีช! สองคนนั้นจำได้ไม่ยากหรอก!"

จอยถามด้วยรอยยิ้ม "ไม่มีทางหรอก ใช่ไหม? เชอรีชคบกับบอยล์แล้วเหรอ? นี่มันเร็วมากเลยนะ!"

แมนดี้เพิ่งซักผ้าในห้องน้ำเสร็จ เธอดูไม่แปลกใจเลย "พวกเขาคบกันมาได้สักพักแล้วนี่ ไม่เอาน่า ไม่ได้น่าตกใจขนาดนั้นสักหน่อย"

"ไม่มีทางหรอก ใช่ไหม? เชอรีชไม่ได้กำลังคบกับฮานส์ในห้องเราหรอกเหรอ? เธอไปคบกับบอยล์ได้ยังไง?

แมนดี้ตอบ "ขอเถอะ ฮานส์กับเธอไม่ได้คบกันจริงจัง และเธอก็ชอบบอยล์มาก่อนแล้ว เธอแค่ไม่แน่ใจว่าบอยล์คิดยังกับเธอในตอนนั้น พวกเขาเริ่มคบกันตั้งแต่ไปตั้งแคมป์กันแล้ว"

"ไม่เลวนี่ เชอรีช! เขาเป็นถึง บอยล์ ลอว์สันเชียวนะ! ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่คบด้วยยากที่สุดในตลอดเจ็ดปี ที่เรียนในมหาวิทยาลัยแคพิทัล ซิตี้ เขาไม่เคยมีแฟนเลย! ไม่เลวนี่ เชอรีช! เธอมาอยู่ที่นี่ได้เดือนเดียว ก็คว้าหัวใจของบอยล์ได้แล้ว! ให้ตายสิ! ฉันต้องเรียนรู้จากเธอแล้วล่ะ!