เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 810

บอยล์กับเชอรีชเป็นจุดสนใจของใครหลายคน เมื่อพวกเขาไปถึงที่โรงอาหาร นักศึกษาคนอื่นต่างซุบซิบเรื่องของพวกเขา

"นั่นบอยล์จากแผนกงานวิจัยปีสุดท้ายไม่ใช่เหรอ?"

"โว้ว ผู้หญิงขายาวที่มากับเขา เป็นแฟนเขาเหรอ? เธอสวยจังเลย"

"เลล่าไม่ได้เป็นแฟนบอยล์หรอกเหรอ?"

"เลล่าจริงจังเกินไป ไม่เหมือนผู้หญิงคนนั้นเลย"

เชอรีชยิ้มอย่างภูมิใจ เมื่อได้ยินที่พวกเขาซุบซิบกัน

เลล่าไม่ใช่แฟนบอยล์ เธอเท่านั้นที่เป็นแฟนเขา!

เมื่อพวกเขากำลังต่อคิวรับอาหาร บอยล์ก็ก้มลงถามเธอท่ามกลางผู้คน "แน่ใจเหรอว่าอยากกินอันนี้?"

เชอรีชพยักหน้าแล้วตอบเขา "ใช่ เราจะกินนี่แหละ อีกอย่างมันไม่ดีต่อร่างกายถ้ากินมื้อเย็นหนัก ๆ ตอนนี้น้ำหนักฉันเพิ่มขึ้นเยอะ รู้หรือเปล่าว่าฉันจะลดน้ำหนักกับแมนดี้ล่ะ"

"ห้ามทำแบบนั้นนะ" บอยล์ขมวดคิ้ว

เชอรีชยิ้มแล้วบอกเขา "คุณยังจะชอบฉันอยู่ไหม ถ้าฉันอ้วน?"

บอยล์ยกมือขึ้นมาดีดหน้าผากเธอก่อนจะตอบ "ถามอะไรโง่ ๆ?"

เธอยิ้มแล้วกอดเอวเขาด้วยแขนทั้งสองข้าง

บอยล์ไม่ใช่คนที่จะมาแสดงความรักของเขาในที่สาธารณะ เขามองไปรอบ ๆ ซึ่งมีคนเยอะ เขากลั้นยิ้มแล้วค่อย ๆ ดันเชอรีชออก

"เราจะดูไม่ดีนะ ที่นี่คนเยอะเกินไป"

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนและมีเสน่ห์มาก ได้ฟังแล้วรู้สึกสงบ

แต่คำพูดของเขาไม่ได้มีผลกับเธอ เธอซบลงที่หน้าอกเขา ก่อนจะบอกเขาด้วยความอวดดี "ไม่มีทาง คุณเป็นของฉัน ฉันจะให้พวกเขารู้ว่าฉันเป็นแฟนคุณ ไม่ใช่เลล่า"

คำพูดของเธอทำให้บอยล์พอใจมาก

นักศึกษาที่อยู่ข้างหลังบอกพวกเขา "นี่ ขยับหน่อยได้ไหม ใกล้ถึงคิวพวกคุณแล้วนะ"

เชอรีชหน้าแดง เธอหันมาแล้วรีบขยับขึ้นไป

บอยล์ตามมาแซวเธอ "ผมคิดว่าคุณจะกอดผมไม่ยอมปล่อยซะอีก"

เชอรีชพูดไม่ออก เธอสงสัยว่าเธอมีความละอายใจบ้างไหม

หลังจากที่ทานอาหารเย็นกับบอยล์แล้ว เชอรีชก็ถูกเพื่อนในห้องพักรุมถามทันทีที่เธอกลับมา

นาตาลีผลักเธอให้นั่งลงบนเก้าอี้ และเริ่มถามเธอ

"เชอรีช บอกมานะ ว่าเธอได้ใจของบอยล์มาได้ยังไง?"

เชอรีชตอบพลางหัวเราะ "ก็ตามตื๊อเขาไงล่ะ"

นาตาลีเลิกคิ้วขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ "ไม่ใช่เธอคนเดียวหรอกนะ ที่ตามตื๊อเขาในมหาวิทยาลัยนี้ เธอต้องมีเคล็ดลับอะไรแน่ ไม่อย่างนั้น บอยล์คงไม่เป็นโสดอยู่ในมหาวิทยาลัยนานขนาดนี้หรอก แล้วเขาตกลงคบกับเธอได้ยังไง?"

แม้แต่เชอรีชก็ไม่รู้คำตอบเหมือนกัน "บางที ฉันคงไม่มีความละอายใจกว่าคนอื่นล่ะมั้ง"

เธอหมกมุ่นเรื่องเขามานาน ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้สนใจเธอ เธอต้องทำให้เขาสนใจให้ได้

“ไม่ใช่แค่เธอหรอกที่ไม่มีความละอายใจ มีคนที่ไม่มีความละอายใจอีกตั้งหลายคน”

นาตาลีกอดอกแล้วคิด หลังจากผ่านไปสักพักเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอขยับเข้าไปใกล้แล้วถามเสียงเบา "นี่ เชอรีช เธอคงยังไม่ได้ทำอะไรที่ 'เธอก็รู้ว่าอะไร' กับบอยล์หรอกนะ?"

เนื่องจากเชอรีชเป็นคนไร้เดียงสา เธอไม่รู้ความหมายที่นาตาลีถาม เธอมองนาตาลีแล้วถาม "หมายความว่าไงที่ 'เธอก็รู้ว่าอะไร' น่ะ?"

"แหม เธอก็รู้นี่ แกล้งโง่หรือไง ก็เซ็กส์ไงล่ะ"

ทันทีที่พูดคำว่าเซ็กซ์ เชอรีชก็หน้าแดง เธอมองนาตาลีแล้วตอบ "นี่เธอพูดเรื่องอะไรน่ะ? เรายังไปไม่ถึงขั้นนั้นเลยนะ!"

"จริงเหรอ?"