เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 818 ทำให้เธอตกหลุมรักมากขึ้น จนเธออยู่ไม่ได้โดยไม่มีเขา

บอยล์กลับเข้าไปในห้องของเขา
เชอรีชเดินตามเขาเข้ามา เธอเห็นเขานั่งบนโต๊ะ และกำลังดูตลาดหุ้นในคอมพิวเตอร์
เธอก้มตัวลงบนโต๊ะ และเท้าคางมองเขา "คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่กินหัวหอม กระเทียม และผักชี?"
บอยล์หันมามองเธอ เขาเลิกคิ้วขึ้นและตอบ "เพราะผมช่างสังเกตน่ะสิ"
“ในเมื่อคุณเป็นคนช่างสังเกต ทำไมถึงไม่รู้ว่าคุณน้าชอบอะไรล่ะ?"
บอยล์ตอบเสียงทุ้มต่ำ "แม่ผมไม่ได้เป็นคนเลือกกินเหมือนคุณนะ"
เชอรีชยิ้ม เธอมองเขาทำท่าทางแปลก ๆ และหยิ่ง "บอยล์ ลอว์สัน ยอมรับมาเถอะ ยอมรับมาซะว่าคุณชอบฉันมาก คุณชอบฉันจนต้องเห็นเรื่องทุกอย่าง แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ ที่เกี่ยวกับฉัน"
เธอคิดว่าเขาจะปฏิเสธ แต่ชายหนุ่มมองเธอแล้วตอบ "ไม่ใช่เรื่องปกติหรอกเหรอ ที่จะรู้ว่าแฟนผมชอบอะไร? ผิดตรงไหนที่รักแฟนมาก? คุณมีปัญหาหรือไง? หืม?"
เชอรีชพูดไม่ออก
เขาพูดเหมือนว่าเธอไม่ใช่แฟนของเขา
ชาบหนุ่มเชยคางเธอขึ้นมาด้วยนิ้วเรียว เขาขยับเข้าไปใกล้แล้วจูบริมฝีปากเธอ
เธอไม่มีโอกาสโต้ตอบ
อืม...บอยล์เป็นคนเอาแต่ใจ
เวลาอาหารกลางวัน โซเนียทำอาหารเก่งมาก เธอทำอาหารง่าย ๆ แค่ไม่กี่อย่าง มันอร่อยมาก จนเชอรีชต้องกินข้าวสองชาม
บางทีเธอคงทานมากเกินไป เชอรีชจึงรู้สึกง่วงนอนทันทีที่ทานเสร็จ เธอนอนหลับสนิทบนเตียงของบอยล์
เวลาตอนบ่ายในชนบทนั้นเงียบและสงบ ได้ยินเสียงนกกระจอกร้องอยู่ข้างนอกหน้าต่างเป็นครั้งคราว
แสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาบนเตียง กระทบร่างบางของหญิงสาว
บอยล์ปิดเครื่องแล็บท็อปแล้วเดินมาที่เตียง เขามองหญิงสาวที่กำลังหลับสนิท ใบหน้าของเธอสงบมาก
ครีมบนใบหน้าของเธอซึมไปแล้ว และผื่นก็ค่อย ๆ หายไป มีแค่รอยแดงไม่กี่จุดเหลือทิ้งไว้บนใบหน้าของเธอ ไม่ใช่แค่ดูไม่น่าเกลียด แต่มันดูน่ารักจริง ๆ
บอยล์ปัดผมที่ปรกหน้าผากและลูบศีรษะของเธอ เขามองริมฝีปากบางแล้วก้มลงจูบเธอ
เชอรีชตื่นเพราะจูบ เธอยังครึ่งหลับครึ่งตื่น เธอลืมตาแล้วกอดคอบอยล์...
บอยล์ต้องการมากกว่านี้แต่เขาก็หยุดไว้ เพราะเขารักเธอมาก
จูบครั้งสุดท้ายของเขาเป็นรอยบนผิวเธอ มันทั้งอ่อนและนุ่ม
เหมือนคนที่ยับยั้งความต้องการจากคนรักของคุณไม่ได้
แต่การรักใครสักคนนั้น หมายถึงการที่ต้องระวังและอ่อนโยนมากขึ้น เมื่อต้องทำแบบนั้นกับคนรัก แม้ว่าจะเป็นแค่การกอดหรือจูบ คนหนึ่งต้องควบคุมตัวเอง เพราะกลัวจะทำร้ายคนรักของพวกเขา
เชอรีชนอนอยู่บนเตียง เธอกลับไปนอนหลับหลังจากจูบนั้น เธอบอกเขา "บอยล์ ฉันยังไม่ได้ซักเสื้อผ้าเลย..."
บอยล์มองเธออย่างขบขัน ทำไมต้องนึกถึงเรื่องเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ซักเอาตอนนี้?
หญิงสาวหลับตาแล้วขมวดคิ้ว เธอพูดด้วยน้ำเสียงกังวล "แล้วคืนนี้ฉันจะใส่อะไรล่ะ?"
บอยล์แซวเธอ "ก็รู้นี่ว่าไม่มีเสื้อผ้าใส่ ทำไมไม่ซักเสื้อผ้าก่อนล่ะ?"
เธอเม้มปากแล้วทำเสียงไม่พอใจ "ก็เมื่อตอนเช้าฉันลืมซัก และตอนนี้ก็ง่วงนอน ถึงจะซักตอนนี้ก็ไม่แห้งอยู่แล้ว...อืม...คืนนี้ฉันจะไม่อาบน้ำ"
เขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเธอดี
ขี้เกียจเกินไปแล้วนะ
ในตอนกลางคืน บอยล์โยนเสื้อผ้าสะอาดให้เธอ และบอกเธอให้ไปอาบน้ำ
เชอรีชแปลกใจและถามเขา "แม่คุณช่วยซักผ้าให้ฉันเหรอ?"
เชอรีชรู้สึกอับอาย แม่ของบอยล์ต้องคิดว่าเธอเป็นคนขี้เกียจแน่
บอยล์กลับมาทำงาน หลังจากบอกให้เธอไปอาบน้ำ
เชอรีชออกไปดื่มน้ำหลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จแล้ว เธอก็เจอโซเนียในห้องครัว เธอพูดด้วยความอับอาย "คุณน้า ขอบคุณนะคะที่ช่วยซักผ้าให้หนู หนูลืมซัก..."
"ฉันไม่ได้ซักให้หนูหรอก ฉันไม่เห็นเลย คิดว่าบอยล์เป็นคนซักให้หนูนะ ก็ว่าทำไมได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ ตอนที่กำลังหลับอยู่เมื่อคืน"
เชอรีชสำลักน้ำ "อะแฮ่ม..."
"ค่อย ๆ ดื่มสิ!" โซเนียลูบหลังให้เธอ
บอยล์ช่วยซักผ้าให้เธอเหรอ? เขาก็ซักชุดชั้นในให้เธอด้วยเหรอ?
เชอรีชหน้าแดงเมื่อคิดแบบนั้น
บอยล์คิดว่าเธอมีอาการแพ้อีก เขาเห็นเธอหน้าแดงตอนที่เข้ามาในห้อง เขาจึงเข้าไปดูใกล้ ๆ เขาดึงเธอเข้ามากอด และทาครีมให้เธออีก
โทรศัพท์ของเชอรีชดังขึ้นมา ทันทีที่พวกเขาทาครีมเสร็จ มอนตี้โทรหาเธอ
แย่แล้ว แม่ของเธอโทรมาเช็ค
เชอรีชรีบรับสาย
"เจลบี่ บีน ไม่เบื่อบ้างหรือไงที่ออกไปกับวิทนีย์ทั้งวัน ลูกไปนอนคืนนึงแล้ว ควรกลับมาได้แล้วนะ
เชอรีชกลัวจึงตอบไป "คุณแม่คะ ไม่เป็นไรค่ะ หนู...หนูจะกลับพรุ่งนี้เช้า ไม่ต้องให้คนขับรถมารับนะคะ"
"ไปทำอะไรไม่ดีมาหรือเปล่า? ฟังดูเหมือนกำลังปิดบังอะไรเลยนะ?"
"ไม่ใช่นะคะคุณแม่ วันนี้พ่อของวิทนีย์อยู่บ้าน ถ้าเขาเห็นว่ามีรถมารับหนู เขาจะตื๊อให้หนูแนะนำเขากับคุณพ่อ
"นั่นก็จริง แต่หนูออกไปข้างนอกสองสามวันแล้ว พ่อของลูกก็เริ่มไม่พอใจตอนที่กำลังกินข้าวเย็นนะ"
"คุณแม่คะ หนูสาบานว่าจะกลับไปพรุ่งนี้เช้า"
"แม่จะส่งคนขับรถไปรับ ถ้าพรุ่งนี้ลูกไม่กลับบ้านก่อน 10 โมง"
"พรุ่งนี้เช้าหนูจะกลับค่ะ"
เชอรีชถอนหายใจ หลังจากพูดให้เวอเรียนเชื่อได้และวางสาย
เกือบไปแล้ว! เธอเกือบถูกจับได้แล้ว!
ถ้าเวอเรียนให้คนขับรถไปที่บ้านวิทนีย์ และรู้ว่าเธอไม่อยู่ที่นั่น...ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่
"สาวน้อยคนนี้โกหกหน้าตาเฉยได้ยังไง? ไปเรียนมาจากไหน?" บอยล์แซวเธอ
แม่อยากให้ฉันกลับบ้านก่อน 10 โมงเช้า ไม่อย่างนั้น แม่จะส่งคนไปรับที่บ้านตระกูลยาร์ด รถที่ไปนอร์ท
[อัปเดต] อ่านนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 818 ทำให้เธอตกหลุมรักมากขึ้น จนเธออยู่ไม่ได้โดยไม่มีเขา
นิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน มี FULL อ่าน บทที่ 818 ทำให้เธอตกหลุมรักมากขึ้น จนเธออยู่ไม่ได้โดยไม่มีเขา และตอนต่อไปของนิยายที่ novelones.com นวนิยายเรื่อง เล่ห์รัก ท่านประธาน ที่มีรายละเอียดที่ไม่คาดคิดและน่าทึ่งมากมายของผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ใน บทที่ 818 ทำให้เธอตกหลุมรักมากขึ้น จนเธออยู่ไม่ได้โดยไม่มีเขา ได้นำเราไปสู่ขอบฟ้าใหม่ อ่าน บทที่ 818 ทำให้เธอตกหลุมรักมากขึ้น จนเธออยู่ไม่ได้โดยไม่มีเขา ของซีรีส์ เล่ห์รัก ท่านประธาน ได้ที่นี่
หรือคุณสามารถดาวน์โหลด PDF ฟรีของนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ได้ที่ novelones.com
คีย์การค้นหา: เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 818 ทำให้เธอตกหลุมรักมากขึ้น จนเธออยู่ไม่ได้โดยไม่มีเขา