เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 818 ทำให้เธอตกหลุมรักมากขึ้น จนเธออยู่ไม่ได้โดยไม่มีเขา

เวลาตอนบ่ายในชนบทนั้นเงียบและสงบ ได้ยินเสียงนกกระจอกร้องอยู่ข้างนอกหน้าต่างเป็นครั้งคราว

แสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาบนเตียง กระทบร่างบางของหญิงสาว

บอยล์ปิดเครื่องแล็บท็อปแล้วเดินมาที่เตียง เขามองหญิงสาวที่กำลังหลับสนิท ใบหน้าของเธอสงบมาก

ครีมบนใบหน้าของเธอซึมไปแล้ว และผื่นก็ค่อย ๆ หายไป มีแค่รอยแดงไม่กี่จุดเหลือทิ้งไว้บนใบหน้าของเธอ ไม่ใช่แค่ดูไม่น่าเกลียด แต่มันดูน่ารักจริง ๆ

บอยล์ปัดผมที่ปรกหน้าผากและลูบศีรษะของเธอ เขามองริมฝีปากบางแล้วก้มลงจูบเธอ

เชอรีชตื่นเพราะจูบ เธอยังครึ่งหลับครึ่งตื่น เธอลืมตาแล้วกอดคอบอยล์...

บอยล์ต้องการมากกว่านี้แต่เขาก็หยุดไว้ เพราะเขารักเธอมาก

จูบครั้งสุดท้ายของเขาเป็นรอยบนผิวเธอ มันทั้งอ่อนและนุ่ม

เหมือนคนที่ยับยั้งความต้องการจากคนรักของคุณไม่ได้

แต่การรักใครสักคนนั้น หมายถึงการที่ต้องระวังและอ่อนโยนมากขึ้น เมื่อต้องทำแบบนั้นกับคนรัก แม้ว่าจะเป็นแค่การกอดหรือจูบ คนหนึ่งต้องควบคุมตัวเอง เพราะกลัวจะทำร้ายคนรักของพวกเขา

เชอรีชนอนอยู่บนเตียง เธอกลับไปนอนหลับหลังจากจูบนั้น เธอบอกเขา "บอยล์ ฉันยังไม่ได้ซักเสื้อผ้าเลย..."

บอยล์มองเธออย่างขบขัน ทำไมต้องนึกถึงเรื่องเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ซักเอาตอนนี้?

หญิงสาวหลับตาแล้วขมวดคิ้ว เธอพูดด้วยน้ำเสียงกังวล "แล้วคืนนี้ฉันจะใส่อะไรล่ะ?"

บอยล์แซวเธอ "ก็รู้นี่ว่าไม่มีเสื้อผ้าใส่ ทำไมไม่ซักเสื้อผ้าก่อนล่ะ?"

เธอเม้มปากแล้วทำเสียงไม่พอใจ "ก็เมื่อตอนเช้าฉันลืมซัก และตอนนี้ก็ง่วงนอน ถึงจะซักตอนนี้ก็ไม่แห้งอยู่แล้ว...อืม...คืนนี้ฉันจะไม่อาบน้ำ"

เขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเธอดี

ขี้เกียจเกินไปแล้วนะ

ในตอนกลางคืน บอยล์โยนเสื้อผ้าสะอาดให้เธอ และบอกเธอให้ไปอาบน้ำ

เชอรีชแปลกใจและถามเขา "แม่คุณช่วยซักผ้าให้ฉันเหรอ?"

เชอรีชรู้สึกอับอาย แม่ของบอยล์ต้องคิดว่าเธอเป็นคนขี้เกียจแน่

บอยล์กลับมาทำงาน หลังจากบอกให้เธอไปอาบน้ำ

เชอรีชออกไปดื่มน้ำหลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จแล้ว เธอก็เจอโซเนียในห้องครัว เธอพูดด้วยความอับอาย "คุณน้า ขอบคุณนะคะที่ช่วยซักผ้าให้หนู หนูลืมซัก..."

"ฉันไม่ได้ซักให้หนูหรอก ฉันไม่เห็นเลย คิดว่าบอยล์เป็นคนซักให้หนูนะ ก็ว่าทำไมได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ ตอนที่กำลังหลับอยู่เมื่อคืน"

เชอรีชสำลักน้ำ "อะแฮ่ม..."

"ค่อย ๆ ดื่มสิ!" โซเนียลูบหลังให้เธอ

บอยล์ช่วยซักผ้าให้เธอเหรอ? เขาก็ซักชุดชั้นในให้เธอด้วยเหรอ?

เชอรีชหน้าแดงเมื่อคิดแบบนั้น

บอยล์คิดว่าเธอมีอาการแพ้อีก เขาเห็นเธอหน้าแดงตอนที่เข้ามาในห้อง เขาจึงเข้าไปดูใกล้ ๆ เขาดึงเธอเข้ามากอด และทาครีมให้เธออีก

โทรศัพท์ของเชอรีชดังขึ้นมา ทันทีที่พวกเขาทาครีมเสร็จ มอนตี้โทรหาเธอ