เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 897 มารับภรรยาของเขาด้วยเฮลิคอปเตอร์

แมนดี้พูดหลังจากที่นาตาลีกลับมาจากห้องน้ำว่า “นาตาลี ทำไมเธอเข้าห้องน้ำนานจัง? มานั่งกินข้าวกัน เราเกือบกินเครื่องในหมดแล้ว เธออยากจะสั่งเพิ่มอีกไหม?”

นาตาลีพยายามสงบสติอารมณ์ลง ดวงตาของเธอยังคงสั่นเทาเมื่อเธอเห็นสายตาที่ไร้อารมณ์ของเชอรีช แต่เธอสามารถสงบสติอารมณ์ได้ เธอพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันกำลังลดความอ้วนอยู่ พวกเธอกินได้เลย”

แมนดี้ยิ้ม และพูดว่า “ถ้าเธอไม่เตือนฉัน ฉันเกือบลืมไปเลยว่าพรุ่งนี้ฉันต้องสวมชุดแต่งงาน คืนนี้ฉันต้องกินให้น้อยลง เพื่อที่พุงของฉันจะได้ไม่ยื่นออกมา”

จอยพูดว่า “นาตาลี เธอผอมอยู่แล้ว เธอมีเอวเท่ามดแล้ว เธอจะขาดสารอาหารนะหากเธอยังลดน้ำหนักต่อไป”

นาตาลีเอามือลูบผมของเธอ และพยายามปกปิดแก้มขวาที่ถูกเชอรีชตบ ก่อนหน้านี้เธอปกปิดรอยแดงด้วยแป้งรองพื้นมาแล้ว ดังนั้นคงไม่มีใครสังเกตเห็นใบหน้าแดงของเธอ หากพวกเขาไม่ได้ใส่ใจมองมากนัก

เชอรีชตบเธออย่างแรง

เธอเคี้ยวถั่วงอกจากหม้อไฟ

'เชอรีช ฟัดด์ คอยดูก่อนเถอะ'

…

พวกเขาออกจากร้านอาหารหลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จแล้ว

วิกเตอร์ไปส่งพวกเขาที่โรงแรมระดับสี่ดาวในท้องถิ่น

แมนดี้พูดว่า “ฉันอยากให้พวกเธอไปพักที่บ้านของฉันคืนนี้ แต่แม่ของฉันเชิญญาติของฉันมา เราจึงมีห้องไม่เพียงพอ ขอโทษที่ทำให้พวกเธอต้องมาอยู่ที่นี่ แต่ฉันจะให้คนมาส่งพวกเธอที่บ้านฉันพรุ่งนี้”

จอยยิ้ม และพูดว่า “แมนดี้ อย่ากังวลไปเลย ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน”

วิกเตอร์พูดว่า “ผมจะจ่ายค่าที่พักให้พวกคุณเองคืนนี้”

แมนดี้ชำเลืองไปมองเขา และชื่นชมเขา “ที่คุณพูดนั่นมีเหตุผล”

เชอรีชกำลังนั่งอยู่ที่เบาะหลัง เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่มีความสุขของแมนดี้กับวิกเตอร์ เธอก็รู้สึกมีความสุขกับพวกเขาเช่นกัน

พวกเขามาถึงโรงแรม และเช่าห้องธรรมดาสามห้อง

วิกเตอร์และแมนดี้จากไป หลังจากหญิงสาวทั้งสามเข้าห้องพักเรียบร้อยแล้ว

นาตาลีล้างเครื่องสำอางของเธอออก เธอมองที่แก้มที่บวมของเธอด้วยสายตาที่โกรธและร้ายกาจ

…

โทรศัพท์ของเชอรีชดังขึ้นหลังจากที่เธออาบน้ำ และเดินออกมาจากห้องน้ำ

“หุบปากเน่า ๆ ของคุณซะ! คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน!”

เชอรีชมองไปที่หน้าจอบนโทรศัพท์ของเธอ และเงยหน้าขึ้นมองเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวที่กำลังลงจอด เธอเริ่มที่จะเข้าใจเรื่องทั้งหมด

จอยกับนาตาลีที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เชอรีชก็กำลังเพลิดเพลินกับโชว์ตรงหน้าเช่นกัน

จอยพูดว่า “อย่าบอกนะว่าเขาคือรักแรกของแมนดี้หรืออะไรทำนองนั้นอ่ะ?”

นาตาลีพูดว่า “ฉันไม่คิดว่าแมนดี้จะรู้จักคนที่รวยขนาดนั้น ที่จะเป็นเจ้าของเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัว”

“นั่นก็จริง เขาคือใครกัน?"

ใบพัดของเฮลิคอปเตอร์กำลังหมุนขณะที่มันค่อย ๆ ร่อนลงสู่พื้น

ไม่นานมันก็แตะพื้นสนาม

ชายหนุ่มร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเนียบ และกางเกงสูทสีดำลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ เขาดูหล่อมาก และออร่าของเขาก็ทรงอิทธิพลแต่ก็ดูเงียบขรึม

เขาเดินไปที่ฝูงชน

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ร่างเพรียว

บอยล์ก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว ทุกคนมองไปที่เขาด้วยความชื่นชม

นาตาลีกรีดร้องออกมาเสียงดัง และเอามือปิดปากของเธอทันที เธอเบิกตากว้างมองไปที่ชายที่กำลังเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างไม่เชื่อ

ลอว์สัน? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่คือบอยล์! เขา… เขาหายไปเจ็ดปี! ทำไมจู่

นาตาลีตกใจมาก

บอยล์ยังคงเป็นบุคคลที่มีคุณค่ามาก แม้กระทั่งตอนนี้ ไม่ว่าจะทั่วประเทศหรือทั่วโลก เขาอยู่ในแถวหน้าของนิตรยสารฟอบส์ เขาก็เป็นคนที่ประสบความสำเร็จในสายตาของทุกคน

นาตาลีลุกขึ้นจากที่นั่งโดยไม่รู้ตัว เธอจ้องไปที่บอยล์ที่กำลังเดินมาหาพวกเขาอย่างงงงวย

บอยล์เดินไปหาเชอรีช

สายตาที่เต็มไปด้วยความรักของเขาไม่เคยละสายตาจากเชอรีช เขาถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “คุณกินเสร็จหรือยัง?”

เชอรีชเช็ดมือของเธอ และมองไปที่เขา “งานแต่งงานยังไม่จบ ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?"