เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 897

แมนดี้พูดหลังจากที่นาตาลีกลับมาจากห้องน้ำว่า “นาตาลี ทำไมเธอเข้าห้องน้ำนานจัง? มานั่งกินข้าวกัน เราเกือบกินเครื่องในหมดแล้ว เธออยากจะสั่งเพิ่มอีกไหม?”

นาตาลีพยายามสงบสติอารมณ์ลง ดวงตาของเธอยังคงสั่นเทาเมื่อเธอเห็นสายตาที่ไร้อารมณ์ของเชอรีช แต่เธอสามารถสงบสติอารมณ์ได้ เธอพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันกำลังลดความอ้วนอยู่ พวกเธอกินได้เลย”

แมนดี้ยิ้ม และพูดว่า “ถ้าเธอไม่เตือนฉัน ฉันเกือบลืมไปเลยว่าพรุ่งนี้ฉันต้องสวมชุดแต่งงาน คืนนี้ฉันต้องกินให้น้อยลง เพื่อที่พุงของฉันจะได้ไม่ยื่นออกมา”

จอยพูดว่า “นาตาลี เธอผอมอยู่แล้ว เธอมีเอวเท่ามดแล้ว เธอจะขาดสารอาหารนะหากเธอยังลดน้ำหนักต่อไป”

นาตาลีเอามือลูบผมของเธอ และพยายามปกปิดแก้มขวาที่ถูกเชอรีชตบ ก่อนหน้านี้เธอปกปิดรอยแดงด้วยแป้งรองพื้นมาแล้ว ดังนั้นคงไม่มีใครสังเกตเห็นใบหน้าแดงของเธอ หากพวกเขาไม่ได้ใส่ใจมองมากนัก

เชอรีชตบเธออย่างแรง

เธอเคี้ยวถั่วงอกจากหม้อไฟ

'เชอรีช ฟัดด์ คอยดูก่อนเถอะ'

…

พวกเขาออกจากร้านอาหารหลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จแล้ว

วิกเตอร์ไปส่งพวกเขาที่โรงแรมระดับสี่ดาวในท้องถิ่น

แมนดี้พูดว่า “ฉันอยากให้พวกเธอไปพักที่บ้านของฉันคืนนี้ แต่แม่ของฉันเชิญญาติของฉันมา เราจึงมีห้องไม่เพียงพอ ขอโทษที่ทำให้พวกเธอต้องมาอยู่ที่นี่ แต่ฉันจะให้คนมาส่งพวกเธอที่บ้านฉันพรุ่งนี้”

จอยยิ้ม และพูดว่า “แมนดี้ อย่ากังวลไปเลย ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน”

วิกเตอร์พูดว่า “ผมจะจ่ายค่าที่พักให้พวกคุณเองคืนนี้”

แมนดี้ชำเลืองไปมองเขา และชื่นชมเขา “ที่คุณพูดนั่นมีเหตุผล”

เชอรีชกำลังนั่งอยู่ที่เบาะหลัง เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่มีความสุขของแมนดี้กับวิกเตอร์ เธอก็รู้สึกมีความสุขกับพวกเขาเช่นกัน

พวกเขามาถึงโรงแรม และเช่าห้องธรรมดาสามห้อง

วิกเตอร์และแมนดี้จากไป หลังจากหญิงสาวทั้งสามเข้าห้องพักเรียบร้อยแล้ว

นาตาลีล้างเครื่องสำอางของเธอออก เธอมองที่แก้มที่บวมของเธอด้วยสายตาที่โกรธและร้ายกาจ

…

โทรศัพท์ของเชอรีชดังขึ้นหลังจากที่เธออาบน้ำ และเดินออกมาจากห้องน้ำ

หมายเลขผู้โทรแสดงว่าเป็นชาเนีย

จิตแพทย์ของเธอที่อเมริกา

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะรับสายโทรศัพท์

ชาเนียพูด “เชอ ฉันจะย้ายกลับไปเร็ว ๆ นี้ ติดต่อฉันได้ทุกเมื่อหากคุณมีปัญหาอะไร"

เชอรีชคิดว่าชาเนียโทรมาถามเกี่ยวกับอาการของเธอ

"โอเค"

“คุณหยุดกินยามาระยะหนึ่งแล้ว ช่วงนี้คุณได้ไปจิตบำบัดหรือไม่?”

เชอรีชตอบตามความจริง “ฉันไม่เคยทำการบำบัดอะไรเลยที่นี่ หลังจากที่กลับมาจากฟิลาเดลเฟีย”

“ฉันจะติดต่อคุณอีกทีเมื่อฉันกลับไป”

"โอเค"

เชอรีชถือโทรศัพท์ของเธอ และเงียบไปครู่หนึ่งหลังจากที่เธอวางสาย

ข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นบนโทรศัพท์ของเธอ

คนที่ส่งข้อความหาเธอคือ ‘ทำงานหนักเพื่อเชอรีช’

เธอไม่ได้เปลี่ยนชื่อ ID ของบอยล์จากเมื่อเจ็ดปีก่อน และบอยล์ก็ไม่ได้เปลี่ยนชื่อบัญชีโซเชียลมีเดียของเขาด้วยเช่นกัน

เชอรีชเปิดข้อความของเขา

ทำงานหนักเพื่อเชอรีช ถามว่า “[คุณมาถึงเมืองไลชีแล้วหรือยัง?]”

เจลลี่ บีนจากครอบครัวของฟัดด์ ตอบว่า “[คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่เมืองไลชี?]”

ทำงานหนักเพื่อเชอรีช ตอบว่า “[ผมสามารถรู้ทุกเรื่องที่ผมอยากรู้ โดยเฉพาะเกี่ยวกับคนหรือเหตุการณ์ที่ผมให้ความสนใจเป็นพิเศษ]”

เจลลี่ บีนจากครอบครัวของฟัดด์ ตอบ “[ฉันจะเข้านอนแล้ว]”

ทำงานหนักเพื่อเชอรีช พูดว่า “[งั้นก็เข้านอนเถอะ ราตรีสวัสดิ์ หลับฝันดีนะ]”

เชอรีชพูดไม่ออก

เธออยากจะตอบเขาว่า '[ฉันไม่ใช่เด็กอายุ 3 ขวบแล้วนะ]'

อย่างไรก็ตาม เธอก็ขี้เกียจเกินกว่าที่จะทำเช่นนั้น

เธอเปลี่ยนโทรศัพท์เป็นโหมดเครื่องบิน และวางโทรศัพท์ไว้ข้างหมอน

เธอปิดไฟและเข้านอน

…

เช้าวันรุ่งขึ้น เชอรีชไปงานแต่งงานของแมนดี้

นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอไปร่วมงานแต่งของเพื่อนของเธอ งานแรกคืองานแต่งงานของฮันท์ลีย์กับวิทนีย์

เพื่อนของเธอกำลังจะแต่งงานไปทีละคน

เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกอ่อนไหว