เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 897
แมนดี้พูดหลังจากที่นาตาลีกลับมาจากห้องน้ำว่า “นาตาลี ทำไมเธอเข้าห้องน้ำนานจัง? มานั่งกินข้าวกัน เราเกือบกินเครื่องในหมดแล้ว เธออยากจะสั่งเพิ่มอีกไหม?”
นาตาลีพยายามสงบสติอารมณ์ลง ดวงตาของเธอยังคงสั่นเทาเมื่อเธอเห็นสายตาที่ไร้อารมณ์ของเชอรีช แต่เธอสามารถสงบสติอารมณ์ได้ เธอพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันกำลังลดความอ้วนอยู่ พวกเธอกินได้เลย”
แมนดี้ยิ้ม และพูดว่า “ถ้าเธอไม่เตือนฉัน ฉันเกือบลืมไปเลยว่าพรุ่งนี้ฉันต้องสวมชุดแต่งงาน คืนนี้ฉันต้องกินให้น้อยลง เพื่อที่พุงของฉันจะได้ไม่ยื่นออกมา”
จอยพูดว่า “นาตาลี เธอผอมอยู่แล้ว เธอมีเอวเท่ามดแล้ว เธอจะขาดสารอาหารนะหากเธอยังลดน้ำหนักต่อไป”
นาตาลีเอามือลูบผมของเธอ และพยายามปกปิดแก้มขวาที่ถูกเชอรีชตบ ก่อนหน้านี้เธอปกปิดรอยแดงด้วยแป้งรองพื้นมาแล้ว ดังนั้นคงไม่มีใครสังเกตเห็นใบหน้าแดงของเธอ หากพวกเขาไม่ได้ใส่ใจมองมากนัก
เชอรีชตบเธออย่างแรง
เธอเคี้ยวถั่วงอกจากหม้อไฟ
'เชอรีช ฟัดด์ คอยดูก่อนเถอะ'
…
พวกเขาออกจากร้านอาหารหลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จแล้ว
วิกเตอร์ไปส่งพวกเขาที่โรงแรมระดับสี่ดาวในท้องถิ่น
แมนดี้พูดว่า “ฉันอยากให้พวกเธอไปพักที่บ้านของฉันคืนนี้ แต่แม่ของฉันเชิญญาติของฉันมา เราจึงมีห้องไม่เพียงพอ ขอโทษที่ทำให้พวกเธอต้องมาอยู่ที่นี่ แต่ฉันจะให้คนมาส่งพวกเธอที่บ้านฉันพรุ่งนี้”
จอยยิ้ม และพูดว่า “แมนดี้ อย่ากังวลไปเลย ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน”
วิกเตอร์พูดว่า “ผมจะจ่ายค่าที่พักให้พวกคุณเองคืนนี้”
แมนดี้ชำเลืองไปมองเขา และชื่นชมเขา “ที่คุณพูดนั่นมีเหตุผล”
เชอรีชกำลังนั่งอยู่ที่เบาะหลัง เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่มีความสุขของแมนดี้กับวิกเตอร์ เธอก็รู้สึกมีความสุขกับพวกเขาเช่นกัน
พวกเขามาถึงโรงแรม และเช่าห้องธรรมดาสามห้อง
วิกเตอร์และแมนดี้จากไป หลังจากหญิงสาวทั้งสามเข้าห้องพักเรียบร้อยแล้ว
นาตาลีล้างเครื่องสำอางของเธอออก เธอมองที่แก้มที่บวมของเธอด้วยสายตาที่โกรธและร้ายกาจ
…
โทรศัพท์ของเชอรีชดังขึ้นหลังจากที่เธออาบน้ำ และเดินออกมาจากห้องน้ำ
หมายเลขผู้โทรแสดงว่าเป็นชาเนีย
จิตแพทย์ของเธอที่อเมริกา
เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะรับสายโทรศัพท์
ชาเนียพูด “เชอ ฉันจะย้ายกลับไปเร็ว ๆ นี้ ติดต่อฉันได้ทุกเมื่อหากคุณมีปัญหาอะไร"
เชอรีชคิดว่าชาเนียโทรมาถามเกี่ยวกับอาการของเธอ
"โอเค"
“คุณหยุดกินยามาระยะหนึ่งแล้ว ช่วงนี้คุณได้ไปจิตบำบัดหรือไม่?”
เชอรีชตอบตามความจริง “ฉันไม่เคยทำการบำบัดอะไรเลยที่นี่ หลังจากที่กลับมาจากฟิลาเดลเฟีย”
“ฉันจะติดต่อคุณอีกทีเมื่อฉันกลับไป”
"โอเค"
เชอรีชถือโทรศัพท์ของเธอ และเงียบไปครู่หนึ่งหลังจากที่เธอวางสาย
ข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นบนโทรศัพท์ของเธอ
คนที่ส่งข้อความหาเธอคือ ‘ทำงานหนักเพื่อเชอรีช’
เธอไม่ได้เปลี่ยนชื่อ ID ของบอยล์จากเมื่อเจ็ดปีก่อน และบอยล์ก็ไม่ได้เปลี่ยนชื่อบัญชีโซเชียลมีเดียของเขาด้วยเช่นกัน
เชอรีชเปิดข้อความของเขา
ทำงานหนักเพื่อเชอรีช ถามว่า “[คุณมาถึงเมืองไลชีแล้วหรือยัง?]”
เจลลี่ บีนจากครอบครัวของฟัดด์ ตอบว่า “[คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่เมืองไลชี?]”
ทำงานหนักเพื่อเชอรีช ตอบว่า “[ผมสามารถรู้ทุกเรื่องที่ผมอยากรู้ โดยเฉพาะเกี่ยวกับคนหรือเหตุการณ์ที่ผมให้ความสนใจเป็นพิเศษ]”
เจลลี่ บีนจากครอบครัวของฟัดด์ ตอบ “[ฉันจะเข้านอนแล้ว]”
ทำงานหนักเพื่อเชอรีช พูดว่า “[งั้นก็เข้านอนเถอะ ราตรีสวัสดิ์ หลับฝันดีนะ]”
เชอรีชพูดไม่ออก
เธออยากจะตอบเขาว่า '[ฉันไม่ใช่เด็กอายุ 3 ขวบแล้วนะ]'
อย่างไรก็ตาม เธอก็ขี้เกียจเกินกว่าที่จะทำเช่นนั้น
เธอเปลี่ยนโทรศัพท์เป็นโหมดเครื่องบิน และวางโทรศัพท์ไว้ข้างหมอน
เธอปิดไฟและเข้านอน
…
เช้าวันรุ่งขึ้น เชอรีชไปงานแต่งงานของแมนดี้
นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอไปร่วมงานแต่งของเพื่อนของเธอ งานแรกคืองานแต่งงานของฮันท์ลีย์กับวิทนีย์
เพื่อนของเธอกำลังจะแต่งงานไปทีละคน
เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกอ่อนไหว
เธอจะได้แต่งงานหรือยัง เมื่อลูกของฮันท์ลีย์กับวิทนีย์โตขึ้น? ใครจะมาเป็นสามีของเธอ?
เธอได้รับข้อความอีกครั้ง
ทำงานหนักเพื่อเชอรีช ส่งข้อความถึงเธอว่า “[งานแต่งงานจบหรือยัง? ผมจะไปรับคุณ]”
เชอรีชอึ้ง
บอยล์จะมารับเธองั้นหรือ? ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?
มีเสียงดังมาจากท้องฟ้าตอนที่เธอกำลังจะถามคำถามนั้นกับเขา
ทุกคนหันไปมองบนท้องฟ้า
เฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวบินอยู่เหนือหัวของพวกเขา
“เฮลิคอปเตอร์!”
“ดูเหมือนว่ามันจะลงจอดที่ลานหน้าบ้านของเรานะ”
“พวกเขามาที่นี่เพื่อลักพาตัวเจ้าสาวงั้นเหรอ?”
“หุบปากเน่า ๆ ของคุณซะ! คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน!”
เชอรีชมองไปที่หน้าจอบนโทรศัพท์ของเธอ และเงยหน้าขึ้นมองเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวที่กำลังลงจอด เธอเริ่มที่จะเข้าใจเรื่องทั้งหมด
จอยกับนาตาลีที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เชอรีชก็กำลังเพลิดเพลินกับโชว์ตรงหน้าเช่นกัน
จอยพูดว่า “อย่าบอกนะว่าเขาคือรักแรกของแมนดี้หรืออะไรทำนองนั้นอ่ะ?”
นาตาลีพูดว่า “ฉันไม่คิดว่าแมนดี้จะรู้จักคนที่รวยขนาดนั้น ที่จะเป็นเจ้าของเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัว”
“นั่นก็จริง เขาคือใครกัน?"
ใบพัดของเฮลิคอปเตอร์กำลังหมุนขณะที่มันค่อย ๆ ร่อนลงสู่พื้น
ไม่นานมันก็แตะพื้นสนาม
ชายหนุ่มร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเนียบ และกางเกงสูทสีดำลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ เขาดูหล่อมาก และออร่าของเขาก็ทรงอิทธิพลแต่ก็ดูเงียบขรึม
เขาเดินไปที่ฝูงชน
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ร่างเพรียว
บอยล์ก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว ทุกคนมองไปที่เขาด้วยความชื่นชม
นาตาลีกรีดร้องออกมาเสียงดัง และเอามือปิดปากของเธอทันที เธอเบิกตากว้างมองไปที่ชายที่กำลังเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างไม่เชื่อ
“บอยล์ ลอว์สัน? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่คือบอยล์! เขา… เขาหายไปเจ็ดปี! ทำไมจู่ ๆ เขาก็มาปรากฏตัวที่นี่ล่ะ?”
นาตาลีตกใจมาก
บอยล์ยังคงเป็นบุคคลที่มีคุณค่ามาก แม้กระทั่งตอนนี้ ไม่ว่าจะทั่วประเทศหรือทั่วโลก เขาอยู่ในแถวหน้าของนิตรยสารฟอบส์ เขาก็เป็นคนที่ประสบความสำเร็จในสายตาของทุกคน
นาตาลีลุกขึ้นจากที่นั่งโดยไม่รู้ตัว เธอจ้องไปที่บอยล์ที่กำลังเดินมาหาพวกเขาอย่างงงงวย
บอยล์เดินไปหาเชอรีช
สายตาที่เต็มไปด้วยความรักของเขาไม่เคยละสายตาจากเชอรีช เขาถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “คุณกินเสร็จหรือยัง?”
เชอรีชเช็ดมือของเธอ และมองไปที่เขา “งานแต่งงานยังไม่จบ ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?"
“ผมมาที่นี่เพื่อมารับคุณ ผมทนไม่ได้ที่จะเห็นคุณยืนเบียดกับคนอื่นบนรถไฟความเร็วสูง”
“รถไฟความเร็วสูงคนไม่เยอะ”
เชอรีชขึ้นรถไฟความเร็วสูง เนื่องจากไม่มีสนามบินที่เมืองไลชี
จู่ ๆ บอยล์ก็ปรากฏตัวขึ้นมาแบบนั้น และเขาก็สะดุดตาเกินไป เชอรีชทนกินต่อไปไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงยืนขึ้น และพูดว่า “ฉันจะไปบอกลาแมนดี้”
บอยล์พยักหน้าเบา ๆ
เชอรีชเข้าไปในบ้าน และออกมาหลังจากอำลาเจ้าสาว
บอยล์หยิบกระเป๋าสะพายข้างของเธอจากเก้าอี้ แล้วสะพายมันไว้บนไหล่ขวาของเขา น่าแปลก เขาดูค่อนข้างน่าดึงดูดแทนที่จะดูตลกแม้ว่าเขาจะถือกระเป๋า Chanel ของผู้หญิงก็ตาม
บอยล์มองไปที่เธอ และพูดว่า “คุณบอกลาเธอเสร็จแล้วเหรอ?”
"ใช่"
"ไปกันเถอะ"
บอยล์เอื้อมมือออกไป และทั้งสองคนก็จับมือกันเดินออกไป
จอยตกตะลึง เธอพูดขณะที่เคี้ยวน่องไก่ในมือ “บอยล์เท่มาก เขามารับเชอรีชด้วยเฮลิคอปเตอร์”
นาตาลีมองดูทั้งสองคนด้วยความอิจฉา เธอเห็นบอยล์โอบแขนของเขาไว้รอบเอวของเชอรีชด้วยความรัก ขณะที่พวกเขาเข้าไปในเฮลิคอปเตอร์
ชายหนุ่มปิดประตูเฮลิคอปเตอร์ ในขณะนั้น ชายหนุ่มได้ดึงหญิงสาวเข้าไปในอ้อมแขนของเขาแล้ว
นาตาลีกำหมัดแน่น นิ้วของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาว
ทำไมเชอรีชถึงได้เป็นศูนย์กลางของความสนใจอยู่เสมอ เธอเป็นที่ชื่นชอบของทุกคน ในทุกที่ที่เธอไปเลยงั้นเหรอ?
เธอเย็นชากับบอยล์มาก และดูเหมือนเธอจะไม่สนใจเขาเลย ทำไมบอยล์ถึงคลั่งไคล้เธอนัก?
เธอไม่ดีกว่าเชอรีชตรงไหน?
เชอรีชไม่ต้องพยายามอะไรเลย เธอเพียงแค่ตอบรับความรักของบอยล์เท่านั้น
อะไรทำให้เธอพิเศษขนาดนั้น?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน