เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1005

หลังจากฮิลลารีถือมีดเปื้อนเลือดออกมาจากบ้าน เธอก็เรียกรถแท็กซี่

ร่างกายของเธอรุ่มร้อนขึ้น ความร้อนแผ่ออกมาจากทุกอณูบนร่างกายของเธอ

คนขับรถอดไม่ได้ที่จะสังเกตอาการของเธอ เขาตกใจตอนที่มองกระจกมองหลัง และเห็นมีดที่เปื้อนเลือด

ฮิลลารีซ่อนมีดอย่างลนลาน

คนขับรถถามเธอเสียงสั่น "คุณผู้หญิง...จะไปไหนเหรอครับ?"

ฮิลลารีถูกความร้อนครอบคลุมไปทั่วร่าง เธอจับคอเสื้อแล้วตอบเสียงเบา "บริษัท จิน กรุ๊ป"

เธอรู้ว่าอาการของเธอนั้นแย่มาก คนเดียวที่เธอตามหานั้นไม่ใช่ใคร นอกจาก เชนน์ จิน คนที่เธอรู้จักเพียงแค่ไม่กี่วัน

ฮิลลารีกำหมัด เธออยากจะกระโจนออกไปข้างนอก

ตอนที่ฮิลลารีมาถึงตรงทางเข้าของ จิน กรุ๊ป ความร้อนและความอึดอัดนั้นได้มาถึงจุดสูงสุด เธอรีบเข้าไปบอกพนักงานต้อนรับ "ฉันอยากพบท่านประธานจิน"

พนักงานต้อนรับกลอกตาก่อนจะตอบอย่างเย็นชา "ฟังนะคะ มีผู้หญิงเหมือนคุณหลายคนมาที่นี่ทุกวัน แค่จะมาพบท่านประธาน ถ้าฉันให้ทุกคนเข้าไปเจอเขา ท่านประธานไม่รำคาญแย่เหรอ? ถ้าคุณไม่ได้นัดไว้ก็เข้าไปไม่ได้"

ฮิลลารีหมดความอดทน เธอบอกว่าถ้าต้องรอนานกว่านี้ เธออาจทำอะไรที่น่าขายหน้าตรงนี้และเดี๋ยวนี้

เธอดึงมีดออกมาจ่อที่คอพนักงานต้อนรับ ก่อนจะสั่งเธอ "พาฉันไปหาเขา!"

"อ๊ะ!"

ดูเหมือนว่าเสียงกรีดร้องของพนักงานต้อนรับ จะทำให้พนักงานรักษาความปลอดภัยสนใจ และทำให้ห้องรับรองวุ่นวายขึ้นมาทันที

ใช้เวลาไม่นานที่ท่านประธานจะทราบข่าวว่าเกิดอะไรขึ้น

เจคเข้ามารายงานในห้องทำงานของท่านประธาน "ท่านประธานจิน คุณจาร์คอปอยากพบคุณข้างล่างครับ เธอใช้มีดจี้คอพนักงานต้อนรับของเรา"

'คุณจาร์คอป?'

เชนน์เลิกคิ้วและลุกขึ้นยืน "ฉันจะลงไปดูข้างล่าง"

ติ๊ง ประตูลิฟท์ส่วนตัวเปิดออก

ทันทีที่เชนน์ออกมาจากลิฟท์ส่วนตัว เขาก็เห็นฮิลลารีใช้มีดเปื้อนเลือดจี้คอพนักงานต้อนรับ

เชนน์ไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำเรื่องผิดกฎหมาย เพราะแค่อยากจะพบเขา

ฮิลลารีก็เห็นเชนน์เช่นกัน

เชนน์เข้ามาหาและมองดวงตาของเธอที่แดงเพราะฤทธิ์ยา ก่อนจะยื่นมือออกมาแล้วบอกเธอ "ฮิลลารี เอามีดมาให้ผม"

ฮิลลารีตัวสั่นขณะที่กำมีดอยู่ เธอเอามีดออกจากคอพนักงานต้อนรับ และส่งให้เชนน์

ทันทีที่เชนน์จับมีด เธอก็พุ่งเข้าไปกอดแขนเขา

เธอซบที่หน้าอกและกอดแขนเขาไว้แน่น เธอพูดอย่างสิ้นหวัง "ช่วยฉันด้วย"

เชนน์ตกใจ เขาก้มลงมองหญิงสาวที่กอดแขนเขา

เจครู้ว่าฮิลลารีไม่ใช่ผู้ก่อการร้าย เขาบอกพนักงานทุกคนที่กำลังมุงดูอยู่ "เอาล่ะ ไม่มีอะไรแล้ว แยกย้ายกันได้ มันเป็นการเข้าใจผิดกัน กลับไปทำงานและเลิกมุงดูได้แล้ว!"

ฮิลลารีควบคุมตัวเอง ไม่ให้คลอเคลียหน้าอกเขาไม่ได้

เชนน์ยิ้มอย่างชั่วร้าย "มีคนกำลังตื่นเต้นอยู่ซะด้วย"

แต่เมื่อเขาก้มลงมองเธอใกล้ ๆ เขาก็รู้ว่าเธอถูกวางยา!

ฮิลลารีรู้สึกแย่จนเกือบร้องไห้ เธอรู้สึกว่าร่างกายเหมือนสัตว์ร้าย ซึ่งไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน เธออยากกอดเชนน์ไว้แน่น ในขณะที่เขาก็กอดเธอแน่นเช่นกัน

ฮิลลารีควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอก้มหน้าลงและขอร้องเขา "กอดฉัน...ได้โปรด... ขอร้องล่ะ..."

เชนน์กอดเธอทันที

พนักงานต้อนรับงงกับภาพที่เห็น

"เกิดอะไรขึ้น?"

เชนน์อุ้มเธอเข้าไปในลิฟท์ส่วนตัว เจคเข้าใจและไม่ได้ตามเขาไป

พนักงานถามด้วยความสงสัย "นี่ ผู้ช่วยเจค ผู้หญิงที่ท่านประธานจินกอดเมื่อกี้ เป็นใครเหรอ?"

เจคตอบพวกเขา "ผมก็ไม่รู้หรอก แต่ดูเหมือนว่า...ท่านประธานจิน จะได้คบใครสักคนเร็ว ๆ นี้"

พนักงานคนนั้นพูดไม่ออก

ตอนที่เชนน์กำลังจะวางฮิลลารีลงในลิฟท์ หญิงสาวก็ปีนกลับขึ้นไปบนตัวเขา

เชนน์ขมวดคิ้วก่อนจะดึงแขนเธอออก เขามองเธอแล้วถาม "รู้ตัวหรือเปล่าว่าทำอะไรอยู่ ฮิลลารี?"

"ฉันไม่รู้" เธออยากมีชีวิตอยู่ แต่รู้สึกเหมือนกำลังจะตาย

"คุณจะไม่เสียใจนะ?"

ฮิลลารีกอดคอเขา เธอกระซิบบอกเขาอย่างน่าสงสาร "ฉันรู้สึกแย่มาก เชนน์"

แววตาของเชนน์คมเข้มขึ้น เขาประคองลำคอเธอ ก่อนจะกดลงบนตัวเขาไว้แน่น

ร่างกายที่สูงตระหง่านของเขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ เขาก้มลงจูบริมฝีปากเธอ

ขณะที่พวกเขากำลังสัมผัสกันอย่างรุนแรง เชนน์ก็กระซิบที่หูของเธอ "ถ้าเราเริ่มแล้วจะกลับมาอีกไม่ได้นะ อย่าเสียใจทีหลังล่ะ ฮิลลารี"

สติของเธอค่อย ๆ เลื่อนลอยไป

เธอรู้สึกได้ว่าเชนน์อุ้มเธอวางลงบนเตียงขนาดใหญ่ในห้อง

สำหรับเธอมันรู้สึกเหมือนกับความฝัน

ฮิลลารีรู้สึกเหมือนเป็นสัตว์ตัวเล็กที่บาดเจ็บ กำลังร้องไห้อย่างน่าสงสาร

พวกเขาทุกคนรังแกและอยากทำลายเธอ

น้ำตาเธอไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้