เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1126

เมื่อวางสายแยนนี่ที่อยู่ปลายสุดของโถงทางเดินก็หันหลังกลับมาก่อนจะเห็นว่าลูคัสยืนพิงกำแพงตรงเดินเหมือนรอเธออยู่

เธอรู้ว่าน้องชายของเชนน์คนนี้คงไม่มารอเธอโดยเปล่าประโยชน์ อย่างไรก็ตามการที่เขามาหาเธอลับหลังเชนน์แบบนี้คงต้องมีอะไรบางอย่างจะพูดกับเธอ

แยนนี่เอ่ยถามอย่างติดตลก “นายน้อยแซนด์เดอร์ไม่ค่อยคุยกับฉันเป็นการส่วนตัวเท่าไหร่นัก หรือว่าจะมาสารภาพรักหวานแหววกับแฟนของเพื่อนคุณกัน”

“เธอเป็นผู้หญิงที่หลงตัวเองไม่เบา ถึงจะสวยเหมือนนางฟ้าแต่ฉันก็ไม่ได้ประหลาดขนาดไปหลงรักผู้หญิงไร้หัวใจอย่างเธอหรอก”

แยนนี่หัวเราะกับคำพูดพวกนั้นก่อนเธอจะเตือนอะไรบางอย่าง “ฉันขอแนะนำนายน้อยแซนด์เดอร์ว่าให้หลีกเลี่ยงการเรียกฉันว่า 'ผู้หญิง' แบบนั้นจะดีกว่ามันคงไม่ดีถ้าเชนน์ได้ยินเข้า ทำไมคุณไม่เรียกฉันว่าพี่สาวแทนล่ะ?”

แยนนี่จำได้ว่าลูคัสอายุน้อยกว่าเชนน์หนึ่งปีดังนั้นเขาควรเรียกเธอว่าพี่สาว

"เธอ!" ลูคัสกัดฟันกรอดด้วยความหงุดหงิดผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างแรงแล้วก็ปากคอเราะร้าย

'ก่อนหน้านี้พี่เชนน์กังวลถึงขนาดว่ากลัวลูคัสอาจจะรังแกแยนนี่แต่ดูเสียก่อนใครจะไปรังแกเธอได้?’

เป็นแยนนี่มากกว่ามั้งที่จะรังแกคนอื่น

ลูคัสสูดลมหายใจเข้าลึกระงับโทสะน้ำเสียงชองชายหนุ่มเริ่มไม่เป็นมิตรยิ่งกว่าเก่า “เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเธอจะแต่งงานกับพี่เชนน์เพียงแค่เพราะสถานภาพ? ย้อนกลับไปตอนนั้นเธอเพียงแค่อาศัยบารมีเขาเพื่อผงาดในวงการบันเทิง จากนั้นก็ใช้เส้นสายของพี่เชนน์เพื่อไต่เต้าเส้นสายการแสดงไปยังฮอลลีวูดและไม่ได้ติดต่อเขาถึงสองปี มีเพียงพี่เชนน์เท่านั้นที่จะตาบอดเพราะความรักจนถูกปั่นหัวเล่นแบบนี้แล้วพอกลับมาเธอก็พยายามเกลี้ยกล่อมเขาให้แต่งงาน สองปีที่ฮอลลีวูดเธอสามารถคว้ารางวัลออสการ์สาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมมาได้จนโด่งดังมีชื่อเสียงไปทั่วโลก แยนนี่ เธอมีความสามารถและฉลาดไม่เบา”

แยนนี่ฟังคำพูดของเขาอย่างเงียบ ๆ อย่างไร้ท่าทีไม่พอใจ มีเพียงรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าเท่านั้นท่าทีของเธอดูเงียบสงบ

ลูคัสเตือน “เอาเถอะ เธอก็ทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวอย่างที่เคยทำต่อไป ถ้าเธอกล้านอกใจเชนน์เมื่อไหร่ระวังจะสิ้นลมโดยไม่รู้ตัว”

แยนนี่หัวเราะเบาๆ อย่างสุภาพดวงตาใสสบเข้ากับสายตาอันไม่เป็นมิตรของอีกคนก่อนจะเอ่ยตอบอย่างสงบนิ่ง “ฉันไม่รู้มาก่อนเลยจริงๆ ว่านายน้อยแซนด์เดอร์มีใจให้กับเชนน์ของฉัน แต่เสียใจด้วยที่เชนน์เป็นของฉันไปเสียแล้ว นายน้อยคุณต้องทำใจนะ”

'นังผู้หญิง*พศยา! มันทำเป็นเล่นกับคำพูดของฉัน!'

ลูคัสหัวเราะเยาะ “เธอควรจะบริสุทธิ์ใจกับการแต่งงานกับเชนน์ซะ!”

แยนนี่รู้สึกว่าเขากำลังพูดเป็นเด็กๆ “ถ้าฉันแต่งงานกับเขาอย่างไม่บริสุทธิ์ใจแล้วคุณจะทำอย่างไร? เขายอมแต่งกับฉันด้วยความเต็มใจ”

“ตอนนี้เธอยอมรับแล้วเหรอว่าแต่งงานเพราะเงินของเขา?”

แยนนี่หัวเราะออกมา “ความรักไม่สามารถแปดเปื้อนได้ด้วยเงินหรอกค่ะ เงินมีเพียงแต่จะทำให้ความรักนั้นบริสุทธิ์ เพราะถ้าเงินทำให้ความรักแปดเปื้อนนั่นถือว่าไม่เป็นความรัก ถ้าคุณชายแซนด์เดอร์พบกับความสัมพันธ์ที่อาจแปดเปื้อนได้เพียงเพราะเงิน คุณก็ต้องระวังอย่าปล่อยให้พวกเขาหลอกคุณเพราะนั่นเป็นเพียงคำโกหกที่ผู้คนใช้เมื่อเขาปราศจากความรัก”

ลูคัสอึ้งจนพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้ปากคอพอๆ กับเชนน์พวกเขาค่อนข้างที่จะเหมาะสมกัน

เมื่อพูดจบแยนนี่ก็เดินผ่านไปเพื่อกลับเข้าบาร์

ลูคัสไม่สบอารมณ์ใบหน้าเขาเริ่มถมึงทึง เขากล่าวตามหลังเธอ “เธอไม่ได้รักพี่เชนน์ใช่ไหม? เธอทำอะไรเพื่อเขาบ้าง? เขาอาจจะตาบอดแต่คนนอกอย่างฉันมองเห็นทุกอย่าง เธอ นังผู้หญิง*พศยา เธอไม่ได้รักเขาเลยสักนิดเดียว”

แยนนี่ชะงักก่อนจะขำคิกคักเธอรู้สึกว่านี่มันช่างน่าขัน หญิงสาวหันศีรษะกลับไปเล็กน้อยก่อนจะตอบ “งั้นคุณชายแซนด์เดอร์อยากจะให้ฉันพรรณนาสิ่งที่เคยทำให้เชนน์หรือ? คุณไม่ใช่เขาสักหน่อยทำไมฉันต้องทำด้วย? การแต่งงานของฉันกับเชนน์มันเป็นเรื่องระหว่างเราสองคน ฉันเข้าใจความห่วงใยของคุณที่มีต่อเชนน์ในฐานะเพื่อนและน้องชายของเขา แต่ถึงอย่างนั้นฉันไม่จำเป็นต้องบอกคุณทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องระหว่างเรา และฉันก็ไม่สนว่าคุณคิดอย่างไรเพราะไม่ว่าคุณจะคิดอะไรฉันก็จะแต่งงานและใช้ชีวิตกับเขา”

“แม้ว่าคุณจะไม่เชื่อว่าฉันจะแบ่งปันชีวิตของฉันกับเขาก็ไม่เป็นไรเหมือนกัน เราไม่จำเป็นต้องตอบคำถามของใครทั้งนั้น อันที่จริงฉันไม่จำเป็นต้องให้คำสัญญาอะไรกับเชนน์ด้วยซ้ำเพราะความรักเป็นสิ่งที่คุณรู้สึกแทนที่จะเป็นคำสัญญาปากเปล่า คุณชายแซนด์เดอร์ฉันแค่ตอบคำถามของคุณด้วยความปรารถนาดี อย่างไรก็ตามฉันจะไม่มาสนใจตอบคำถามไร้สาระพวกนี้ของคุณอีกแล้วในอนาคต”

ลูคัสพูดไม่ออก

เขาได้แต่ยืนนิ่งด้วยความตกใจ

ผู้หญิงคนนี้มีคำพูดที่เชือดเฉือนจริงๆ