เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1139

ไกลออกไปจากชานเมืองตะวันออก รถเบนท์ลีย์สีดำขับเทียบเข้าทางโรงงานร้างแห่งหนึ่ง

ข้างนอก มีบอร์ดี้การ์ดในชุดดำยืนไม่ห่างจากรถ

ภายในรถ คารากำลังนั่งหารือกับมาเรียที่เบาะหลังคนขับรถ

ตอนนี้มาเรียกับวิลสันต้องการการลงทุนมหาศาลอย่างเร่งด่วน เวลาคือสิ่งที่เธอไม่อาจปล่อยทิ้งไปอย่างเปล่าประโยชน์ได้

มาเรียนขมวดคิ้วถามอย่างหมดความอดทน “ฉันให้ในสิ่งที่เธอต้องการแล้วนะ ตอนนี้เชนน์กับนังแยนนี่ไม่ลงรอยกัน แล้วไหนล่ะของที่เธอสัญญากับฉันไว้น่ะ? เมื่อไหร่จะส่งมาให้ฉันสักที?”

คาราตอบกลับอย่าใจเย็น “คุณป้า ไม่ต้องห่วงนะคะ คุณชายเชนน์เพิ่งเริ่มมีปากเสียงกับนังนั่นเอง ถึงฉันจะเป็นคนได้ผลประโยชน์ในเรื่องนี้แต่ก็ยังไม่ถึงเวลา ไว้หลังฉันได้เป็นคุณนายของตระกูลจินน์ คุณป้าก็จะได้เป็นแม่ยายของฉันแล้วนะคะ ถึงตอนนั้น ไอ้การลงทุนที่คุณป้าต้องการจะการเป็นเรื่องหวานหมูไปเลยค่ะ”

ทีแรกที่มาเรียช่วยคาราเพราะเธอแค่ต้องการจะเดิมพันเท่านั้น แต่กลายเป็นว่าตอนนี้คาราแค่กำลังหลอกใช้เธอโดยเอาเรื่องลงทุนมาล่อ น่ารังเกียจสิ้นดี

ดวงตาสวยของมาเรียหรี่ลงเล็กน้อยแผ่รังสีเย็นยะเยือกน่าหวั่นเกรง

คาราหัวเราะ เธอมองมาเรียแล้วชี้แนะอย่างใจเย็น “คุณป้า ถึงคุณป้าจะเหลือเวลาอยู่ไม่มาก คุณป้าก็ต้องรออยู่ดีนะคะ ไม่ว่ายังไงเราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป ไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์แม่ลูกของคุณป้ากับเชนน์จะพังจนเกินเยียวยานะคะ แต่พวกเราก็จะสูญเสียทุกอย่างไปด้วย ยังไงนังแยนนี่คือคนที่คุณชายเชนน์รัก สำหรับเขา จะลืมหล่อนไปได้ก็ต้องใช้เวลาสักหน่อย คุณป้าถึงต้องอดทนรอหน่อยยังไงล่ะคะ”

คาราพูดยกเอาผลประโยชน์และความเสี่ยงมาขุ่มขู่มาเรียไม่ให้เปิดโปงเธอเพราะความไม่พอใจที่ไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ

อย่างไรก็ตาม มาเรียเป็นคนเย่อหยิ่งที่เกลียดการโดนข่มขู่ที่สุด

มาเรียยิ้มฝืดแล้วพูดด้วยความเยือกเย็น “ฟังจากเสียงของคุณหนูจาคอปแล้ว ดูท่าเธอกะจะเผาสะพานทิ้งเลยใช่ไหม?! ถ้าไม่ใช่ฉันที่ได้ยาสองเข็มนั่นมาจากนอกเมืองนอก แยนนี่ก็คงไม่ตกหลุมพลางนี่หรอก คุณหนูจาคอปผิดคำพูดแบบนี้ช่างน่ารังเกียจเสียจริง”

“สิ่งที่ฉันสัญญาไว้ คุณจะได้รับมันอย่างสาสมต่อเมื่อฉันได้ตำแหน่งคุณนายตระกูลจินน์ แต่คุณจะให้ฉันเอามันให้ตอนนี้ ไม่คิดว่าขอมากไปหน่อยเหรอ?”

สีหน้าของมาเรียถมึนตึง เธอกัดฟันกรอด “ออกไป!”

คารายิ้ม “งั้นฉันขอตัวนะคะ โอ้ จริงสิ เราไม่ควรมาเจอกันในที่ลับแบบนี้อีกนะ เดี๋ยวจะถูกจับได้เอา ถ้าเรื่องนี้แดงขึ้นมา คนที่คุณชายเชนน์จะเกลียดมากที่สุดไม่น่าจะใช่ฉันนะคะ แต่เป็นคุณ คุณแม่บังเกิดเกล้าที่ทำลายความรักของเขาได้ลงคอ”

คาราทิ้งคำพูดเอาไว้ก่อนลงจากรถอย่างผู้ชนะ

มาเรียจ้องคาราอย่างเฉือดเฉือนจากเบาะหลังรถขณะที่เธอเดินจากไป

บอดี้การ์ดเขามายังเบาะนั่งคนขับแล้วถามว่า “คุณนาย จะให้ไปที่บริษัทหรือบ้านดีครับ?”

มาเรียขมวดคิ้ว ดวงตาของเธอฉายแวบเลือดเย็นทันใดก่อนว่า “ชนหล่อนซะ”

บอดี้การ์ดอึ้งชะงักไป

มาเรียชักสีหน้าขรึม “ชนหล่อนซะ ทำให้หล่อนรู้ว่าซะบ้าง เฮอะ! คนอย่างหล่อนกล้าดียังไงมาข่มขู่ฉัน”

รถเบนท์ลีย์สีดำใกล้โรงงานร้างนอกชานเมืองตะวันออกพุ่งกระแทกร่างของคาราที่กำลังเดินอยู่ตรงหน้าเข้าอย่างจัง

หลังจากชนเธอ รถเบนท์ลีย์ก็ขับออกไปทันทีราวกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ท่ามกลางพื้นเลือดอาบนองพื้น คาราควานหาโทรศัพท์มือถือด้วยความยากลำบากเพื่อโทรขอความช่วยเหลือ

“แม่ ช่วยหนูด้วย…”

…

เชนน์กำลังจะต่อภาพจิ๊กซอว์ภาพของเขากับแยนนี่เสร็จ ตอนที่เขาได้รับสายขอความช่วยเหลือจากลีน่า

ภาพจิ๊กซอว์กว่าหกถึงเจ็ดพันชิ้น ต่อให้เขาอดข้าวอดน้ำอดหลับอดนอน ก็คงต้องใช้เวลากว่าหลายสิบชั่วโมงจึงจะเสร็จ ถ้าไม่มีอะไรมาขัดเสียก่อน

เมื่อสองเดือนก่อน เชนน์ประกอบภาพจิ๊กซอว์สำเร็จก่อนจะแยกชิ้นส่วนแล้วประกอบมันกลับมาอีกครั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับเขาถูกภาพจิ๊กซอว์นี้ครอบงำ เขาจะไม่สนอะไรเลยหากเป็นเรื่องเล็กน้อยราวกับในสมองของเขาสนใจแต่เพียงจิ๊กซอว์ภาพนี้อย่างเดียว

ลีน่าร้องได้อยู่ปลายสาย “คุณชายเชนน์ ลูกรักของฉัน คาราประสบอุบัติเหตุ ตอนนี้เธอกำลังเข้ารับการช่วยชีวิตที่โรงพยาบาล แต่กรุ๊ปเลือดของเธอคืออาร์เอชลบ โรงพยาบาลบอกว่าพวกเขามีแทบไม่มีเลือดอาร์เอชลบอยู่ในธนาคารเลือด คุณชายเชนน์ ฉันขอร้องคุณล่ะ ช่วยคาราด้วยเถอะนะคะ!”

เมื่อได้ทราบข่าว เชนน์ไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรเลยแม้แต่น้อย เขาเพียงตอบกลับไปว่า “ชีวิตและความเป็นตายของลูกสาวคุณไม่เกี่ยวอะไรกับผม”

ลีน่าร่ำไห้ “คุณชายเชนน์ ได้โปรด เห็นแก่ที่ฉันเคยช่วยคุณไว้ในอดีต ช่วยคาราด้วยเถอะ! แยนนี่…ฉันจำได้แยนนี่มีกรุ๊ปเลือดเอชอาร์ลบ คุณให้แยนนี่บริจาคเลือดของเธอหน่อยได้ไหม? เธอคงไม่เป็นอันตรายหรอกอะไรหรอก! คุณชายเชนน์ แค่คุณช่วยพูดกับแยนนี่เท่านั้น ฉันช่วยชีวิตคุณไว้ในอดีตนะ ได้โปรดช่วยฉันด้วย! ถ้าแยนนี่ช่วยคารา ตระกูลจาคอป ฉันและแยนนี่จะตัดสัมพันธ์กันทางใครทางมัน เราจะไม่ยุ่งกับแยนนี่อีก!”

เชนน์หยิบชิ้นส่วนสุดท้ายของจิ๊กซอว์ มันคือชิ้นส่วนภาพปลายนิ้วของแยนนี่ที่โอบกอดรอบคอของเขาเอาไว้

ความจริงแล้ว ในอดีตเชนน์พยายามจะใช้เงินเป็นการตอบแทนหนี้ชีวิตที่ติดค้างกับลีน่าเอาไว้ สำหรับคนหน้าเงินอย่างลีน่า ข้อเสนอมากมายทางธุรกิจที่เชนน์ไปทำไว้กับตระกูลจาคอปก็มากพอจะปลดหนี้ชีวิตของเขาแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพิ่มเพื่อพวกนั้นอีกต่อไป