เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1171

หนึ่งเดือนผ่านไป

พิธีแต่งงานใหญ่ถูกจัดขึ้น ณ สเตท บอเดอร์ โฮเทล ในนอร์ท ซิตี้

ภาพเจ้าสาววางตั้งเรียงรายอยู่หน้าแผนกต้อนรับของห้องโถงใหญ่

พิธีแต่งงานดำเนินไปอย่างราบรื่น พิธีกรประจำงานแต่งขึ้นมาบนเวทีประกาศใส่ไมโครโฟน “รายการต่อไป เราจะร่วมชมภาพย้อนความทรงจำอันหวานชื่นของคู่บ่าวสาวกันครับ”

บนเวทีมีจอขนาดใหญ่กำลังฉายภาพคู่บ่าวสาวด้วยความคมชัดสูง ทันใดนั้นเองวิดีโอสุดฉาวก็ปรากฎแทรกขึ้นมาบนจอ

หญิงสาวที่ปรากฎอยู่ในวิดีโอนั้นก็คือตัวเจ้าสาว ทว่าฝ่ายชายกลับไม่ใช่เจ้าบ่าวแต่อย่างใด

แขกเหรื่อที่มาร่วมงานด้านล่างของเวทีต่างส่งเสียงตกใจและอยู่ในความอลม่าน

เจ้าบ่าวที่อยู่บนเวทีพลันหน้าถอดสี เขากระชากแขนของคาราแล้วคาดโทษเธออย่างโมโห “คารา เธอทำบ้าอะไรของเธอไม่ทราบ? พยายามจะทำให้ฉันดูแย่งั้นเหรอ?”

เจ้าสาวที่ยังคงแต่งหน้าอย่างประณีต สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นซีดเซียวขึ้นมาทันที “กะ เกิดอะไรขึ้น? ต้องมีคนพยายามจะใส่ร้ายฉันแน่!”

คารามองไปรอบ ๆ ท่ามกลางฝูงชนที่แตกตื่น แวบหนึ่งเธอเห็นร่างสูงเด่นพร้อมสีหน้าเรียบเฉยยืนอยู่ไม่ไกลนัก

นังแยนนี่!

แกยังไม่ตายอีกเหรอ!

ร่างของคาราแข็งทื่อเป็นหินในทันที สีสันบนใบหน้าของเธอแทบไม่หลงเหลือ เธอถอยหลังไปสองก้าวทั้งที่ยังใส่ส้นสูง ตายังมองแยนนี่ที่อยู่กลางผู้คนด้วยความตกใจกลัว

เป็นไปได้ยังไง? นังแยนนี่มันตายไปตั้งแต่สองปีก่อนแล้วนี่! เชนน์ถึงกับซื้อสุสานให้มันเลยนะ!

ทำไมแยนนี่ถึง…

เจ้าบ่าวเหวี่ยงแขนของคาราลงอย่างรุนแรง เขาดึงช่อดอกไม้ที่กลัดตรงปกสูทออกปาใส่หน้าของคารา

“เธอมันนังสำส่อน! แต่งงานไปคนเดียวเถอะ! เธอทำฉันขายหน้ามากพอแล้ว!”

“สจวร์ต ให้ฉันอธิบายก่อน! มีคนพยายายามจะใส่ร้ายฉันจริง ๆ นะ! วิดีโอนั่นไม่ใช่เรื่องจริง!”

คาราวิ่งตรงไปรั้งสจวร์ตเอาไว้แต่ก็ถูกเขาผลักออกอย่างกักขฬะ เธอที่ไม่สามารถทรงตัวบนส้นสูงได้จึงล้มลงกับพื้นทันที

สจวร์ตต่อว่าเธอ “นัง-่าน! ฉันอุตส่าห์ตกลงแต่งงานกับเธอก่อนหน้านี้เพราะเห็นว่าเธอสวยและว่าง่ายหรอกนะ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะทำตัวตํ่าสำส่อนขนาดนี้! ฉันขอบอกเธอไว้ เราจะจัดการเรื่องนี้กันทีหลัง! ยกเลิกงานแต่ง!”

คาราคุกเข่าอยู่กับพื้น เธอคลานเข้ามาพยายามคว้าขากางเกงของสจวร์ตเอาไว้ แต่เขาถีบเธอออกไปให้พ้น ๆ ทาง

เจ้าบ่าวเดินออกจากงานแต่งงานไปด้วยความโมโห

แขกในงานที่เพิ่งได้ดูฉากวิวาทเมื่อครูพากันส่งเสียงซุบซิบชุลมุน

“เจ้าสาวดูใส่ซื่อบริสุทธิ์มากเลยนะ ใครจะไปคิดว่าธาตุแท้เธอเป็นอย่างนั้น!”

“จริงด้วย ไม่มีใครคิดหรอกว่าเธอจะมั่วได้ขนาดนี้! น่าอัปยศบัดสีสำหรับตระกูลยังเสียจริง!”

“นังนี่จริง ๆ แล้วคงสกปรกโสโครกยิ่งกว่านํ้าทิ้ง คิกคิก!”

คาราทรุดตัวลงบนเวทีอับอายขายขี้หน้าที่สุด

ดวงตาของเธอแดงกํ่า เธอขยำชุดเจ้าสาวสองมือแน่นกัดฟันกรอด ก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างคนสียสติ “นังแยนนี่ ต้องเป็นนังแยนนี่แน่ที่ทำเรื่องแบบนี้!”

นังแยนนี่มาเพื่อล้างแค้นเธอสินะ!

แยนนี่ไม่ยอมปล่อยเธอไป นังนั่น นั่งเฉย ๆ รอความตายไม่ได้รึยังไงนะ!

…

หลังงานแต่งงานของคารากับสจวร์ตพังลง แหล่งรายได้ของคาราหายไปอย่างสิ้นเชิง

ตระกูลจาคอปล้มละลายและสิ้นเนื้อประดาตัว

ในทุก ๆ วันหน้าประตูจะมีเจ้าหนี้มาคอยตามทวงเงินที่พวกเขาติดค้างไว้

ตั้งแต่วินสันเป็นเส้นเลือดในสมองอุตตัน เขาทำได้แค่นอนนํ้าลายไหลอยู่บนเก้าอี้ ความรับผิดชอบในการโอนเงินทั้งหมดตกไปอยู่ที่คารา

ก่อนหน้านี้ ทุกอย่างถูกเก็บกวาดจนหมดจด ไม่มีการตรวจสอบหรือหาพิรุจ แต่ถ้าไอ้คนลักพาตัวมันเกิดบ้าแฉเรื่องที่เกิดขึ้นมาจริง ๆ ล่ะก็ ผลที่ตามมาคงเลวร้ายอย่างคาดไม่ถึงแน่…

คาราหยิบมีดปอกผลไม้คม แรงอาฆาตเฉือดเฉือนสะท้อนขึ้นนัยตา

…

ณ จินกรุ๊ป ห้องทำงานของประธาน

เฮนรี่เปิดประตูเข้ามารายงาน “คุณชายเชนน์ครับ งานแต่งงานของคารา จาคอปกับสจวร์ต ยัง ล่มไม่เป็นท่าครับ ดูเหมือนว่าจะเป็นฝีมือของคุณผู้หญิง”

เชนน์ตอบกลับ “ถ้าคารารู้ว่าแยนนี่เป็นคนทำ เธอคงแค้นใจน่าดู เธอชอบหาเรื่องมีปากเสียงกับแยนนี่ประจำ ส่งคนไปจับตาดูคาราที ตอนนี้เลย ถ้ามีอะไรให้รายงานฉันทันที”

“ครับ ผมจะส่งคนไปทันทีครับ”

เชนน์เพิ่งประชุมเสร็จ เขาขับรถกลับคฤหาสน์ลูน่า

อากาศในนอร์ท ซิตี้เริ่มอุ่นขึ้น ฤดูหนาวที่แสนโหดร้ายกำลังจะจบลงอีกไม่ช้า

ต้นอาเคเชียในสวนหลังคฤหาสน์เริ่มผลิใบเขียวชอุ่ม กิ่งก้านสาขากางแขนงและแตกหน่อใหม่

สองปีที่แล้วเขายิงต้นอาเคเชียและทิ้งรอยกระสุนเอาไว้ แต่ว่าต้นอาเคเชียยังคงงอกงามไม่หยุด

อาเคเชียมีคุณสมบัติรักษาตัวเองได้ แต่ความสัมพันธ์ของเขากับแยนนี่คงไม่สามารถเริ่มต้นได้อีก

เชนน์ยืนเหม่อลอยอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้

ไม่นานนัก ซาแมนธาก็วิ่งออกมาจากคฤหาสน์ด้วยความรีบร้อน “เชนน์ พี่เชนน์! ฉันเจอแล้ว! ฉันเจอแล้ว!”

ซาแมนธาพุ่งเข้ามาหาเชนน์อย่างตื่นเต้นดีใจ

เชนน์ขมวดคิ้วแล้วถาม “เธอมานี่ทำไม?”

“ฉันมานี่เพื่อช่วยพี่หาแหวนไง!”