เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 186

"ฉันรู้ แต่ฉัน... ฉันไม่พร้อมที่จะเจอกับฮีลตันจริง ๆ ฉันกลัวว่าความรู้สึกระหว่างฉันกับเขาจะเปลี่ยนไป...คุณมอนท์ ฮีลตัน เขา...น่าจะดีกับเธอมากใช่ไหม?”

แซม จอยซ์ดูอ่อนโยน สวยงาม และไม่ก้าวร้าว เธอแตกต่างจากความงามที่หยิ่งผยองของแนนซี่ แซนเดอร์มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอมองคุณและพูดอย่างอ่อนโยน เวอเรียน มอนท์ไม่สามารถบอกได้ว่าเธอมีวาระซ่อนเร้นหรือเธอกำลังถามโดยไม่มีเหตุผลที่เฉพาะเจาะจง

อย่างไรก็ตาม ทุกคำถามที่แซม จอยซ์ถามก็เหมือนกับมีดที่ทิ่มแทงเธอเข้าไปในหัวใจ

ฮีลตัน ฟัดด์ดูแลเธออย่างดีไหม?

คำถามนี้ไม่ชัดเจน แม้แต่กับเธอ หากฮีลตัน ฟัดด์ดูแลเธออย่างดี มันอาจเป็นเพราะเธอเป็นแม่แท้ ๆของเจลลี่ บีน และยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากหน้าตาของเธอที่คล้ายกับของแซม จอยซ์

หมายความว่าเมื่อฮีลตัน ฟัดด์ดูแลเธอเป็นอย่างดี นั่นเป็นเพราะความรู้สึกผิดของเขาที่มีต่อ แซม จอยซ์ที่ถูกยัดเยียดไว้กับเธองั้นหรือ?

เมื่อเห็นว่าเวอเรียน มอนท์เงียบไปสักพัก แซม จอยซ์จึงร้องเรียกเธอ "คุณ มอนท์?"

เวอเรียน มอนท์กลับมาตั้งสติของเธอ "คุณจอยซ์ ตอนนี้ที่คุณได้พบฉัน ถ้าคุณไม่มีอะไรจะพูดอีก ฉันขอออกไปก่อน"

ขณะที่เวอเรียน มอนท์คว้ากระเป๋าของเธอและลุกขึ้นเพื่อออกไป แซม จอยซ์ก็หยุดเธอ “คุณ มองท์ ถ้าคุณมีความสุขมากกับฮีลตันตอนนี้ ฉันยินดีที่จะหลีกทางให้ ตราบใดที่ฮีลตันยังมีชีวิตที่ดี ฉันไม่จำเป็นต้องไปเจอเขา ฉันเป็นคนที่ตายไปแล้ว ดังนั้นฉันเดาว่าทุกคนคงไม่สบายใจแน่ ๆ ถ้าจู่ ๆฉันปรากฏตัวขึ้นมา "

เมื่อฟังน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนไหวของเธอ เวอเรียน มอนท์ไม่เพียงแต่มีความสุข กลับกัน เธอยังโกรธเล็กน้อย "ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าฮีลตัน ฟัดด์สบายดีหรือไม่? ถ้าคุณอยากรู้ ให้ไปถามเขาเอง!"

แซม จอยซ์ไม่ได้คาดหวังให้เธออารมณ์เสีย และตกใจเล็กน้อย

เวอเรียน มอนท์ไม่สนใจเธอและออกจากร้านกาแฟพร้อมกระเป๋าของเธอทันที

ในรถแท็กซี่ความคิดของเวอเรียน มอนท์ว่างเปล่า

คนขับรถถาม "นายหญิง คุณต้องการจะไปที่ไหน?"

เวอเรียน มอนท์ครุ่นคิดอยู่นาน มองขึ้นไปที่อาคารสูงด้านนอก และเธอก็รู้ตัวว่าพวกเขาเกือบจะใกล้ถึงฟัดด์ กรุ๊ป "ไปที่ฟัดด์ กรุ๊ป"

...

ทันทีที่ฮีลตัน ฟัดด์ออกมาจากห้องประชุม เขาก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงตัวเล็กที่คุ้นเคย

“ฮีลตัน?”

เมื่อเขาหันหน้าไปมองเวอเรียน มอนท์ก็วิ่งเข้ามาในอ้อมแขนของเขาแล้ว

ฮีลตัน ฟัดด์กอดเอวเรียวบางของเธอ และรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เขากลับขมวดคิ้วและตำหนิเธอเบา ๆ "ทำไมคุณถึงไม่ค่อยระวังตอนที่คุณท้องล่ะ?

แม้ว่าเขาจะตำหนิเธอ แต่น้ำเสียงของเขาก็อ่อนโยนมาก

เวอเรียน มอนท์กอดคอเขาและพูดว่า "จู่ ๆฉันก็คิดถึงคุณ ดังนั้น... "

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ผู้บริหารระดับสูงหลายคนก็ออกมาจากห้องประชุม

ฮีลตัน ฟัดด์และเวอเรียน มอนท์ยืนอยู่ที่ประตูห้องประชุม

ผู้บริหารระดับสูงต่างตกใจ

คุณ ฟัดด์มักจะไม่มีเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ แม้ว่าเขาจะมี เขาก็จะไม่กอดผู้หญิงในที่สาธารณะอย่างแน่นอน วันนี้คุณฟัดด์ตัวปลอมหรือเปล่า?

เวอเรียน มอนท์ก็ยิ่งอายมากขึ้น ภายใต้สายตาของเหล่าผู้บริหารระดับสูง เธอแทบรอไม่ไหวที่จะขุดหลุมและฝังตัวเอง

น่าอะไรอย่างงี้!

เธอรีบถอนตัวออกจากอ้อมกอดของฮีลตัน ฟัดด์ หันหลังกลับและต้องการออกไปแต่เขาไม่อนุญาติให้เธอหนี เขาจับข้อมือของเธอด้วยมือใหญ่ ดึงเธอกลับ ลดศีรษะลงมาใกล้หูเธอแล้วพูดเสียงเบา “คุณกำลังพยายามหนีเมื่อคุณยั่วยวนผมได้ครึ่งทางแล้วงั้นหรือ?”

"... "

ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกเหมือนกำลังลอยอยู่ ฮีลตัน ฟัดด์ก้มตัวและอุ้มเธอขึ้นในแนวนอน

ไม่เพียงแต่ผู้บริหารระดับสูง แม้แต่คุช ซาเวียร์ที่อยู่ข้าง ๆเขาก็ตกตะลึง

เจ้านาย…เจ้านายทำตัวหวานกับคุณมอนท์ขณะที่ทุกคนกำลังมองอยู่งั้นหรือ?!

มันมากเกินไป!

เวอเรียน มอนท์หน้าแดงและดิ้นรนเบา ๆ "ปล่อยฉันลงเร็ว ๆ มีคนมากมายกำลังดูอยู่... "

อย่างไรก็ตาม ฮีลตัน ฟัดด์ไม่สนใจเลย ราวกับว่าผู้บริหารระดับสูงเหล่านั้นโปร่งใสและเขาก็พูดอย่างใจเย็นว่า "มีอะไรผิดกับการที่ผมอุ้มภรรยาของตัวเองงั้นหรือ?มันผิดกฎหมายหรือเปล่า?"

เวอเรียน มอนท์ยกมือขึ้นปิดริมฝีปากบางของเขา แต่มันก็สายเกินไป

เสียงของฮีลตัน ฟัดด์ไม่ใช่เบา ๆ แต่มันทำให้หูของผู้บริหารระดับสูงเหล่านั้นไม่ระคายเคืองเลย

เวอเรียน มอนท์เพียงแค่ฝังใบหน้าของเธอลงในอ้อมแขนของฮัลตัน ฟัดด์ และกระตุ้นเขาด้วยเสียงต่ำ "ไป ไป ไป ... "

ชายหนุ่มมองไปที่ท่าทางขี้อายของเธอ และริมฝีปากบางของเขาก็โค้งงอ

กลุ่มผู้บริหารระดับสูงที่อยู่ข้างหลังเขาเฝ้าดูฮีตันฟัดด์จากไปและเริ่มการสนทนาอย่างดุเดือด