เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 428

ตอนที่เซรีนตอบข้อความเสร็จและเตรียมปิดโทรศัพท์ของเธอ มันก็ร้องขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

มันเป็นสายมาจากผู้โทรซึ่งไม่เป็นที่ระบุและเธอก็ไม่สนใจที่จะดูหน้าจอแสดงผลด้วย เธอคิดไปอย่างไม่รู้ตัวว่ามันเป็นเชนเนอร์ที่โทรกลับมา ทันทีที่เธอรับสาย เธอจึงตำหนิคนรับผ่านโทรศัพท์อย่างตรงไปตรงมาทันที “เชนเนอร์! คุณพอหรือยัง? ฉันไม่คิดถึงคุณเลยและไม่ได้อยากที่จะพบคุณ! ได้โปรดหยุดรังควานฉันเสียที!”

เซรีนโพล่งทุกอย่างออกมาในครั้งเดียวและสูดหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากนั้น เธอรู้สึกดีมากเมื่อได้ปลดปล่อยความโกรธทั้งหมดที่เธอเก็บกดไว้ไปยังเชนเนอร์

แต่ทว่าเสียงชายหนุ่มที่คุ้นเคยซึ่งทุ้มต่ำและเย้ายวนก็ถูกได้ยินมาจากปลายสายของอีกฝั่ง “ผมไม่ใช่เชนเนอร์”

เซรีนพูดไม่ออก

น้ำเสียงเย็นเยียบแทรกผ่านโทรศัพท์พร้อมคำตอบสั้น ๆ ของเขา

เซรีนตกตะลึงกับเสียงที่ไม่คาดคิดจนเธอเกือบจะทำโทรศัพท์ตก แน่นอนว่าเธอจำเสียงของเขาได้

เธอตบหัวตัวเอง รู้สึกหงุดหงิด เธอยังรับสายจากวิลสันได้ยังไงกัน?

เธอกำโทรศัพท์แน่นและยังคงตกตะลึงจนพูดไม่ออกที่เขาโทรมา เธอกัดริมฝีปากของตัวเองและไม่กล้าที่จะหายใจเสียงดัง

ถึงแม้ว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดก็ตาม เพราะคนที่ทำผิดเป็นเขาอย่างเห็นได้ชัด

วิลสันที่อยู่อีกด้านหนึ่งซักถามเธอด้วยน้ำเสียงเข้มงวด “ทำไมคุณไม่พูด? คุณผิดหวังที่พบว่าผมไม่ใช่เชนเนอร์เหรอ?”

เซรีนกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง จากนั้นเธอก็นึกถึงความอัปยศอดสูที่เธอประสบในอพาร์ตเมนต์ของเขา โดยเฉพาะเช้าวันนั้น ความทรงจำอันแจ่มชัดที่คุณนายจาร์เร็ตขอให้เธอออกไปคุยกันตัวต่อตัวและหลังจากนั้นก็ให้บัตรเครดิตธนาคารแก่เธอ เพื่อที่จะขอให้เธอออกไปจากวิลสันได้ท่วมท้มในใจของเธอ ทันทีที่เธอนึกถึงความทรงจำเหล่านั้นขึ้นมาได้ เธอก็รู้สึกเหมือนเป็นเรื่องตลกสำหรับพวกเขาอีกครั้ง

ขอบตาของเธอเริ่มรู้สึกเจ็บ

เธอเกลียดชังความไม่ซื่อสัตย์ของวิลสันที่มีต่อเธอและวิธีที่เขาปกปิดความจริง จากนั้นเธอก็พรั่งพรูความโกรธออกมา “ใช่ ฉันผิดหวังมาก ทำไมคนที่โทรมาหาฉันไม่ใช่เชนเนอร์ แต่เป็นคุณ?”

“เซรีน ลุดด์”

ชายคนนั้นเปล่งเสียงแต่ละพยางค์ของชื่อเธออย่างช้า ๆ และชัดเจน เขาโกรธเธออย่างเห็นได้ชัด

ทำไมเธอต้องสนใจด้วยว่าเขาจะโกรธหรือเปล่า? "คุณจาร์เร็ต ในฐานะผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ไม่เหมาะสมที่จะโทรหาฉันตอนกลางดึก! คุณควรจะใช้เวลาไปกับคุณนายจาร์เร็ตมากกว่า!”

“'ผมบอกคุณแล้วไง ว่ารูบี้ไม่เคยเป็นเมียผม!”

เซรีนยิ้มเยาะประชดประชัน “วิลสัน! ฉันเคยคิดว่าเชนเนอร์เป็นขยะ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าคุณแย่กว่าเขาเสียอีก อย่างน้อยที่สุดเชนเนอร์ก็ยอมรับว่าเขาคบซ้อน คุณ แม้ว่าคุณคบสองคนในเวลาเดียวกัน แต่ก็ยังไม่อยากที่จะยอมรับมัน”

เขายืนยันว่ารูบี้ไม่ใช่คุณนายจาร์เร็ต เขาปฏิบัติกับเธอเหมือนเป็นคนไม่รู้ความหรือเป็นคนงี่เง่าที่ใจง่ายอย่างงั้นเหรอ?

ถึงแม้ว่าทะเบียนสมรสที่รูบี้โยนให้เธอไม่ใช่ทะเบียนสมรสที่ออกให้ในประเทศ แต่เธอก็รู้ได้ทันทีว่ามันถูกออกที่ต่างประเทศ ส่วนประเทศไหน เธอไม่แน่ใจนัก แต่รายละเอียดเหล่านี้ไม่สำคัญ

ประเด็นหลักคือวิลสันแต่งงานแล้ว! นอกจากนี้ ชื่อคู่สมรสของเขาในทะเบียนสมรสไม่ใช่ชื่อของเธอ แต่เป็นชื่อของผู้หญิงอีกคนหนึ่ง!

เซรีนตัดการเชื่อมต่อและปิดโทรศัพท์ของเธอ

เธอซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มราวกับสัตว์ตัวน้อยที่บาดเจ็บและร้องไห้อยู่นาน

ที่ยืนอยู่ข้างประตูนอกห้องนอนของเซรีนเป็นพ่อแม่ของเธอซึ่งกำลังแอบฟังการสนทนาทางโทรศัพท์ของเธอ

ผู้ใหญ่ทั้งสองคนถอนหายใจอย่างหนัก “ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเลิกกันแล้วจริง ๆ”

"ไปกันเถอะ! อย่ารบกวนการหลับของลูกสาวเราเลย”

…

ณ โรม อิตาลี

วิลสันดื่มและกลืนบรั่นดีแก้วสูงใบใหญ่ ทั้งท้อง หัวใจ และอวัยวะทั้งหมดของเขารู้สึกเหมือนถูกไฟเผาและถูกลวกด้วยน้ำร้อน