เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 466

ลุคได้ยินเสียงน้ำไหล เขาถามด้วยความสงสัย "เจ้านายทำอะไรอยู่เหรอครับ?"

ที่จริงแล้วในใจของลุคอยากจะถามเขาว่า 'เจ้านาย ถ้าคุณว่างขนาดนั้น ช่วยกลับมาที่บริษัทได้มั้ยครับ?'

คาร์เตอร์หนีบโทรศัพท์ไว้ระหว่างหูกับไหล่ เขากำลังล้างจานอยู่ เขาตอบเสียงเบา "ฉันยุ่งมาก กำลังล้างจานอยู่"

ลุคคิดว่าเขาได้ยินผิดไป 'ว่าไงนะ? ล้างจานเนี่ยนะ?'

เจ้านายออกไปใช้ชีวิตข้างนอกมาสามปีแล้ว ลุคคิดว่าเขากำลังทำโครงการใหญ่อยู่ และไม่บอกคนในตระกูลเกล แต่ว่าเขากำลังล้างจานอยู่เนี่ยนะ?

และคาร์เตอร์รู้ด้วยเหรอ ว่าล้างจานยังไง...?

"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะวางสายแล้วนะ"

ลุคถูกชายที่กำลังล้างจานอยู่ วางสายใส่อย่างไร้ความเมตตา

ลุคมองหน้าจอโทรศัพท์ของเขา และรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เจ้านายออกไปทำโครงการเปลี่ยนแปลงตัวเองหรอกเหรอ?

ผู้ชายคนนี้ไม่เคยทำงานบ้าน หรือแม้แต่จะเข้าไปใกล้ห้องครัวมาก่อนเลย แต่ตอนนี้เขากำลังล้างจานอยู่?!

พระเจ้า...

คาร์เตอร์เพิ่งจะวางสายโทรศัพท์ เฮเลนก็เดินเข้ามาในห้องครัว เธอกอดเขาจากข้างหลัง และเอียงศีรษะมองเขา "ที่รัก ให้ฉันล้างจานพวกนี้เถอะ คุณคงเหนื่อยจากการทำงานมาทั้งวันแล้ว"

"คุณก็ทำงานมาทั้งวันเหมือนกัน ไปพักเถอะ ผมเป็นผู้ชายของคุณ ผมก็ควรช่วยคุณทำงานบ้านบ้าง"

เฮเลนหน้าแดง นี่เธอแต่งงานกับสามีแบบไหนกัน? คาร์เตอร์ช่างเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ การแต่งงานกับเขา ถือว่าเป็นเรื่องโชคดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตของเธอ เขามีงานทำที่ดี หน้าตาก็หล่อ แถมยังทำงานบ้านช่วยภรรยาของเขาอีกด้วย

ยังมีผู้ชายอีกหลายคน ที่ไม่อยากช่วยภรรยาของพวกเขาทำงานบ้าน

เธอมักจะได้ยินผู้หญิงที่แต่งงานแล้วในบริษัท บ่นว่าสามีต้องช่วยทำงานบ้าน เมื่อพวกเธอกลับบ้านหลังจากที่เลิกงานแล้ว สามีของพวกเธอก็ทำตัวดื้อ พวกเขาแค่นั่งเฉย ๆ บนโซฟา ดูทีวี หรือเล่นโทรศัพท์มือถือ พวกเขาไม่สนใจที่จะช่วยพวกเธอเลย อย่าพูดถึงเรื่องทำงานบ้านเลย

ความจริงแล้ว เมื่อคู่รักมาอยู่ด้วยกัน ภรรยาไม่จำเป็นที่จะต้องให้สามีมาช่วยทำงานบ้าน เธอแค่ต้องการผู้ชายที่มีทัศนคติที่ดี พวกเขาไม่ควรคาดหวังว่าผู้หญิงต้องทำงานบ้านให้ทั้งหมด

คาร์เตอร์ตามใจเธอมาก

เฮเลนถูหน้ากับแผ่นหลังกว้างของเขา เธอพูดด้วยใบหน้าที่มีความสุข "ที่รัก คุณเป็นคนดีจัง"

มือของเขาที่เต็มไปด้วยน้ำยาล้างจาน คาร์เตอร์ดึงเอวของเธอให้มาอยู่ตรงหน้าเขา และก้มหน้าลงมองเธอ "ผมไม่รับคำชมหรอก"

หน้าของเฮเลนแดงก่ำ แล้วเธอก็พยักหน้าด้วยความเขินอาย "...ก็ได้"

เธอจำได้ว่า ตอนที่เธอเพิ่งแต่งงาน เธอมักจะพูดขอบคุณคาร์เตอร์เสมอเมื่อเขาช่วยเหลือเธอ คาร็เตอร์ก็มักจะพูดว่า ผมไม่รับคำชมอยู่ตลอด เฮเลนยังโง่และไร้เดียงสา เธอไม่เข้าใจเล่ห์เหลี่ยมของเขา เธอรู้แค่ว่า เขาต้องการให้เธอตอบแทนยังไงในตอนค่ำ

ที่จริงแล้วรูปร่างของเธอก็ไม่เลว แต่มันก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบ ตอนนี้พวกเขาก็แต่งงานกันมาสามปีแล้ว และเขาก็นอนกับเธอมาสามปี ทำไมเขายังอยากทำเรื่องแบบนั้นกับเธออยู่?

เมื่อคาร์เตอร์เห็นเธอหน้าแดง เขาก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงมาหอมแก้มเธอ "พรุ่งนี้เช้าเราจะไปส่งไทเลอร์ที่โรงเรียนด้วยกัน ผมจะขับรถไปส่งคุณ คุณจะได้ไม่ต้องขึ้นรถไฟใต้ดิน ดีไหม?"

"คงไม่ค่อยสะดวก เพราะมันไม่ได้อยู่ทางเดียวกัน มันจะไม่ดีนะถ้าคุณไปสาย"

"ไม่เอาน่า อย่าปฏิเสธผมสิ"

ชายหนุ่มทำเสียงเจ้าชู้ แต่มันทำให้มั่นใจว่าไม่มีใครปฏิเสธเขา เฮเลนทนไม่ได้เมื่อเขาทำแบบนี้

"ก็ได้" เธอเงยหน้าขึ้นมา แล้วยิ้มให้เขา

ในตอนเช้า คาร์เตอร์กับเฮเลนไปส่งไทเลอร์ที่โรงเรียนด้วยกัน

ตรงหน้าประตูโรงเรียนอนุบาล เมื่อพวกเขาลงจากรถ พวกเขาก็ได้พบกันคุณไวท์และคุณนายไวท์ ที่มีเรื่องขัดแย้งกันเมื่อวานนี้

คู่สามีภรรยาไวท์ ถูกฮีลตันทำให้ขายหน้าเมื่อวานนี้ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า พวกเขาจะกลัวคาร์เตอร์กับเฮเลน คนที่ไม่มีอำนาจและสถานะ

"ที่รัก ลูกชายพวกเขาทำร้ายลูกชายของเรา"

คุณไวท์มองไปยังรถที่คาร์เตอร์ขับมา สายตาของเขามองอย่างดูถูก

ฮึ่ม โฟล์กสวาเกน ลาวิดารถราคาถูกคันนั้น ราคาแค่หนึ่งแสนถึงห้าแสนเหรียญ พวกเขาคงจะกดขี่ได้อยู่

เชส ไวท์พูดเยาะเย้ย "ดูซิว่าตระกูลของคุณยากจนแค่ไหน ไม่คิดว่าลูกชายของคุณจะมาเรียนโรงเรียนนานาชาติได้ มันไม่ง่ายเลยที่คุณจะใช้ชีวิตอย่างประหยัด เพื่อส่งลูกชายให้มาเรียนที่นี่ แต่คุณควรสอนให้เขาเป็นคนดีด้วยสิ อย่าปล่อยให้เขามาเรียนที่นี่โดยเปล่าประโยชน์ แล้วคุณจะเสียเวลากับไปกับความทุกข์ของพวกคุณ"