เฮเลนทิ้งโทรศัพท์มือถือของเธอไว้ที่บ้าน คาร์เตอร์เจอโทรศัพท์ของเธอตรงที่วางรองเท้าขณะเปลี่ยนรองเท้าที่โถงทางเดิน
คาร์เตอร์ค้นหาเธอไปทุกที่และในที่สุดเขาก็เห็นเธอนั่งอยู่ที่ม้านั่งตรงสวนสาธารณะแถวหมู่บ้าน
คาร์เตอร์ถอนหายใจโล่งอก เส้นประสาทที่หลุดลุ่ยของเขาสงบลงทันที
เขาเดินไปหาเธอและพยายามที่จะควบคุมวามโกรธของเขาขณะพูด “ทำไมคุณไม่เอาโทรศัพท์มือถือของคุณไปด้วย?”
เฮเลนมองไปยังปลายรองเท้าของเธอแล้วตอบทื่อ ๆ “ฉันลืม”
“ฉันคิดว่าคุณไปตลาดเพื่อซื้อของ? แล้วไหนของล่ะ?”
“ฉันรู้สึกไม่อยากซื้อพวกมัน”
“คุณรู้สึกไม่อยากซื้อพวกมันแล้วก็ไม่กลับบ้าน คุณมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้?”
เสียงของคาร์เตอร์ฟังดูค่อนข้างจะเย็นชา เขาอ่อนโยนกับเธอเสมอมา ดังนั้นเธอจึงรู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อย
เธอเม้มปากแล้วพูด “มันเป็นเรื่องของฉันที่จะตัดสินใจอยากจะทำอะไร”
คาร์เตอร์หมดคำพูด
ผู้หญิงคนนี้กำลังเรียกร้องความสนใจ
คาร์เตอร์สูดหายใจลึกและนั่งลงถัดจากเธอ เฮเลนขยับไปสุดฝั่งของม้านั่งราวกับเธอไม่อยากนั่งใกล้กับเขาจนเกินไป คาร์เตอร์ขยับเข้าไปใกล้เธออีกครั้ง สิ่งนี้เกิดขึ้นซ้ำ ๆ จนกระทั่งเฮเลนเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปยังเขา
“คาร์เตอร์ เกล!”
อารมณ์ของชายหนุ่มสดใสขึ้น “ในที่สุดคุณก็พูดกับผมแล้ว?”
เฮเลนตอบ “หยุดเข้ามาใกล้ฉัน มันอุดอู้”
คาร์เตอร์ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดไม่ยอมให้เธอหลบหนี เขาพยายามเกลี้ยกล่อมเธอด้วยเสียงต่ำ “คุณยังโกรธผมอยู่เหรอ? คุณจัดการลดราคาลงเหลือ 2,000 เหรียญแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“คุณคิดว่าฉันโกรธเพราะเรื่องเงินเหรอ?”
คาร์เตอร์จ้องมองดวงตาฉ่ำน้ำของเธอและถามอย่างใจเย็น “เอาละ ถ้างั้นบอกผมหน่อยว่าทำไมคุณถึงโกรธ”
“ฉัน… ฉันโกรธเพราะคุณไม่ปรึกษาเรื่องนี้กับฉันก่อน คาร์เตอร์บางครั้งฉันก็รู้สึกฉันไม่รู้จักคุณเลยฉันไม่แน่ใจว่าคุณเข้าใจความรู้สึกของฉันไหม? ถึงแม้ว่าเราจแต่งงานกันมาสามปีแล้ว มีลูกชายด้วยกัน และนอนบนเตียงหลังเดียวกันในทุก ๆ คืน ไม่ว่ายังไงฉันก็รู้สึกเหมือนฉันไม่สามารถเข้าใจคุณได้ทะลุปรุโปร่งเลย”
ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเขาสมบูรณ์แบบอย่างน่าทึ่งจนถึงขั้นที่ว่าเฮเลนรู้สึกเหมือนพวกเขามาจากโลกที่แตกต่างกัน
หัวใจของคาร์เตอร์เจ็บปวดขณะที่เขาเห็นดวงตาของเฮเลนเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เขายกมือขึ้นและลูบไล้แก้มนุ่มของเธอ “ผมจะบอกคุณทุกอย่างที่คุณอยากจะรู้ อย่าร้องไห้ โอเคไหม?”
จู่ ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของเฮเลนราวกับสายฝน คาร์เตอร์รู้สึกอยู่ไม่สุข
เฮเลนเม้มริมฝีปากสีแดงของเธอ “คุณไม่ใจป้ำเช่ารถแพง ๆ แบบนั้นอีกแล้วได้ไหม ฉันไม่ชอบมันเลย”
“ได้เลย ผมจะไม่เช่ารถแพง ๆ อีกแล้ว”
“และคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้จ่ายมั่วซั่วอีกในอนาคต” เฮเลนพึมพำ หัวใจของเธอเจ็บปวดเมื่อคิดถึงการจ่ายเงิน 2,000 เหรียญให้รถคันนั้นก่อนหน้านี้
คาร์เตอร์ยิ้มอ่อนโยนขณะพูดอย่างรักใคร่ “ได้เลย ผมจะทำตามอะไรก็ตามที่คุณนายเกลต้องการ ในอนาคตคุณเกลจะใช้จ่ายอย่างชาญฉลาด ดีไหม?”
“นั่นดีมากเลย”
มุมปากของหญิงสาวโค้งขึ้นและสามารถเห็นรอยยิ้มเล็กน้อยบนริมฝีปากของเธอ
หัวใจของคาร์เตอร์สั่นระรัวเมื่อได้ยินเสียงอ่อนโยนของเธอ เขาดึงเธอเข้าหาเขาและจ้องไปที่ใบหน้าและริมฝีปากของเธอด้วยสายตาเร่าร้อน “คุณนายเกล ผมขอจูบคุณได้ไหม?”
“คาร์เตอร์ เราอยู่ข้างนอก”
“แต่ผมอยากจะจูบคุณ”
อืมม…
ชายหนุ่มกดริมฝีปากของเขาเข้ากับเธอก่อนที่เธอจะตอบตกลงพอดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน