เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 477

คฤหาสน์ตระกูลเกล

นายท่านเกลกำลังนั่งอย่างเคร่งขรึมอยู่ตรงหัวโต๊ะกินข้าว บรรยากาศเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง

ลุงไมค์ทำงานกับตระกูลเกลมาหลายปี ดังนั้นนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาประสบกับความตึงเครียดในบ้านหลังนี้ อย่างไรก็ตามสิ่งต่าง ๆ จะต้องเลวร้ายลงแน่ถ้านายท่านยังคงทำหน้าเฉยเมยแบบนั้นขณะที่นายน้อยกลับบ้านมา

ลุงไมค์พยายามผ่อนความตึงเครียดลง “นายท่าน นายน้อยกลับมาบ้านแล้วและมันดูเหมือนเขามีช่วงเวลาที่ยากลำบากข้างนอกนั่น ดูเขาสิครับ เขาผอมลงกว่าแต่ก่อนมาก นายท่านทำไมเราไม่ให้นายน้อยกินอาหารก่อนที่พวกคุณจะคุยกัน…”

คาร์เตอร์ลุกพรวดทันทีที่ลุงไมค์พูดจบ เขาพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า “ผมไม่หิว พวกคุณกินกันก่อนได้เลยและขอให้ทานให้อร่อย”

คาร์เตอร์ไม่ได้สนใจคนที่อยู่ตรงโต๊ะแต่อย่างใด เขาก้าวขึ้นชั้นบนและตรงไปยังห้องนอนของเขา

นายท่านเกลเดือดดาล “ดูมันสิ! มันไปเที่ยวเตร่ข้างนอกมาสามปี และตอนนี้ก็มาทำตัวหยาบคายใส่ฉันทันทีที่กลับมา ฉันไปเป็นหนี้มันรึไง?”

"นายท่านใจเย็นก่อน ท่านก็รู้จักอารมณ์ของนายน้อยดี"

นายท่านเกลถอนหายใจ สายตาของเขามองไปยังทีน่าซึ่งยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะ

ทีน่าตื่นตัวมาก เธอลุกขึ้นทันทีและพูด “คุณลุงคะ ฉันจะขึ้นไปดูคาร์เตอร์”

นายท่านเกลตอบอย่างเรียบง่ายด้วยเสียงฮัมเบา ๆ ในลำคอ

ลุงไมค์ขมวดคิ้วหลังจากทีน่าขึ้นชั้นบนไป “นายท่าน ดูเหมือนว่านายน้อยไม่ได้รู้สึกอะไรกับทีน่าอีกแล้ว ไม่ใช่ว่าท่านกำลังจับคู่ให้เขาไม่ถูกคน?”

นายท่านเกลพูดอย่างเย็นชา “เขาเอาแต่ใจตั้งแต่หลายปีก่อนแค่เพราะเรื่องไร้สาระทั้งหมดที่เกิดขึ้น ฉันได้ถอยออกมาแล้วและแม้แต่หาทีน่าเพื่อเขา เขายังต้องการอะไรอีก? เขาควรจะไว้หน้าฉันบ้าง”

ลุงไมค์กลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว “ใช่ครับ ใช่ แน่นอน เขาควรไว้หน้าพ่อของเขาบ้างอย่างไรก็ตามทั้งพ่อและลูกชายไม่ควรเอาหัวชนกันเอง นายน้อยยังเด็กและหุนหันพลันแล่น ดังนั้นท่านไม่ควรเร่งรีบกับเขา”

“คุณคิดว่าคาร์เตอร์ยังเป็นเด็ก? เขาอายุสามสิบแล้ว แต่ก็ยังหมกมุ่นอยู่กับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของเขาอยู่ ในตอนนั้นเขาเรียกร้องความสนใจและออกจากบ้านเพราะทีน่า ช่างเป็นลูกที่กตัญญูซะเหลือเกิน ตอนนี้ฉันเอาทีน่ากลับมาให้เขาแล้ว ถ้าเขายังคงเอาแต่ใจฉันจะฆ่าเขา”

ลุงไมค์หัวเราะและปลอบเขา “นายท่าน ท่านทำแบบนั้นไม่ได้ อย่างไรก็ตามนายน้อยก็ยังเป็นคนหนุ่มอยู่ เขาต้องเต็มใจที่จะแบ่งเบาภาระงานของบริษัทกับท่านตั้งแต่ที่เขาเลือกกลับมาในเวลานี้”

“ฉันจะเป็นกังวลมาไหมถ้าเขาให้เวลากับความพยายามแก่บริษัทของเรามากขึ้นจริง ๆ? ไอเด็กคนนั้นดีกว่าฉันในเรื่องการทำธุรกิจแต่บางครั้งเขาก็เป็นคนโง่ เขาต้องมีสักคนคอยชี้แนะไม่อย่างนั้นเขาจะยอมแพ้กับทุกอย่างเพื่อผู้หญิง”

“ครับ ใช่ครับ ท่านควรเป็นผู้ชี้แนะให้เขาอย่างแน่นอน”

ดวงตาของนายท่านดูสูงอายุแต่ยังคงมีความแหลมคมเป็นประกายขณะเขาถาม “ว่าแต่ ผู้หญิงคนนั้นที่เขาแต่งงานด้วยที่นอร์ท ซิตี้เป็นยังไงบ้าง?”

“ชื่อของเธอคือ เฮเลน และเธอเป็นเพียงพนักงานเงินเดือนธรรมดา ๆ เธอและนายน้อยแต่งงานกันมาสามปีแล้วและเขาทั้งคู่…. มีลูกชาย”

นายท่านเกลขมวดคิ้วลึก “คุณพูดว่าอะไรนะ? เด็กนั่นมีลูกเหรอ?”

“ครับ นายท่าน”

เขาเม้มริมฝีปาก หลังจากขบคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็กล่าวว่า “นี่มันไม่ได้ สายเลือดของเกลไม่ควรถูกทิ้งไว้ที่นั่น ส่งบางคนไปพาเด็กมาเมืองหลวงแล้วอย่าให้นายน้อยรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนนี้ล่ะ”

“ได้ครับนายท่าน อย่างไรก็ตามยังมีภรรยาของนายน้อย…”

“ให้เธอเซ็นใบหย่า เอาเงินให้เธอสักก้อนแล้วขอให้เธออยู่ห่าง ๆ จากคาร์เตอร์ ไอ้เด็กคนนี้ถึงกับแต่งงานกับผู้หญิงส่งเดชอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง!”

ลุงไมค์คิดว่ามันค่อนข้างจะไม่สมควรในการทำแบบนั้น อย่างไรก็ตามพวกเขาก็แต่งงานกันมาสามปี คาร์เตอร์ไม่ใช่คนอดทน เขาต้องมีความรู้สึกกับผู้หญิงคนนั้นเขาถึงสามารถอยู่กับเธอได้ตั้งสามปี นอกเหนือไปกว่านั้นพวกเขายังให้กำเนิดเด็กด้วยกัน ไม่ใช่ว่ามันไม่ควรทำอย่างนั้นเหรอ?

อย่างไรก็ตาม ลุงไมค์ไม่มีความกล้าที่จะพูดขึ้นเช่นเดียวกับที่เขากลัวว่าจะไปกระตุ้นนายท่านเอาได้

…