เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 50

เวอเรียน หายใจเข้าลึก ๆ เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะอธิบายมากมายไปทำไม เพราะยังไงฮีลตัน ก็ไม่มีวันเชื่อเธอ ถ้าอย่างนั้นเธอคงจะต้องจัดการกับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในตอนนี้ “ท่านประธานฟัดด์ หากมันคือความจริงว่าฉันเป็นต้นเหตุของความสูญเสียทั้งหมด ฉันเต็มใจยอมรับในการตัดสินใจของคุณค่ะ”

สายตาของเขาจ้องมองเธอ ฮีลตัน หรี่ลงและเขาพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ ว่า “ความเสียหายที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้มีมูลค่าเกือบสามร้อยล้านดอลลาร์ คุณคิดว่าคุณสามารถหาเงินมาจ่ายค่าเสียหายสามร้อยล้านดอลลาร์นี้ได้หรือไม่?”

สามร้อยล้าน… เห็นได้ชัดว่า เธอไม่สามารถหาเงินมาชดใช้แม้แต่เศษเสี้ยวของเงินจำนวนนั้นได้? จับเธอติดคุกยังจะดีกว่า ให้เธอหาเงินมาชดใช้ค่าเสียหายสามร้อยล้านดอลลาร์นั้น!

หัวใจของ เวอเรียน บีบแน่น เธอพูดในขณะที่เม้มริมฝีปากของเธอ “เนื่องจากครั้งนี้ฉันทำผิดพลาดครั้งใหญ่ แล้วทำไม ท่านประธานฟัดด์ ท่านไม่ไล่ฉันออกล่ะคะ?”

การคาดหวังให้เธอชดใช้ค่าเสียหายในครั้งนี้ เป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถทำได้อย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้ว่า แนนซี่ จะตั้งใจทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้นมา แต่ก็เป็นเพราะความประมาทของเธอเหมือนกันที่ทำให้เกิดเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่แบบนี้ เป็นไปได้ไหมว่าในตอนนี้เธออาจจะไม่มีที่ยืนอยู่ได้ใน ฟัดด์ กรุ๊ป ใช่ไหม?

เพราะความคิดนี้จึงทำให้เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ถ้าหาก ฮีลตัน ไล่เธอออก เธอก็จะได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ไม่ว่า แนนซี่ จะไม่ชอบเธอมากแค่ไหนก็ตาม เธอเพียงแค่รอเวลาที่จะได้ถูกเชิญออกไปจาก ฟัดด์ กรุ๊ป ความต้องการนี้ปราศจากข้อสงสัย

“การสูญเสียเหล่านั้นเกิดขึ้นมาแล้ว ถ้าหากผมไล่คุณออกมันจะเป็นการทำให้เกิดการสูญเสียมากกว่าเดิม เวอเรียน คุณคิดว่าผมโง่มากนักหรือไง?”

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานสีดำ มีอารมณ์ที่ไม่ชัดเจน หากฟังจากน้ำเสียงของเขาที่ดูสงบ ทุกคนที่ได้ฟังน้ำเสียงของเขาดูเย็นชาอย่างไร้ปราณี

สายตาที่ของเขาที่จ้องไปที่ เวอเรียน นั้นดูลึกล้ำและเย็นชา

“แต่ฉันแปลข้อตกลงฉบับนั้นผิด ถ้าคุณไม่ไล่ฉันออก มันคงเป็นเรื่องยากลำบากที่จะทำให้ผู้คน ฟัดด์ กรุ๊ป ใจเย็นลง…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ฮีลตัน ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เยาะเย้ยและเย็นชาขึ้นมาทันที “งั้นก็หมายความว่าคุณเป็นห่วงผมอย่างงั้นเหรอ?”

นอกจากนี้แล้วผู้หญิงคนนี้ ยังมีความสามารถมากที่ทำให้คนอื่นโกรธ

"ฉันคิดว่า…"

"ออกไป"

เวอเรียน ยืนอยู่ในนั้นด้วยความงุนงงเป็นอย่างมาก หลังจากที่เธอยืนตะลึงไปสอง สามวินาที เธอก็หันกลับมาและเดินออกจากไปจากห้องทำงานของท่านประธาน

…

ขณะที่เธอกลับมาถึงที่แผนกออกแบบด้วยอารมณ์ที่หดหู่ เธอถูกเรียกตัวให้ไปที่สำนักงานของ แนนซี่ แซนเดอร์

“อะไรที่ทำให้ ท่านประธานฟัดด์ อยากพบเธอในตอนเช้าแบบนี้?”

เวอเรียน มองเธอด้วยท่าทางที่ตลก ๆ “ผู้จัดการแซนเดอร์คะ มีเรื่องผิดปกติเป็นอย่างมาก มีเพียงเราสองคนที่สามารถเปลี่ยนแปลงรายละเอียดของเอกสารนั้นได้ ผู้จัดการแซนเดอร์คะ จำนวนเงินที่ฉันแปลไว้อย่างชัดเจนคือห้าสิบล้านดอลลาร์ คุณเป็นคนแอบเปลี่ยนมันใช่ไหม?”

แนนซี่ ฉีกยิ้มด้วยริมฝีปากสีแดงของเธอ เธอลุกขึ้นยืนด้วยรองเท้าส้นสูงและตั้งใจเดินเข้าไปหาเธอด้วยท่าทางที่สุภาพ เธอกระซิบที่ข้างหูของหล่อนอย่างเยาะเย้ยว่า “แล้วถ้าฉันเป็นคนทำล่ะ แต่เมื่อพิจารณาจากลักษณะของเธอแล้ว ก่อนหน้านี้ ฮีลตัน คงไม่รับฟังเธอเลยใช่ไหม?”

“ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นคนแปลข้อตกลงนั้นผิด แต่คุณก็มองข้ามแผนกแปลและการจัดการไป คุณเป็นคนยื่นข้อตกลงฉบับนั้นให้ฉันแปล ดังนั้นคุณต้องรับผิดชอบเท่าเทียมกับฉันและนอกจากนี้คุณก็เป็นเจ้านายของฉัน ความรับผิดชอบของคุณมันจึงมากกว่าฉัน”

แนนซี่ เธอหัวเราะเบา ๆ เธอไม่ได้จริงจังอะไรกับการพิสูจน์ความจริงของหล่อน เธอพูดว่า “ถ้าฉันข้ามไปอีกระดับล่ะ ฮีลตัน ฟัดด์ เขาคงจะไม่ใส่ใจกับสิ่งที่เธอพูดใช่หรือเปล่า? ฉันเป็นคนที่ดูใส่ซื่อ ดังนั้นเขาจะไม่มีวันไม่โทษฉัน เขาจะโทษเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้น คำแนะนำจากฉัน เธอควรยื่นใบลาออกอย่างตรงไปตรงมา และฉันจะอนุมัติการลาออกของเธอเอง”

เวอเรียน กำหมัดแน่น แววตาที่เธอจ้องมองหล่อนนั้นดูเย็นชา เธอมองไปยังดวงตาที่คับแคบของหล่อน “ทั้งหมดนี้เป็นเพราะความอิจฉาใช่ไหม? ที่ทำให้คุณอยากจะกำจัดฉันโดยไม่คำนึงถึงเรื่องส่วนตัวหรือเรื่องธุรกิจ”

“อิจฉา?” แนนซี่ เยาะเย้ยเธอและกอดอกจ้องมองหล่อน “ฉันเนี่ยนะอิจฉาเธอ? เวอเรียน สิ่งที่ฉันรับไม่ได้ก็คือ ฉันไม่สามารถยืนอยู่ข้างเขาได้เหมือนกับเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะยืนอยู่เคียงข้าง ฮีลตัน ฟัดด์ได้ แต่เธอควรเจียมเนื้อเจียมตัวให้มากขึ้น เพราะคนที่อยู่ในใจของ ฮีลตัน ฟัดด์ คือฉันและจะเป็นเพียงฉันเท่านั้น”

เวอเรียน ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที เธอหัวเราะด้วยท่าทางที่ผ่อนคลายและเป็นกันเอง “ผู้จัดการแซนเดอร์คะ นี่คือคำพูดของคุณเหรอ? แม้ว่าฉันจะไม่สามารถทำอะไรได้ แต่ฉันก็สามารถยืนอยู่เคียงข้าง ฮีลตัน ฟัดด์ ได้ในเวลากลางวันแสก ๆ และถึงแม้ว่าฉันจะไม่มีที่ยืนและได้ออกจาก ฟัดด์ กรุ๊ป ไปแล้ว แต่ฉันก็ยังคงอยู่ในฐานะ คุณผู้หญิงฟัดด์ ได้! ฉันจะยื่นใบลาออกให้คุณภายในวันนี้ และฉันก็ไม่ได้สนใจที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป”

"แก!"