เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 53

เวอเรียน ที่ถูก เจนเซ่น กอดอย่างรุนแรงก็สะดุ้งเล็กน้อย เธอหัวเราะเยาะเย้ย ผู้ชายคนนั้นต่ำทรามมากจริง ๆ

ที่แท้ เจนเซ่น ก็ทรยศหล่อน ถ้าเขาจะอยู่เคียงข้างควินซี่ แม้ว่าเขาจะทรยศเธอ และทำให้ดูเหมือนว่าเขารักควินซี่มาก เธอก็จะไม่รู้สึกรังเกียจ แต่ตอนนี้ท่าทางที่โลเลของเขาทำให้เธอไม่พอใจเขามากยิ่งขึ้น!

เธอดิ้นต่อสู้อย่างสุดแรง เจนเซ่น ก็กอดเธอแน่นขึ้น “เวอเรียน ผมเพิ่งรู้หัวใจตัวเองในวันนี้เองว่าคนที่ผมรักคือคุณ! เลิกเป็นแฟนของ ฮีลตัน ฟัดด์เถอะ! หลังจากที่เราเลิกกันในตอนนั้นผมก็คิดถึงคุณมาโดยตลอด ผมขอโทษนะ เวอเรียน… ผมต้องตกอยู่ภายใต้มนต์สะกดแน่นอนตอนที่ผมทรยศคุณ คุณยังรักผมอยู่ใช่ไหม?”

“เจนเซ่น! นี่คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ! ฉันเลิกรักคุณไปนานแล้ว! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลย!”

เจนเซ่น ผลักเธอติดกำแพงและเริ่มสัมผัสเธออย่างกักขฬะ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีสติ และสูญเสียการควบคุม เขาพูดอย่างอิจฉาว่า “ฮีลตัน ฟัดด์ นอนกับคุณแล้วใช่ไหม? ตอนที่เราคบกัน คุณไม่ยอมให้ผมสัมผัสคุณเลย แม้แต่ตอนที่ผมอยากจะนอนคุณก็ตาม! ฮีลตัน จะเก็บคฤหาสน์ทั้งหลังไว้ให้คุณได้อย่างไรถ้าไม่นอนด้วยกันแล้ว!”

ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน เธอยกมือขึ้นตบหน้าเขาอย่างรุนแรง ดวงตาของเธอลุกโชนด้วยความโกรธขณะที่เธอจ้องมองเขา “เจนเซ่น! ฉันคือ เวอเรียน มอนท์ นายไม่สามารถมาสั่งสอนหรือลงโทษฉันได้! นายไม่มีสิทธิ์!”

เจนเซ่น ไม่เพียงแต่จะไม่หยุดการกระทำของเขาจากการตบนั้น เขายังทำรุนแรงเพิ่มขึ้นไปอีกระดับ เขาล็อคมือทั้งสองข้างของเธอไว้กับกำแพง “คุณยอมรับแล้วใช่ไหม ว่าคุณกลายเป็นของ ฮีลตัน ฟัดด์ แล้ว เวอเรียน มอนท์! คุณไม่ยอมให้ผมแตะต้องตัวคุณด้วยซ้ำ แต่ปล่อยให้มันนอนกับคุณได้ยังไงกัน ห๊ะ!”

เขาก้มศีรษะลงเพื่อจะจูบเธอ เธอผลักใบหน้าของเขาออกไปอย่างแรงเนื่องจากหัวใจของเธอหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เธอตะโกนเสียงดัง “ตอนนี้คุณรู้แล้วว่าฉันเป็นผู้หญิงของ ฮีลตัน ฟัดด์ คุณไม่กลัวเขาจะกำจัดคุณหรือไง?!”

“คุณกับผมเคยเป็นคนรักกันมาก่อน ถ้าวันนี้ผมข่มขืนคุณจริง ๆ ล่ะ? คุณกล้าจะบอก ฮีลตัน เกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนี้ไหม ถ้าเขาลุกขึ้นมาปกป้องคุณก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะเป็นเรื่องโชคร้ายสำหรับผม แต่คุณเองก็จะไม่มีอะไรดีไปกว่าผมเหมือนกัน! คนอย่าง ฮีลตัน ฟัดด์ จะเต็มใจรับผู้หญิงที่ถูกชายอื่นข่มขืนได้เหรอ?”

เธอไม่เคยคิดเลยว่า เจนเซ่น จะเป็นคนเลวร้ายขนาดนี้ ร่างกายของผู้ชายที่กดทับเธอกำลังเคลื่อนไหวอย่างกักขฬะ นั่นทำให้เธอรังเกียจ ในขณะที่เธอกำลังดิ้นรน เธอได้แต่ภาวนา และหวังให้ ฮีลตัน มาช่วยเธอ...

เขาจะมาช่วยเธอได้อย่างไร? เขาอาจจะกำลังยุ่งอยู่กับแนนซี่ ในตอนนี้!

ในขณะที่มือหยาบนั้นกำลังจะฉีกกระโปรงออกจากร่างกายของเธอ เธอเสียการควบคุมอย่างหนัก เธอมองไปที่ทิศทางของแสงที่ผ่านเข้ามาในดวงต าและภายใต้การเคลื่อนไหวที่พร่ามัวนั้น ได้มีภาพเงาของชายร่างยักษ์ออกมาจากรถ เธอไม่กังวลว่านั่นมันเป็นภาพลวงตาหรือของจริงเธอร้องเรียกเขาทันที “ฮีลตัน!”

เจนเซ่น ที่กำลังรุกรานเธออย่างรุนแรงอยู่นั้นเหมือนจะถูกแช่แข็งในทันที เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมามอง ฮีลตัน ฟัดด์ เขามีออร่าที่เย็นชา และน่ากลัวมากในตอนที่เดินเข้ามาใกล้พวกเขาเข้ามาเรื่อย ๆ

สายตาที่เฉียบคมเย็นชาของเขาจ้องเขม็งไปที่ เจนเซ่น ที่คร่อมอยู่เหนือร่างของ เวอเรียน!

ในทันที่ เจนเซ่น ยังไม่ทันได้ตั้งตัวใบหน้าของเขาก็ถูกชกอย่างแรง!

"อ๊าก!"

ฮีลตัน มักจะเล่นกีฬาเป็นประจำ ทั้งฟันดาบ ขี่ม้า และเป็นคนที่มีร่างกายแข็งแรง แม้ว่าเขาจะดูมีรูปร่างที่เพรียว แต่เขาก็เต็มไปด้วยพลัง และความแข็งแกร่งของผู้ชาย ซึ่งผิดกับ เจนเซ่น ที่ปกติแล้วจะนั่งบนเก้าอี้ทำงานเหมือนเจ้าชายผู้เอาแต่ใจ ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ ฮีลตัน หลังจากทนต่อการชกของ ฮีลตัน อย่างรุนแรงเพียงไม่กี่ครั้งไม่ได้ เจนเซ่น ก็ร่วงลงไปนอนงออยู่บนพื้นพร้อมกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“แกกล้าดียังไงมาแตะต้องผู้หญิงของฉัน?”

เธอเกือบถูก เจนเซ่น ข่มขืน ถ้าเขามาไม่ทันเวลาดูเหมือนว่าเธอคงจะหนีจากสถานการณ์นั้นไม่ได้

ฮีลตัน ลดสายตา และจ้องไปที่ใบหน้าของเธอที่เต็มไปด้วยน้ำตา และสั่นอย่างรุนแรงในอ้อมแขนของเขา ท่าทางน่าสมเพชของเธอทำให้เขาหงุดหงิด “คุณนี่โง่จริง ๆ กล้าที่จะกัดผมได้? ทำไมถึงไม่สู้ตอนถูกมันรังแก หรือกำลังจะบอกว่าเป็นฝ่ายสมยอมให้มันทำร้าย?”

ภายในคำพูดที่เย็นชาของเขาแฝงไปด้วยความเย้ยหยัน หัวใจของ เวอเรียน เต้นอย่างรุนแรงเมื่อเธอได้ยิน ก่อนหน้านี้เธอกำลังหวั่นไหว และเขาก็ยังมีอารมณ์ที่จะล้อเลียนเธอ เธอคิดเกี่ยวกับ แนนซี่ ที่หาวิธีมากลั่นแกล้งตัวเธอในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาดูเหมือนว่าเขาจะเข้าข้างหล่อนอย่างสิ้นเชิงและเลือกที่จะตำหนิเธออย่างรุนแรงโดยไม่ตรวจสอบก่อน เธอเริ่มร้องไห้ด้วยความอัปยศอดสูและเริ่มทุบตีหน้าอกของเขา เธอตะโกนใส่เขาอย่างโมโห “เพราะคุณคนเดียวที่ทำให้ฉันถูกรังแก! คุณไม่คิดว่าเหรอว่าคุณเป็นคนทำให้ฉันอับอายขายหน้า และนี่คงเป็นแค่ความบังเอิญใช่ไหมที่คุณช่วยฉันไว้โดยไม่ตั้งใจ! นอกจากนี้! บ้านหลังนี้ฉันไม่ต้องการมันอีกแล้ว! คุณแค่คิดที่จะใช้บ้านหลังนี้เพื่อหาผลประโยชน์จากฉันเท่านั้น!”

เธอผลักเขาออกไปเพียงครั้งเดียว และจ้องมองเขาด้วยดวงตาสีแดง เธอหายใจติดขัดหลังจากผ่านการร้องไห้อย่างหนัก เธอสะอึกสะอื้น และพูดว่า “ฉันไปทำอะไรให้พวกคุณ! เจนเซ่น ทรยศฉัน ควีนน่า และ ควินซี่ ชีน ก็ทำลายครอบครัวของฉัน แนนซี่ แซนเดอร์ ใส่ร้ายฉัน ทุกคนทำตัวแย่ ๆ ใส่ฉัน และคุณเองก็รังแกฉัน เอาแต่เขาข้างหล่อน! ฉันเคยไปทำอะไรให้พวกคุณกันแน่ ถึงต้องได้มาทนให้พวกคุณทำกับฉันแบบนี้!”

ความตึงเครียดของเธอที่ถูกกักขังทั้งหมดได้ระเบิดขึ้น

ฮีลตัน จ้องไปที่การระเบิดอารมณ์ของเธอ ใบหน้าเล็ก ๆ นั้นเต็มไปด้วยน้ำตา ท่าทางที่ไม่มั่นคง และสับสน ผมที่เคยยาวสลวยในตอนนี้กลับยุ่งเหยิงติดอยู่บนใบหน้าของเธอ ด้วยเหตุนี้เมื่อรวมกันแล้วเธอจึงดูมีเสน่ห์มากกว่าปกติ

ในตอนนี้เธอจึงไม่ได้ใส่ใจกับการแสดงออกของเขา เธอไม่สนใจสิ่งอื่นใดขณะที่เธอระบายเรื่องราวทั้งหมด “ฉันยื่นเรื่องลาออกแล้ว! ฉันไม่ต้องการบ้านหลังนี้แล้ว! ฉันไม่อยากแกล้งเป็นภรรยาของคุณ! ฉันไม่ต้องการมีความสัมพันธ์ใด ๆ กับคุณหรือ แนนซี่ แซนเดอร์ หรือใคร ๆ อีกแล้ว พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมารังแกฉัน! พวกคุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน!”

เขาจ้องมองที่ริมฝีปากสีแดงน้อย ๆ ของเธอที่ขยับเพื่อระบายสิ่งที่อัดอั้นไว้ ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย เขาขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียดและก้าวเข้ามาหาเธอ ดึงเธอเข้ามาด้วยแขนขนาดใหญ่ของเขาและกอดเธอไว้ในอ้อมกอด พร้อมกับก้มศีรษะลงและจูบที่ริมฝีปากของเธอ