หลังจากที่เบลนออกมาจากห้องคนไข้ โอล เคเหลือบมองหญิงสาวที่อยู่ยนเตียงแล้วแอบยกนิ้วโป้งให้เธอ
'ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าหาญจริง!' โอล เคคิดในใจ
เมื่อเบลนกับโอล เค ออกมาจากห้องคนไข้ โอล เคถามเบลนอย่างลังเล "ผู้บัญชาการเบลน...คุณจะ...พาเธอกลับบ้านจริง ๆ เหรอครับ?"
เบลนมองเขาอย่างเย็นชา "นายไม่ได้อยากให้ฉันพาเธอกลับบ้านอยู่แล้วหรือไง?"
โอล เคพูดไม่ออก 'ผมไม่รู้เรื่องนะ!'
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ได้เวลาที่รูบี้ต้องออกจากโรงพยาบาลแล้ว
โอล เคจัดการเรื่องขั้นตอนการพาเธอออกมาจากโรงพยาบาล และเข้าไปรับเธอในห้องคนไข้ ตอนที่เขากำลังเก็บของให้เธอ เขาเห็นว่าเธอมองไปที่ประตูหลายครั้ง
เขาบอกเธอ "ลืมไปเถอะ วันนี้ผู้บัญชาการเบลนไม่มา เขาต้องไปร่วมประชุมเรื่องสำคัญ ไม่ว่างมารับคุณหรอกครับ"
"โอเค" รูบี้ตอบ เธอขมวดคิ้ว "ฉันแค่กลัวว่าผู้บัญชาการเบลนจะกลับคำ และเสียใจเรื่องที่เขาสัญญากับฉันไว้"
"สาวน้อย คุณไม่เข้าใจผู้บัญชาการเบลนของเราหรอก เขาต้องทำตามสัญญาแน่นอน ตราบใดที่คุณไม่ได้โกหกเขา แต่ถ้าคุณแกล้งทำเป็นความจำเสื่อม...และถ้าเขาจับได้ล่ะก็ คุณจะถูกโยนลงในแม่น้ำกลาเซียร์และกลายเป็นอาหารปลา"
รูบี้เยาะเย้ยในใจ 'ฮ่า ใครกันแน่ที่จะกลายเป็นอาหารปลา!'
เมื่อพูดถึงเรื่องนั้น...ตอนนี้แผนการของเธอค่อนข้างไปได้ดีทีเดียว
ด้วยความเสียสละของคนมากมาย เบลนได้ขึ้นไปอยู่บนตำแหน่งสูงสุดตอนอายุยังน้อย เขาคงไม่ได้อยู่ในตำแหน่งสูงสุดหรอก ถ้าเขาไม่ได้เป็นคนฉลาด ถึงรูบี้จะยังไม่รู้แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น เธอรู้สึกว่าเบลนนั้นเชื่อเธอง่ายเกินไป
โอล เคทำหน้าตาใจดีแล้วบอกเธอ "ไปกันเถอะครับ ผู้บัญชาการเบลนกำลังรอคุณอยู่ที่บ้าน"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน