เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 784

หลังจากลังเลอยู่นาน เธอก็ส่งข้อความหาวิทนีย์ "นี่ ช่วยส่งเบอร์ของบอยล์ให้ได้ไหม?"

"ฉันว่าเขาเขียนให้เธอแล้วนะ?"

"...ฉันถูออกไปแล้ว!"

วิทนีย์หัวเราะ ก่อนจะส่งเบอร์โทรศัพท์ของบอยล์ไปให้

เธอยังพูดเล่นอีกด้วย "เห็นไหมล่ะ ฉันรอบคอบกว่าเธออีก! ถ้าฉันไม่ได้เอาเบอร์มาก่อน เธอจะเอาเบอร์ของเขามาได้ยังไงอีก!"

เชอรีชไม่สนใจ เธอใช้เบอร์โทรศัพท์หาข้อมูลของบอยล์

หน้าบัญชีเฟสบุ๊คมีแค่จุดเดียว "." มันเป็นชื่อที่ง่ายเกินไปนะ!

เธอเดาว่าเขาคงไม่อยากคิดขื่อบัญชีเฟสบุ๊คของเขา ในเมื่อเฟสบุ๊คขอให้ตั้งชื่อ เขาแค่ใส่ไปแค่จุดเดียว

ช่างเป็นคนที่น่าเบื่อจริง

หลังจากลังเลอยู่สักพัก เธอก็กัดริมฝีปากแล้วแอดเขา

หลังจากที่รอจนถึง12.30น. เธอก็ยังไม่ได้รับข้อความเตือนว่าเขารับคำขอของเธอแล้ว

ดูเหมือนว่าเขาแค่สุ่มตัวเลขให้เธอ เพื่อแค่จะปฏิเสธเธอ

แล้วเธอก็หลับไป

เป็นวันแรกของการไปมหาวิทยาลัย เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในตอนเช้าวันรุ่งขึ้น

หลังจากเชอรีชล้างหน้าเสร็จแล้ว เธอก็ชวนวิทนีย์มาทานอาหารเช้าที่โรงอาหาร

วิทนีย์อดถามไม่ได้ ตอนที่พวกเธอกำลังสั่งอาหารกันอยู่ "เมื่อคืนนี้เธอแอดบอยล์หรือยัง?"

เชอรีชไม่ตอบ แต่กลับถามเธอแทน "บอยล์รับคำขอเธอหรือยัง?"

วิทนีย์ขมวดคิ้ว "เขาหยิ่งชะมัด เขาไม่สนใจเลย ฉันส่งคำขอไปสองครั้งแล้วนะ เขาไม่รับคำขอเป็นเพื่อนเลย ตอนที่ฉันดูข้อความแจ้งเตือนเมื่อเช้านี้"

เชอรีชคิดในใจว่าเขาคงไม่อยากรับคำขอของเธอมากที่สุด แม้ว่าเธอจะยังไม่ได้ตรวจดูข้อความแจ้งเตือน

หลังจากที่สั่งเบอร์เกอร์กันแล้ว พวกเธอก็เห็นที่ว่างหลายที่ในโรงอาหาร

ทุกที่จะมีคนเยอะในวันแรกของการมาเรียน

"นี่ เชอรีช เธอเรียนเอกภาษาอังกฤษใช่หรือเปล่า?"

"ใช่ ฉันได้ยินมาว่าในห้องฉันมีนักศึกษา 39 คน เป็นผู้ชายเก้าคน"

วิทนีย์หัวเราะ "สาขาของเธอนี่ขาดแคลนทรัพยากรจังเลยนะ ถ้าหาคนที่น่าสนใจไม่ได้ ฉันจะหามาให้ ฉันรู้จักคนหล่อหลายคน โดยเฉพาะคนหล่อคนนึง ผู้ชายที่น่ากลัวที่สุดในมหาวิทยาลัย เธอก็รู้จักนี่"

เชอรีชแซว "เธอพูดเหมือนว่าเธอเป็นคนแนะนำบอยล์ให้ฉันรู้จักงั้นแหละ เขาก็ไม่ได้สนใจพวกเรานี่?"

โทรศัพท์ของเชอรีชส่งเสียงเตือนข้อความ เธอเลื่อนดูโทรศัพท์ขณะที่กำลังเคี้ยวเบอร์เกอร์อยู่ กลายเป็นว่าเป็นข้อความเสียงจากไทเลอร์

"ฉันคุยกับพ่อแล้วนะ เจลลี่ บีน ฉันให้พ่อดูให้ว่าพอจะให้ฉันย้ายไปได้หรือเปล่า พ่อจะย้ายฉันไปทันทีถ้าย้ายได้ ฉันมั่นใจว่าเราจะได้เรียนด้วยกันเร็ว ๆ นี้"

วิทนีย์มองเธอแล้วถามด้วยความสงสัย "ว้าว ไทเลอร์ตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจังเลยนะเนี่ย เขาตามเธอไปทุกที่เลย เชอรีช เขาช่างจงรักภักดีจริง ๆ"

หลังจากสุ่มรูปอีโมจิส่งไปให้ไทเลอร์แล้ว เธอก็เห็นว่ามีข้อความเตือนจึงเปิดอ่าน ".ได้รับคำขอของคุณเป็นเพื่อนแล้ว"

เธอตกใจ

เธอไม่คิดว่าบอยล์จะรับคำขอเป็นเพื่อนของเธอ

วิทนีย์เข้าไปใกล้เธอแล้วถาม "เธอกำลังดูอะไรอยู่เหรอ เธอติดหน้าจอเลยนะ?"

เมื่อเข้าไปดูใกล้ ๆ วิทนีย์ก็เห็นจุดตัวเดียว ในข้อความเตือนเพื่อนใหม่ของเชอรีช

"นี่มันบ้าอะไรกัน เจ้าจุดตัวเดียวนั่นไม่ยอมแอดฉัน แต่เขายอมแอดเธอ! โว้ว เชอรีช ฉันพูดถูก! มีโอกาส 80 เปอร์เซนต์ว่าเขาชอบเธอจริง ๆ!"

เชอรีชหน้าแดงเล็กน้อยจากคำพูดของวิทนีย์ "เขาแค่แอดฉันเพราะฉันช่วยเขาไว้หรอก อีกอย่างนะ ฉันก็เดินเข้าไปคนเดียว ไม่ใช่เธอ"

วิทนีย์ขมวดคิ้ว "ที่พูดมาก็มีเหตุผล แต่ไม่ว่าฉันจะมองยังไง ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคนพิเศษสำหรับบอยล์นะ"

เชอรีชพูดไม่ออก

เชอรีชจิบน้ำซุปเงียบ ๆ

ในห้องโถงอีกด้านของมหาวิทยาลัย

บอยล์เป็นตัวแทนนักศึกษา เขาได้รับมอบหมายหน้าที่ให้ขึ้นไปพูด ช่วงนี้เขาค่อนข้างยุ่ง

ในที่สุดบอยล์ก็ได้ดูโทรศัพท์หลังจากที่ยุ่งมาตลอดเช้า เมื่อเขาเห็นข้อความเตือนคำขอเป็นเพื่อนในโทรศัพท์ เขาจึงเปิดเข้าไปดูข้อมูลของคนนั้น

บัญชีของผู้ใช้คือ "เจลลี่ บีน ของตระกูลฟัดด์"

เจลลี่ บีน? เหมือนเป็นชื่อของเด็กเลย

บอยล์เปิดเข้าไปขยายรูปดู มันเป็นรูปของหญิงสาว

ดวงตาของหญิงสาวเป็นประกาย เธอกำลังถือช่อดอกทานตะวัน ดวงตาของเธอส่องประกายราวกับทางช้างเผือก ในรูปเธอกำลังยิ้มอย่างมีความสุข มันคงเป็นรูปที่ลืมไม่ลงสำหรับใครก็ตามที่ได้เห็น

"นายกำลังดูอะไรอยู่น่ะ บอยล์? ฉันเรียกนายหลายครั้งแล้วนะ! ผู้ประสานงานกำลังตามหานายอยู่!"

เฮกเตอร์วิ่งมาจากข้างหลังและสะกิดแขนบอยล์ บอยล์รีบล็อกหน้าจอโทรศัพท์

แต่เฮกเตอร์ก็ตาไว เขาจึงเห็นรูปบนหน้าจอก่อนที่บอยล์จะล็อกโทรศัพท์

เฮกเตอร์ถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ "สาวคนนั้นใครน่ะ? เธออยู่เอกไหนเหรอ? โว้ว บอยล์ นายสนใจผู้หญิงด้วย?"

บอยล์เก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋า เขาตอบเสียงเรียบ "เธอไม่ได้อยู่เอกไหนหรอก แค่รูปออนไลน์ที่สุ่มขึ้นมา"

บอยล์ดูรูปผู้หญิงสวยออนไลน์ด้วยเหรอ?

ดูเหมือนว่าเฮกเตอร์จะค้นพบอะไรใหม่ เขาสะกิดแขนบอยล์และยิ้มแซว "โอ้ บอยล์ นายเริ่มบ้ากามแล้วใช่ไหมล่ะ? ฉันได้ยินมาว่าหนังโป๊ของฮันท์ลีย์ดังด้วยนะ อยากดูหรือเปล่า?"

บอยล์กลอกตาแล้วตอบเขา "นายดูเองสิ"

"ทำไมฉันรู้สึกว่ารูปนั้นดูคุ้น ๆ ยังไงก็ไม่รู้?"

หลังจากที่นึกอยู่นาน เฮกเตอร์ก็พูดออกมา "อ้อ นั่นไม่ใช่ลูกสาวของตระฟัดด์หรอกเหรอ? ว่าแล้วเชียว ทำไมฉันถึงรู้สึกคุ้นกับรูปนั้น! เออ จริงสิ เธอเป็นน้องใหม่ในมหาวิทยาลัยของเรานี่ ตอนนี้คงเริ่มเรียนแล้วล่ะ"

"ไม่ใช่" บอยล์ปฏิเสธเขา

เฮกเตอร์ถามต่อ "แล้วนายไปเอาข้อมูลเธอมาได้ยังไง? นายมีความรู้สึกให้เธอเหรอ? หรือว่าเธอ...มีความรู้สึกให้นาย?"

บอยล์ขมวดคิ้ว เขารู้สึกรำคาญเฮกเตอร์ จึงดึงแขนเฮกเตอร์ออก "นายจะพาฉันไปหาผู้ประสานงานหรือเปล่า?"

เฮกเตอร์พูดไม่ออก

เฮกเตอร์ไม่ยอมแพ้ เขาตะโกนบอกตามหลังบอยล์ "ถ้านายมีความรู้สึกให้เธอจริง ๆ ฉันจะให้ฮันท์ลีย์ตามหาเธอให้"

บอยล์ไม่สนใจเขา

เมื่อบอยล์หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูอีกครั้ง เขาก็ได้รับข้อความจาก 'เจลลี่ บีน ของตระกูลฟัดด์'

"คุณว่างตอนไหน บอยล์?"

บอยล์เลิกคิ้วขึ้นในขณะที่เขาอ่านข้อความ เขายิ้มแล้วสงสัยว่าผู้หญิงยุคนี้มีความกล้าดี

วิทนีย์วิ่งหนีพร้อมกับถือโทรศัพท์ของเชอรีช ที่โรงอาหาร

เชอรีชวิ่งตามหลังเธอมา "วิทนีย์ ยัยตัวแสบ! หยุดนะ!"

"ไม่มีทาง! ฉันทำผิดตรงไหนที่ช่วยเธอส่งข้อความไปหาเขา ฉันช่วยเธอแอดบอยล์นะ! เขาไม่หล่อหรือไง? นี่ฉันกำลังช่วยเธออยู่นะ!"

"เธอจะทำให้ฉันซวยนะ วิทนีย์!"

หลังจากที่เชอรีชแย่งโทรศัพท์ของเธอกลับมาได้ และกำลังจะยกเลิกข้อความ มันก็เกินกำนดเวลาแล้ว เธอจึงยกเลิกข้อความไม่ได้

แต่ลึก ๆ แล้ว ในเมื่อบอยล์เป็นคนหยิ่งยโส มีโอกาส 80 เปอร์เซนต์ที่เขาจะไม่ตอบกลับ

มันก็ไม่ต่างกันหรอก ว่าเขาจะอ่านข้อความของเธอหรือไม่!