เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 921

คอนโดหรูหราย่านพักในเมือง

นาตาลีกำลังดูความคิดเห็นบนอินเตอร์เน็ตด้วยความพอใจ เมื่อโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น

มันเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จักโทรมา

เธอกดรับสาย "ฮัลโหล?"

เสียงผู้ชายดังมาจากปลายสาย "สาวน้อย จำผมได้ไหม?"

นาตาลีขมวดคิ้ว "คุณโทรผิดแล้ว!"

"ไม่หรอก ผมตามหาคุณมาหลายวันแล้ว!"

"คุณเป็นใครกันแน่?" นาตาลีกังวล

"ผมเป็นใครเหรอ? ผมก็คือมิสเตอร์เอ คนขายตัวที่บลูผับไงล่ะ"

นาตาลีตกใจ "ทำไมถึงโทรหาฉัน? ฉันไม่รู้จักคุณ!"

มิสเตอร์เอหัวเราะ "ไม่รู้จักผมเหรอ? เราทำเรื่องนั้นด้วยกันเมื่อเจ็ดปีก่อนไง ผมก็ไม่ได้อยากตามหาคุณหรอก แต่จำได้ว่าคุณติดเงินผมที่ถ่ายวีดีโอกับคุณ"

"เรื่องนั้นเองเหรอ ทำไมถึงตามหาฉันอีกล่ะ? จะหักหลังฉันหรือไง?"

"อย่าพูดเรื่องน่ากลัวแบบนั้นสิ คุณสัญญาว่าจะให้เงินผม แต่คุณก็ปล่อยวีดีโอหลังจากผ่านมาเจ็ดปี มันละเมิดความเป็นส่วนตัวของผมนะ"

นาตาลีหัวเราะ "อะไรนะ? ความเป็นส่วนตัว? คุณเปลือยต่อหน้าลูกค้า แต่กลัวเปลือยให้เห็นต่อหน้าคนอื่นเนี่ยนะ?"

"ระวังคำพูดไว้ดีกว่า! อย่าตัดสินใจเอาเองสิ ห้าล้าน ถ้าไม่ฝากเงินห้าล้านเข้าบัญชีผม ผมจะเปิดเผยตัวตนของผู้หญิงในวีดีโอ ให้ทุกคนได้รู้ และจะบอกทุกคนว่าคุณเป็นคนบงการและอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ปีศาจตนนี้วางแผนและหลอกผมให้ถ่ายวีดีโอ"

นาตาลีกัดฟัน "คุณยอมถ่ายวีดีโอเองนะ ครั้งที่แล้วฉันก็จ่ายเงินให้แล้ว! อย่าโลภมากสิ!"

"ขอโทษนะ คุณยังไม่ให้ผมได้กอดเงินเลย ผมอยู่กับคุณทั้งคืน และยังต้องถ่ายวีดีโอกับคุณอีก ผมคงไม่ถ่ายวีดีโอหรอก ถ้าตอนนั้นผมไม่ทำตัวน่าสงสาร! ตอนนี้ก็เอาวีดีโอของผมไปลงในอินเตอร์เนตอีก ผมยังมีศักดิ์ศรีอยู่นะ!"

"ในวีดีโอก็ไม่เห็นหน้าคุณนี่ มันสำคัญด้วยหรือไง!"

ชายหนุ่มพูดอย่างไร้ยางอาย "มันสำคัญด้วยงั้นเหรอ? สำคัญสิ เพราะผมคือคนที่อยู่ในวีดีโอไงล่ะ"

นาตาลีเกรี้ยวกราด เธอไม่คิดว่าจะถูกหักหลังเพราะเรื่องนี้

เธอวางสายทันทีและได้รับข้อความ

[นี่คือเลขบัญชีของผม ถ้าผมไม่เห็นเงินห้าล้านในบัญชี ผมจะเปิดเผยเรื่องโกหกของคุณต่อสาธารณะ]

นาตาลีอยากทุบโทรศัพท์ให้เป็นชิ้น ๆ หลังจากอ่านข้อความ

เลวมาก หน้าไม่อาย!

นาตาลีนั่งพิงโซฟา เธอคิดหาทางหนีจากการถูกคนเลวหักหลัง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ

'ตั้งห้าล้าน? เขาไปปล้นธนาคารได้เลยนะนั่น ฉันจะไม่ให้เขาแม้แต่เหรียญเดียว ไม่มีทาง!'

บลูผับ เป็นหนึ่งในผับของตระกูลสก็อต

ตั้งแต่แต่งงานมา ฮันท์ลีย์ถูกภรรยาลงโทษบ่อย ๆ เขาแอบออกมาจากบ้านเพื่อมาดื่มที่บลูผับ

เขาดูเศร้าหมองและมีปัญหา

มีผู้ชายใส่ชุดผ้าไหมสีดำที่แต่งตัวเหมือนผู้หญิง นั่งดื่มอยู่ในบาร์

พวกเขากำลังคุยกัน เรื่องที่ได้รับของขวัญจากลูกค้าคนรวย

"ฉันบริการยัยแก่อ้วนอายุสี่สิบปี ถึงจะน่าเกลียดและดูไม่น่าสนใจ แต่เธอก็ใจกว้างมาก วันนี้เธอซื้อกระเป๋าแอร์เมสรุ่นจำกัดให้ฉันด้วย" มิสเตอร์เอคุยโม้

มิสเตอร์บี คนที่ขายตัวอีกคนหัวเราะ “ก็ไม่เท่าไหร่หรอก น้องซีของพวกเราจับลูกค้ารายใหญ่ได้วันก่อน ยัยแก่นั่นซื้อบ้านหลังใหญ่ให้เขาด้วย อยู่กลางเมืองนู่นแหนะ แบบนั้นสิถึงจะเรียกว่า "ใจกว้าง!”

"โห เธอเป็นใครกัน? อยากรู้จักแล้วสิ!"

บอยล์กำลังทำงานอยู่ในห้องทำงาน ตอนที่ฮันท์ลีย์โทรมา

เมื่อบอยล์รับสาย เขาได้ยินเสียงดังจากปลายสาย เขาขมวดคิ้วแน่น "นายแต่งงานแล้วนะ อย่าไปอยู่ในที่ที่ไม่ควรอยู่สิ" บอยล์แซวเขา

ฮันท์ลีย์หัวเราะ "นายจะขอบคุณฉันที่วันนี้ฉันออกมาที่ผับ นายคงใช้เวลาสืบเรื่องของนายทั้งวัน ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน"

บอยล์ถือโทรศัพท์เข้าไปใกล้หู

"ฉันเจอตัวคนที่อยู่ในวีดีโอ ที่ทำลายชื่อเสียงของนายแล้วนะ ลองทายสิ? เขาขายตัวอยู่ในผับฉันเองแหละ ฉันเกือบหัวเราะตอนที่เขาบอกว่าจะหักหลัง นาตาลี โจนส์ เพื่อเงินห้าล้าน"

แววตาของบอยล์มีประกายแห่งความสุข "บังคับให้เขาอัดวีดีโอ ให้เขาอธิบายเรื่องที่เข้าใจกันผิดซะ"

"ไม่ต้องให้นายบอกเรื่องนั้นหรอก ฉันอัดวีดีโอส่งไปให้นายแล้ว"

"ขอบใจ"

ฮันท์ลีย์พูดอย่างเจ้าเล่ห์ "ด้วยความยินดี ฉันรู้สึกภูมิใจนะ ที่รู้ว่าชะตาชีวิตของนายอยู่ในมือฉัน"

บอยล์ยิ้มและแซวเขา “ตอนนี้เราอยู่ในศตวรรษไหนแล้ว? ยังจ้างคนมาขายตัวในบาร์อีกเหรอ? ในฐานะทนาย ฉันต้องรับผิดชอบรายงานเรื่องของนายแล้ว"

"อย่านะ บอยล์ นายกำลังทำลายความสัมพันธ์ของเรา! นายไม่ใช่คนที่จะทำแบบนั้นหรอก รู้หรือเปล่า?"

"ก็ได้ ฉันไม่มีเวลามาคุยกับนายหรอก ฉันมีงานต้องทำ"

ฮันท์ลีย์ถอนหายใจ "ฉันอิจฉาชีวิตโสด ที่มีอิสระของนายมากเลยนะ"

บอยล์หัวเราะ "ฉันก็อิจฉาชีวิตที่ถูกจำกัดของนาย หลังจากแต่งงานเหมือนกัน"

ฮันท์ลีย์ยิ้มเยาะ "นายจะเข้าใจความรู้สึกของฉัน ตอนที่นายแต่งงานกับเชอ ผู้หญิงนี่เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวชะมัด เธอจะเช็กโทรศัพท์และเช็กว่านายอยู่ไหน และแกะรอยเส้นผมบนเสื้อของนาย ทุกคำที่นายพูดจะถูกไปใช้ปรักปรำในศาล พูดได้ว่าพวกเธอเหมือนกับ เชอร์ล็อก โฮล์ม เลยล่ะ"

"ถ้าเป็นแบบนั้น นายก็ภาวนาก่อนจะตายเพราะความรัก และรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่นายกำลังเป็นอยู่ตอนนี้ซะ"

"บอยล์ ฉันดีใจที่มีนายเป็นเพื่อนนะ! เราจะได้ทรมานด้วยกัน!" ฮันท์ลีย์ชมเขา