คอนโดหรูหราย่านพักในเมือง
นาตาลีกำลังดูความคิดเห็นบนอินเตอร์เน็ตด้วยความพอใจ เมื่อโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น
มันเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จักโทรมา
เธอกดรับสาย "ฮัลโหล?"
เสียงผู้ชายดังมาจากปลายสาย "สาวน้อย จำผมได้ไหม?"
นาตาลีขมวดคิ้ว "คุณโทรผิดแล้ว!"
"ไม่หรอก ผมตามหาคุณมาหลายวันแล้ว!"
"คุณเป็นใครกันแน่?" นาตาลีกังวล
"ผมเป็นใครเหรอ? ผมก็คือมิสเตอร์เอ คนขายตัวที่บลูผับไงล่ะ"
นาตาลีตกใจ "ทำไมถึงโทรหาฉัน? ฉันไม่รู้จักคุณ!"
มิสเตอร์เอหัวเราะ "ไม่รู้จักผมเหรอ? เราทำเรื่องนั้นด้วยกันเมื่อเจ็ดปีก่อนไง ผมก็ไม่ได้อยากตามหาคุณหรอก แต่จำได้ว่าคุณติดเงินผมที่ถ่ายวีดีโอกับคุณ"
"เรื่องนั้นเองเหรอ ทำไมถึงตามหาฉันอีกล่ะ? จะหักหลังฉันหรือไง?"
"อย่าพูดเรื่องน่ากลัวแบบนั้นสิ คุณสัญญาว่าจะให้เงินผม แต่คุณก็ปล่อยวีดีโอหลังจากผ่านมาเจ็ดปี มันละเมิดความเป็นส่วนตัวของผมนะ"
นาตาลีหัวเราะ "อะไรนะ? ความเป็นส่วนตัว? คุณเปลือยต่อหน้าลูกค้า แต่กลัวเปลือยให้เห็นต่อหน้าคนอื่นเนี่ยนะ?"
"ระวังคำพูดไว้ดีกว่า! อย่าตัดสินใจเอาเองสิ ห้าล้าน ถ้าไม่ฝากเงินห้าล้านเข้าบัญชีผม ผมจะเปิดเผยตัวตนของผู้หญิงในวีดีโอ ให้ทุกคนได้รู้ และจะบอกทุกคนว่าคุณเป็นคนบงการและอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ปีศาจตนนี้วางแผนและหลอกผมให้ถ่ายวีดีโอ"
นาตาลีกัดฟัน "คุณยอมถ่ายวีดีโอเองนะ ครั้งที่แล้วฉันก็จ่ายเงินให้แล้ว! อย่าโลภมากสิ!"
"ขอโทษนะ คุณยังไม่ให้ผมได้กอดเงินเลย ผมอยู่กับคุณทั้งคืน และยังต้องถ่ายวีดีโอกับคุณอีก ผมคงไม่ถ่ายวีดีโอหรอก ถ้าตอนนั้นผมไม่ทำตัวน่าสงสาร! ตอนนี้ก็เอาวีดีโอของผมไปลงในอินเตอร์เนตอีก ผมยังมีศักดิ์ศรีอยู่นะ!"
"ในวีดีโอก็ไม่เห็นหน้าคุณนี่ มันสำคัญด้วยหรือไง!"
ชายหนุ่มพูดอย่างไร้ยางอาย "มันสำคัญด้วยงั้นเหรอ? สำคัญสิ เพราะผมคือคนที่อยู่ในวีดีโอไงล่ะ"
นาตาลีเกรี้ยวกราด เธอไม่คิดว่าจะถูกหักหลังเพราะเรื่องนี้
เธอวางสายทันทีและได้รับข้อความ
[นี่คือเลขบัญชีของผม ถ้าผมไม่เห็นเงินห้าล้านในบัญชี ผมจะเปิดเผยเรื่องโกหกของคุณต่อสาธารณะ]
นาตาลีอยากทุบโทรศัพท์ให้เป็นชิ้น ๆ หลังจากอ่านข้อความ
เลวมาก หน้าไม่อาย!
นาตาลีนั่งพิงโซฟา เธอคิดหาทางหนีจากการถูกคนเลวหักหลัง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ
'ตั้งห้าล้าน? เขาไปปล้นธนาคารได้เลยนะนั่น ฉันจะไม่ให้เขาแม้แต่เหรียญเดียว ไม่มีทาง!'
บลูผับ เป็นหนึ่งในผับของตระกูลสก็อต
ตั้งแต่แต่งงานมา ฮันท์ลีย์ถูกภรรยาลงโทษบ่อย ๆ เขาแอบออกมาจากบ้านเพื่อมาดื่มที่บลูผับ
เขาดูเศร้าหมองและมีปัญหา
มีผู้ชายใส่ชุดผ้าไหมสีดำที่แต่งตัวเหมือนผู้หญิง นั่งดื่มอยู่ในบาร์
พวกเขากำลังคุยกัน เรื่องที่ได้รับของขวัญจากลูกค้าคนรวย
"ฉันบริการยัยแก่อ้วนอายุสี่สิบปี ถึงจะน่าเกลียดและดูไม่น่าสนใจ แต่เธอก็ใจกว้างมาก วันนี้เธอซื้อกระเป๋าแอร์เมสรุ่นจำกัดให้ฉันด้วย" มิสเตอร์เอคุยโม้
มิสเตอร์บี คนที่ขายตัวอีกคนหัวเราะ “ก็ไม่เท่าไหร่หรอก น้องซีของพวกเราจับลูกค้ารายใหญ่ได้วันก่อน ยัยแก่นั่นซื้อบ้านหลังใหญ่ให้เขาด้วย อยู่กลางเมืองนู่นแหนะ แบบนั้นสิถึงจะเรียกว่า "ใจกว้าง!”
"โห เธอเป็นใครกัน? อยากรู้จักแล้วสิ!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน