เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 6

ตอนที่ 5 รักแรกพบ

จารวีรู้สึกร้อนรน ก้มหน้าก้มตาอย่างตื่นกลัวและงุนงง ไม่กล้ามองตายศพลตรงๆ ราวกับว่าคนที่เพิ่งจะทำอะไรบางอย่างที่ต่ำช้าป่าเถื่อนคือเธอ แต่จริง ๆ คือเขา เธอเกลียด เกลียด เกลียดที่สุดเลยจริงๆ

“พี่ยศพล ทำไมพี่ไปนานจัง…”

“ไปคุยธุระมาแป๊บนึงน่ะ….” ยศพลยื่นมือมาแตะหัวไหล่ของยุพินด้วยใบหน้าที่รักทะนุถนอม

“ต้องกินของรองท้องก่อนแล้วถึงค่อยกินยานะ พวกเราไปกินเค้กกันสักหน่อยมั้ย….” ความเอาอกเอาใจเป็นอย่างมากของเขา เหมือนจะแสร้งทำขึ้นมาให้กับยุพิน เขามองไปยังจารวีอย่างไม่ตั้งใจ สายตานั้นมีความหยอกล้อ

“พี่พิน…” คำพูดที่อยากจะเปล่งออกมา ไปจุกอยู่ที่ลำคอหมดแล้ว

“จารวี วันนี้เป็นวันที่พี่สาวเธอมีความสุขที่สุด เธอไม่มีคำอวยพรอะไรดีดีจะพูดหน่อยหรอ?” ยศพลมองเธออย่างไม่มีจิตใจที่หวังดี

จารวีเงยหน้าขึ้นจ้องเขาด้วยความโกรธเกลียดเคียดแค้น เธอเคียดแค้นจนอยากใช้สายตาที่เกลียดชังนี้มองจิกไปที่ใบหน้าที่เพอร์เฟคหล่อเหลาของยศพลให้หน้าพรุนไปเลย

“เอาล่ะ น้องวี วันนี้พี่มีความสุขมากเลยจริงๆ … พี่ไปก่อนนะ อีกสักพักค่อยเจอกันนะ…”

ยุพินพิงข้อพับของยศพลเหมือนลูกนกน้อย ค่อยๆเดินห่างออกไป ยุพิน

มักจะผงกหัวอยู่บ่อยๆ พูดเสียงต่ำเล็กน้อย มักจะทำให้ยศพลยกริมฝีปากยิ้ม จารวีเจ็บใจมาก จนเล็บจิกลึกลงไปที่กลางฝ่ามือของตน