เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 7

ตอนที่ 6 พบกันที่ประตูโรงเรียน

“แต่ว่า ฉันคิดว่าพี่สาวจะไม่มีความสุข….” จารวีพูดเสียงต่ำ เฉลิมชัยมีความรู้สึกไม่ค่อยพอใจในคำพูดของเธอ

“เธอยังเด็กอยู่ อะไรก็ไม่รู้สักอย่าง เอาล่ะ อย่าพูดอะไรที่ให้พี่สาวเธอไม่สบายใจ ถ้าวันนี้ไม่มีเรื่องอะไรแล้วก็กลับโรงเรียนไปซะเลยสิ!”

“ทราบแล้วค่ะ คุณลุง….” คุณลุงเป็นนักธุรกิจที่ชอบประจบสอพลอคนที่ฐานะสูงกว่าและยโสโอหังกับคนที่ฐานะด้อยกว่าตน แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยชอบเขา แต่ถึงอย่างไรก็ตามเขาก็เป็นญาติของเธอ เธอไม่กล้าจะโต้กลับมากนัก มีคำพูดที่อยากจะพูดออกมากมาย แต่สุดท้ายก็ต้องเก็บเอาไว้

วันรุ่งขึ้น ที่ประตูทางเข้ามหาลัยแห่งหนึ่ง ในเมืองเอส

รถเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งขับมาจอดที่ตรงกลางของหน้าประตูโรงเรียนอย่างไม่แคร์ใคร รถคันนี้เป็น

รถแบบเปิดประทุน เห็นได้ชัดว่าเป็นคนรวยที่มีอำนาจและป่าเถือน ยศพลใส่เสื้อหนังฟิตพอดีตัวสีดำสนิท เลยทำให้ดูเป็นแบ้ดบอย แว่นกันแดดสีดำทำให้มองไม่เห็นแววตาของเขา เขายืนกอดอกเอนพิงประตูรถ สายตาชำเลืองมองไปที่กลุ่มเด็กนักศึกษาสวยสะอาดบริสุทธิ์ที่เดินออกมาจากประตูโรงเรียน

“ว้าว พี่สุดหล่อคนนี้เท่จัง ไม่รู้จะมาหาใคร” กลุ่มนักเรียนหญิงวัยรุ่นหยุดเดินแล้วเดินเป็นวงรอบๆ รถ คุยกันด้วยเสียงเล็กแหลมราวกับนก โลกสวยงามราวกับมีฟองสบู่สีชมพูลอยอยู่เต็มฟ้า

จารวีกอดหนังเดินเบียดออกมาจากในเหล่าเพื่อนนักเรียนอย่างใจลอย ขณะที่มองไปรอบๆอยู่นั้น ยศพลเดินตรงมายังเธออย่างดุดัน

เขาดึงมือเธอขึ้นรถโดยที่เธอไม่สามารถมีข้อแก้ตัวใด ๆ ได้ “จารวี ขึ้นรถมากับฉัน”

พอจารวีรู้ว่าคือยศพล ก็ตกใจหน้าซีด หดมือเข้ามาแล้วเดินถอยหลังกลับ

“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ไป....” ยศพลหัวเราะเสียงต่ำอย่างชั่วร้าย “หรือว่าเธอไม่อยากได้วิดีโอนั่นคืนแล้ว?”

ราวกับจารวีถูกฟ้าผ่าเข้าอย่างจัง เธอจ้องมองเขม็ง ยศพลกดเสียงต่ำลง “99 ถนนพหลโยธิน ที่ Versail วิลล่า...ถ้าเออยากได้คืน งั้นคืนนี้มาหาฉันล่ะ….” พอพูดจบยศพลก็ยืดตัวตรง จานั้นก็เอานิ้วไปเคาะที่ตรงกลางระหว่างคิ้วของจารวี การกระทำนั้นพาลและสถุนมาก ๆ เสียงกรี้ดกร้าดของกลุ่มเด็กสาวยังคงดังอยู่ แม้รถสปอร์ตหรูของยศพลจะขับหายลับสายตาไปแล้ว