เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 109

ตอนที่ 108 ตรวจการตั้งครรภ์

กลางคืน จารวีและมนต์ตรีไปเดินซุปเปอร์มาร์เก็ตด้วยกัน เลือกซื้อของใช้เยอะแยะมากมาย แค่คิดถึงการเริ่มต้นใช้ชีวิตใหม่ มนต์ตรีก็ตื่นเต้นจนตัวสั่น

จารวีจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนั่งเลือกการ์ดแต่งงาน

ทำยังไงดีนะ? ทำยังไงดี?

หมุนตัวกลับ มองเห็นมนต์ตรียืนคุยโทรศัพท์อยู่ตรงมุม ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“......อะไรนะ ราคาหุ้นตกลงหนึ่งในสาม พรุ่งนี้รีบจัดประชุมด่วน!”

มนต์ตรีเงยหน้าขึ้น เจอกับสายตาเป็นห่วงของจารวี เขาเลยรีบกดตัดสายโทรศัพท์ ใบหน้าก็รีบยิ้มออกมา พร้อมกับจารวีที่เดินออกมา

“วี! “

“ พี่มนต์ หนักขนาดนั่นเลยหรอคะ?” จารวีถามด้วยความเป็นห่วง

มนต์ตรีคว้าเอวเธอเบา ๆ ก่อนที่จะยิ้มแล้วพูดว่า : “ ไม่เป็นไรครับ ตลาดหุ้นก็เหมือนสนามรบ เรื่องแบบนี้ผมเจอมาเยอะแล้ว คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราสองคนต้องไปถ่ายพรีเวดดิ้งกัน ถ้าคุณกังวลมากไป ถึงเวลาถ่ายเดี๋ยวจะไม่สวยเอานะครับ”

ได้ยินแบบนี้จารวีจึงยิ้มอ่อนๆ

กลับมาถึงโรแมนติกเฮ้าส์

หลังจากที่เกิดเรื่องครั้งก่อนขึ้น มนต์ตรีก็ได้เพิ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย2คน ให้พวกตรวจเฝ้ายามทั้งกลางวันและกลางคืน แถมยังสั่งให้โดยรอบเพิ่มรั้วเหล็กสูง2เมตร

จารวีนั่งบนโซฟาด้วยความอ่อนเพลีย จากนั้นมนต์ตรีก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับน้ำร้อนหนึ่งกาละมัง เอามาวางตรงเท้าเธอ

“ มา ให้ผมนวดเท้าให้คุณนะครับ ผู้หญิงถ้าเอาเท้าแช่ในน้ำอุ่นบ่อยๆทำให้ดีต่อสุขภาพนะครับ “

จารวีมีท่าทีเขินอาย มนต์ตรีค่อยๆเอามือไปถอดถุงเท้าให้เธอ

แล้วค่อยๆลงมือนวดให้เธอ ความรู้สึกสบายก็เกิดขึ้น ใบหน้าของจารวีแดงระเรื่อ

ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะยังไม่ได้อยู่ด้วยกันอย่างเป็นทางการ แต่การที่เขามาทำแบบนั้ทำให้เธอเขินอายมิใช่น้อย

หลังจากที่แช่เท้าเสร็จ มนต์ตรีก็เอาผ้าขนหนูมาเช็ดเท้าให้เธอ

จารวีนั่งอยู่บนโซฟา มนต์ตรีได้ถอดสูทของเขาออกแล้ว ตอนนี้บนร่างกายของเขาเหลือแต่เสื้อยืดสีฟ้า ทำตัวตามสบายเหมือนกับพี่ชายข้างบ้าน

มนต์ตรีนั่งลงข้างๆจารวี

ทันใดนั้นอีกฝั่งของกำแพงก็สั่นเล็กน้อย จากนั้นบนกำแพงก็ปรากฏให้เห็นประตูซ่อน ประตูซ่อนถูกเปิดออกทำให้จารวีมองเห็นตู้เซฟที่อยู่ด้านใน

มนต์ตรียิ้ม “ ข้างในมีเงินสดไม่กี่แสน ทิ้งไว้ให้คุณใช้ จะใช้กับอะไรก็แล้วแต่คุณ”

“วี ทำไมคุณสวยแบบนี้! “

คำพูดชที่ออกมาจากปากมนต์ตรี มันดูไม่เข้ากับนิสัยของเขาเลยสักนิด นั้นทำให้จารวีเขินอายเป็นอย่างมาก มนต์ตรีค่อยๆกระซิบที่ข้างหูเธอ ก่อนจะพูดด้วยเสียงเบาๆว่า “ ผมอยากจูบคุณ “

ทำให้จารวีนึกถึงครั้งก่อน เป็นครั้งแรกที่เขาจูบเธอ แต่เธอดันผลักเขาอย่างแรง เขาคงจะเข็ด

เพราะฉะนั้น เวลาที่เขาจะจูบเธอ เขาต้องของเธอและให้เธอตอบรับก่อน

จารวีปิดตาด้วยความเขินอาย

“วี ผมอยากได้คุณ จารวี.....”

เขาก็เหมือนผู้ชายคนอื่นทั่วไป อยากจะเติมความสัมพันธ์ให้กับภรรยาไม่เป็นทางการของตัวเอง มันเป็นเรื่องธรรมดา

เธอเพิ่งเคยเห็นมนต์ตรีเป็นแบบนี้ครั้งแรก

“ พี่มนต์คะ แค่10ปียังรอได้เลย อีกแค่10วันเองนะคะ”

มนต์ตรีผิดหวังนิดหน่อย แต่ก็พยักหน้ารับคำ “ ได้ครับ ผมจะรอ!”

โทรศัพท์ของมนต์ตรีดังขึ้น พอมนต์ตรีเห็นเบอร์ที่โทรมา กำลังจะกดตัดสาย แต่จารวีรีบห้ามไว้ก่อน

“ จะหลบตลอดแบบนี้ไม่ได้นะคะ คุณรับโทรศัพท์เถอะค่ะ! “

มนต์ตรีมองจารวีสักครู่นึง ก่อนจะรับโทรศัพท์แล้วกดเปิดลำโพง เขาไม่อยากจะปิดบังอะไรจากจารวีอีกแล้ว

“ มนต์ คุณอยู่ที่ไหน แล้วจะปิดเครื่องทำไม ทำไมไม่มาดู”

สุรีย์วัลย์พูดพร้อมเสียงร้องไห้