เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 123

ตอนที่122 เพื่อความรัก ไชโย

หลังจากที่จารวีเลิกงานกลับมา เธอก็ได้ยินเสียงครวญครางดังออกมาจากห้องนั่งเล่น

เมื่อหันไปมองจึงมองเห็นด้านหลังของถิรพล เขายังสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย แต่ร่างกายของผู้หญิงที่ใต้ร่างของ เขากลับแทบจะเปลือยเปล่า

เธอส่งเสียงครวญครางราวกับลูกแมวน้อย ภายใต้การรุกล้ำของถิรพล

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของจารวี ถิรพลหันหน้ากลับมามอง เขาไม่รู้สึกสะทกสะท้านสักนิดกับการทำเรื่องอย่างว่า ต่อหน้าคนอื่น อีกทั้งยังเอ่ยถามเธออย่างหน้าไม่อาย“คนสวย สนใจจะมาสนุกด้วยกันไหม”

จารวีกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ถือกระเป๋าพลางวิ่งขึ้นไปชั้นบน เธออายราวกับว่าคนที่ทำเรื่องแบบนั้นต่อหน้าคนอื่น เป็นตัวเองไม่ใช้เขา

เมื่อยศพลกลับมาถึงบ้าน เขาจึงปรี่เข้าไปดึงผู้หญิงคนนั้นพลางจับโยนออกไปด้านนอก

ถิรพลคว่ำริมฝีปากอย่างไม่สบอารมณ์“นี่ ไอ้น้องชาย แกจะมาไล่ผู้หญิงของฉันออกไปอย่างงี้ได้ไง”

ยศพลหน้าดำคร่ำเครียด“ฟังให้ดีนะถิรพล ถ้าแกอยากจะทำอะไรตามอำเภอใจก็ออกไปจากบ้านฉันซะ ครั้ง หน้าแกยังพาผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าพวกนั้นเข้ามาอีกล่ะก็ คอยดูเลยว่าฉันจะจัดการแกยังไง”

ถิรพลเอ่ยต่ออย่างเจ้าเล่ห์“นี่ น้องชาย แกอย่าพูดจาร้ายกาจแบบนั้นสิ ผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าอะไรกัน เธอเป็นแฟนของฉันต่างหากล่ะ แกจะมาขัดความสุขการพลอดรักกันของพวกฉันทำไม”

“พลอดรักงั้นหรอ? เหอะ แฟนที่แต่ละวันไม่เคยซ้ำหน้ากัน แถมหุ่นก็ไม่เหมือนกันของแกเนี่ยนะ”

จารวียืนมองสองพี่น้องทะเลาะกันอยู่ที่ต้นบันได

ถึงแม้ว่าถิรพลจะเป็นพี่ของยศพล แต่เขากลับดูไม่มีมาดของพี่ชายเลยสักนิด ใบหน้าเจ้าชู้สบายอกสบายใจของ เขา เวลาพูดจามักจะใช้น้ำเสียงอ่อนโยนค้นหาช่องทางที่เป็นประโยชน์แก่ตน ท่าทางของเขาดูหวาดกลัวยศพลอ ยู่ไม่น้อย

แต่น้ำเสียงของยศพลดุดันและแข็งกระด้าง ราวกับไม่ชอบหน้าพี่ชายคนนี้ของตนเอามากๆ ยศพลจะไป ทางซ้าย แต่ถิรพลกลับจะไปทางขวา

สองพี่น้องทะเลาะกันสักพัก พลันยศพลก็ลากคอถิรพลเข้าไปในห้อง

จารวีตะลึงงัน เธอกำลังคิดพิจารณาว่าตนเองควรจะไปแอบฟังดีไหม

ถิรพลกุมศีรษะ หัวของเขาดิ้นขลุกขลักอยู่บนเตียง“นานๆฉันจะได้กลับประเทศมาที แกปล่อยให้ฉันเล่นสนุก หน่อยไม่ได้หรือไง! คำพวกนั้นที่เอามาสอนฉันก็ให้มันน้อยๆหน่อย ผู้หญิงของแกก็ไม่ได้น้อยไปกว่าฉันสักเท่าไรหรอกวะ”

ยศพลถูกถิรพลตอกหน้ากลับ เขาจึงจนตรอกและหมดคำพูด

“อย่าพูดเพ้อเจ้อให้มันมากนัก เมื่อก่อนฉันมีผู้หญิงมากมายก็จริง แต่นับจากนี้ไปฉันจะไม่มั่วไปทั่วแบบนั้นอีก”

ถิรพลกระโดดลงจากเตียง เขาหรี่ตามองอย่างพินิจพิเคราะห์ สายตาของเขามองยศพลราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง

“ปีศาจออกจากร่างแกแล้วหรอ! ไม่ใช่มั้ง แกทำไม่ได้หรอก แกก็รู้ว่าบ้านโพธิสูงของเราไม่เคยทำตัวให้ถูก ทำนองคลองธรรม”

“หยุดพูดได้แล้ว ฉันจริงใจกับจารวี”

ยศพลพูดความจริงออกมา เขารู้ว่าถิรพลทำแบบนี้ที่นี่ก็เพราะอยากจะทดสอบเขา

“เฮ้ยๆ แกพูดจริงหรอ งั้นแกก็คงรู้จุดประสงค์ที่ฉันกลับมาที่นี่ในครั้งนี้สินะ”

ยศพลจ้องมองเขาอย่างเดือดดาล“ฟังฉันให้ดีนะ แกอย่ามาที่นี่สุ่มสี่สุ่มห้าอีก”

ถิรพลไหวไหล่ไปมา“แกรู้ทั้งรู้ว่าเธอเป็นคนบ้านพูลสวัสดิ์ แกยังอยากจะปกป้องเธออีก แกรู้ไหมว่าการที่แกยั่ว โมโหคุณพ่อแบบนี้มันจะมีผลลัพธ์ยังไง?”

ใบหน้าของยศพลแปรเปลี่ยนเป็นความกลัดกลุ้ม“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับแก ฉันจะอธิบายทุกอย่างกับคุณพ่อให้ ชัดเจนเอง แกอย่าสร้างปัญหาให้ฉันเพิ่มก็พอแล้ว”

จารวีเอาหูแนบประตูแอบฟังมาถึงตรงนี้ น้าอามก็เดินผ่านมาพอดี

เธอจึงแสร้งทำเป็นเดินผ่านเข้าไปในครัว ทั้งที่หัวใจของเธอนั้นเต้นรัวเร็ว

ที่จริงแล้วห้องทุกห้องที่บ้านหลังนี้ติดเครื่องป้องกันเสียง ถ้าหากประตูปิดสนิท เธอจะไม่มีทางได้ยินสิ่งที่พวกเขา คุยกัน

แต่ฟังมาถึงตรงนี้ หัวใจของเธอก็สับสน

โดยเฉพาะตอนที่ถิรพลเอ่ยถึงตัวเธอและบ้านพูลสวัสด์

พลันเธอก็เข้าใจว่าทำไมยศพลถึงไม่เคยเอ่ยถึงการแต่งงานของเขาและเธอเลยสักครั้ง

เหตุผลมันง่ายดายมาก ก็เพราะว่าเธอเป็นคนบ้านพูลสวัสดิ์ คุณพ่อของยศพลก็เลยไม่เห็นด้วยที่เขาและเธอจะ แต่งงานกัน

พลันจารวีก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ เธอคิดอย่างใสซื่อมาตลอดว่า ความเคียดแค้นชิงชังระหว่างบ้านพูลสวัสดิ์กับ บ้านโพธิสูงสิ้นสูดลงแล้ว

แต่เหมือนว่ามันไม่เคยลดน้อยลงเลยต่างหาก

สิ่งนี้เป็นปมเงื่อนที่ไม่มีวีธีแก้ออกได้

ในขณะที่จารวีกำลังสับสนอยู่นั้น พลันก็มีมือคู่หนึ่งยื่นมาพลางดึงเธอเข้าไปกอด

ลมหายใจของยศพลเป่ารดที่ใบหูของเธอ เรืองร่างเล็กสั่นเทาเล็กน้อย ในขณะที่เธอกำลังจะดิ้นรนให้หลุดจาก เขา ยศพลก็จับเธอพลิกเข้าหาตัว

ดวงตาที่ลึกซึ้งจ้องมองมาที่เธอ“คิดอะไรอยู่หรอ?”

พลันจารวีก็นึกขึ้นได้ว่า ตัวเองยังยืนงุงงนอยู่ในห้องครัว พลันเธอก็ยิ้มออกมา“ฉันกำลังหาดูว่าพอจะมีอะไรที่เอา ใส่ท้องได้บ้างน่ะ ฉันหิวจะแย่อยู่แล้ว”

สองเดือนผ่านไป อาการแพ้ท้องของจารวีหายไปเป็นปลิดทิ้ง แต่เธอเจริญอาหารขึ้นกว่าเดิมเยอะมาก

ภายใต้การดูและเลี้ยงดูของยศพล ทำให้จารวีคนที่ผอมเหลือแต่กระดูกหายไปแล้ว

ถึงร่างกายของเธอจะมีน้ำมีนวลขึ้นมาก แต่กระดูกของเธอเล็ก เนื้อหนังที่เพิ่มขึ้นเยอะของเธอเลยทำให้ดูไม่อ้วน เลยแม้แต่น้อย

จารวียังคงงดงามน่ารัก ใบหน้าเล็กขาวซีดก็แปรเปลี่ยนเป็นอมชมพูสุขภาพดี

ยศพลหันหน้าไปเร่งรัดน้าอาม“อีกนานแค่ไหนกว่าอาหารจะเสร็จ”

“อาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะคุณชายสาม ดิฉันกำลังจะเรียกให้คุณชายสองและคุณชายสามทานข้าวพอดี”