เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 180

ตอนที่ 179 เกาหน้าของเธอ

“ชุดนั้นมันไม่เข้ากับหน้าเธอ แล้วยังมีทรงผมประหลาดนี้อีก นี้เธอเรียนดีไซน์เนอร์มาจริงๆใช่ไหม”จารวีเดินมาตรงหน้านิชาภา ก็มเก็บรีโมน แล้วปิดทีวี

นิชาภาหันไปหาจารวี ทั้งคู่สบตากัน จากนั้นเธอก็เอนหลังเล็กน้อย หลังตัวแนบชิดกับโซฟา

เธอจ้องมองไปที่จารวี จากนั้นเธอก็ยิ้มที่มุมปาก

“เธอยิ้มอะไร?”จารวีถาม

นิชาภาเก็บรอยยิ้ม แล้วพูดยังจริงจัง “ฉันยังจำคำพูดของเธอได้ดี ที่เธอบอกว่าไม่ว่ายังไงสุดท้ายเธอก็จะเป็นผู้ชนะ แต่ตอนนี้ เธอแพ้แล้ว”

“ใช่เหรอ?ทำไมฉันไม่เห็นรู้สึกว่าแพ้เลย......”จารวีพูดโต้กลับไปจากนั้นก็นั่งลง ตรงหน้าของนิชาภา แล้วมองไปที่นิชาภา

“ไม่แพ้เหรอ?เธออย่าโกหกตัวเองดีกว่า ฉันได้แต่งงานกับยศพล ได้จัดงานแต่งขึ้น ได้จดทะเบียนสมรส ได้สวมชุดเจ้าสาว นี้เธอดูสิ ชุดนี้ยศพลเป็นคนเลือกให้ฉันเอง.....”

นิชาภาพูดจบ จากนั้นก็หัวเราะเยาะ “เมื่อคืนพวกเรานอนด้วยกัน ทำกัน 3 รอบ เขาพอใจมาก แม้ว่าตอนที่เขานอนกับฉันจะเรียกชื่อเธอออกมา แต่ฉันก็ไม่สนใจ เพราะคนที่เขากอดอยู่ คือฉัน นั้นคือเรื่องที่สำคัญที่สุด”

จารวีสีหน้าเริ่มถอดสี ใจนั้นเต็มไปความโกรธ

ยศพลไอ้สารเลว เรื่องแบบนี้เขายังทำได้ลงคอ

พอมองไปที่สีหน้าของนิชาภา จารวีก็รู้สึกว่าสิ่งที่เธอพูดมามันไม่ใช่เรื่องจริง

เธอนั่งกลับไปใหม่ แล้วเผยรอยยิ้มออกมา

“อ้อเหรอ? เขาเรียกชื่อฉันสินะ นี้เป็นข้อพิสูจน์ว่าฉันคือคนที่อยู่ในใจเขา แต่งงานกับเธอแล้วไง เธอรู้ดีอยู่แล้ว ว่าที่เขาทำแบบนี้เพราะอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะแผนสกปกของเธอ เขาก็คงไม่ทำแบบนี้?”

สีหน้าของนิชาภาถอดสีเล็กน้อย ใช่เวลาซักพักถึงกลับมาเป็นปกติ เธอยิ้มที่มุมปาก

“ขั้นตอนนั้นไม่สำคัญ ผลลัพธ์ต่างหากที่สำคัญ ตอนนี้ ฉันคือตัวเอก ส่วนเธอเป็นได้แค่ตัวประกอบ”

จารวีขี้เกียจที่จะมาเถียงเรื่องไร้สาระพวกนี้

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว ตอนนี้ เธอได้สิ่งที่ต้องการแล้ว เอายาถอดพิษมา”

ริมฝีปากของนิชาภาเผยรอยยิ้มออกมาอย่างเย็นชา

“ไม่มียาถอดพิษ!”

“อะไรนะ?”จารวีโกรธจนหัวสมองจะระเบิด เธอได้ยศพลมาไว้ในกำมือ แต่ตอนนี้กลับบอกว่าไม่มียาถอดแพ้

“เข้ามานี้!”

จารวีพูดไปคำเดียว นิรันก็เข้ามาพร้อมกับบอดี้การ์ดอีกสองคน

จารวีพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ตอนนี้ฉันจะแสดงให้เธอเห็น ว่าใครคือตัวเองที่แท้จริง นิรัน มัดเธอเดี๋ยวนี้”

“ครับ คุณหนู”

นิรันแค่หันไปมอง บอดี้การ์ดทั้งสองก็เข้าไปจับนิชาภาทันที

นิชาภาร้องตะโกน “อย่าเข้ามา อย่าเข้ามานะ ถ้าใครกล้าเเตะต้องฉันแม้แต่ปลายก้อย! ฉันจะให้ยศพลฆ่าพวกแก”

นิรันมองเธอด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“ขอโทษนะครับ คุณนิชาภา ขอเสียมารยาท พวกแกได้ยินที่คุณหนูบอกแล้วนี้ เธอต่างหากที่เป็นตัวเอกที่แท้จริง”

นิชาภาค่อยๆสูญเสียความเยือกเย็นไป เธอเริ่มโวยวาย ด่าพวกบอดี้การ์ดการ์ด

แต่ว่า พวกเขาก็ไม่สะท้อนสะท้านแต่อย่างใด ไม่มีใครกลัวกับคำขู่ของเธอ

“จารวี ทำแบบนี้กับฉันก็ไม่มีประโยชน์ เธอไม่มีทางได้สิ่งที่เธอต้องการ”

สีหน้าที่อ่อนโยนของจารวีค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เยือกเย็น “นิรัน เอามีดมา”

นิรันเอามีดสั้นที่คมกริบให้กับจารวี

จารวีถือมีดสั้น ค่อยๆเดินไปหานิชาภา

“เพราะยศพลรักฉัน เขาก็เลยไม่กล้าทำลายเธอ เพราะเธอคือความหวังสุดท้าย แต่ว่าฉันไม่ใช่เขา เธอคงรู้ตัวดีว่าฉันไม่ได้ใจอ่อนเหมือนเขา ตอนนี้เธอก็เอายาถอดพิษออกมาได้แล้ว ไม่งั้นคนที่ตายอาจจะไม่ใช่ฉันคนเดียว”

นิชาภาจ้องกลับไป ไม่มีท่าทีจะหวาดกลัวแต่อย่างใด

“เธอคิดว่าฉันจะกลัวเหรอ? ฉันได้สิ่งที่ฉันต้องการแล้ว ฉันไม่สนอะไรอีกแล้ว”

จารวีพูดกลับไปอย่างเย็นชา “ฉันไม่เข้าใจเธอจริงๆ งานแต่งแบบนี้เธอมีความสุขกับมันได้ยังไง? เธอมีชีวิตอยู่เพื่อเขาหรือไง? โลกนี้ยังมีผู้ชายดีๆอีกมาก ทำไมถึงต้องยึดติดกับคนที่ไม่ได้รักเธอด้วย?”

นิชาภาหัวเราะดังก็อง จนน้ำตาไหลออกมา เธอถึงจะหยุด

“จารวี เธอพูดถูกแล้ว จริงอยู่ที่ว่าโลกนี้ยังมีผู้ชายอีกมาก แต่คนที่ฉันรักมีแค่คนเดียว คือ คนเดียวกับที่เธอรัก เธอยังมีหน้ามาพูดแบบนี้กับฉันเหรอ? เธอเองก็หลงรักเขาจนจะเป็นจะตายนี้ ขนาดพี่สาวแท้ๆ.......”

“เพี้ยะ....”

นิชาภายังพูดไม่ทันจบ ก็โดนจารวีตบสักก่อน

จารวีตบอย่างแรงจนหน้าของนิชาภามีรอยแดงครบทั้ง 5 นิ้ว

นิชาภาโดนตบจนหน้าหันไปทิศทางที่ตบ เสียงตบยังคงดังก็องอยู่ในหู

สักพัก เธอก็ถุยน้ำลายลงบนพื้น น้ำลายที่ลงพื้นนั้นเป็นสีแดงสด

ถุยเสร็จ เธอก็กลับมายิ้มต่อ