เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 199

ตอนที่ 198 เด็กคนนี้ก็น่ารักอยู่หน่อย ๆ

หลังจากความบ้าคลั่งที่ดุเดือดจบลง พวกเขาก็เงียบสงบลงอย่างช้าๆ

ยศพลอุ้มจารวีเข้าไปในห้องนอน แล้ววางเธอลงบนเตียง จากนั้นก็ลงไปทับบนร่างเธออีกครั้ง

ยศพลจูบเธออย่างไม่เต็มใจที่จะผละออกจากเธอ

จารวียื่นมือออกมาผลักเขา

“นี่ก็เจ็ดปีแล้ว นายมาทำอะไรตอนนี้”

“ช่วยพ่อจัดการเรื่องที่สำนักงานใหญ่….”

“งั้นทำไมไม่มาหาฉัน หรือว่านายไม่ได้อยากจะสานต่อความรักของเราแล้ว”

ยศพลเงียบไป “มีเรื่องที่ฉันยังจัดการไม่เสร็จดีน่ะ ฉันไม่เคยคิดจะปล่อยเธอไปเลยนะ”

“แล้วนายคิดเอาไว้ว่าจะทำยังไงต่อไปกับชีวิตคู่ของพวกเรา”

ยศพลยื่นมือออกมาดึงจารวีเข้าไปกอดแน่นๆ ในอ้อมอกของเขา

“ฉันพยายามอยู่ แต่ว่า ฉันไม่อนุญาตให้เธอไปอยู่กับไอ้เลวนั่น ไม่งั้นครั้งหน้าฉันจะจัดการมันซะ”

“เห้ย นายเลิกเผด็จการสักทีได้มั้ย เขาก็แค่เพื่อน”

“เพื่อนเหรอ ฉันเห็นนะ ว่าเธอกอดกับมันอ่ะ ไอ้ห่านั่นมันไม่ได้บริสุทธิ์ใจกับเธอหรอก…”

“เห้ย พอนายกลับมาก็ทำตัวเห็นแก่ตัวและใจแคบอีกแล้วเหรอ ทำยังกับว่าผู้ชายทั้งโลกจะมาเพื่อแย่งผู้หญิงของนาย”

ยศพลคร่อมจารวีไว้ใต้ร่างของเขาอย่างเผด็จการ แล้วจูบเธอ เป็นเวลานานกว่าเขาจะเงยหน้าขึ้นมา แล้วนั่งอยู่ข้างๆอย่างอาลัยอาวรณ์

“ฉันจะไปแล้ว!”

ยศพลสวมเสื้อเชิร์ตแล้วติดกระดุม จารวีมองเขาด้วยแววตาที่หดหู่

“จะไปทั้งอย่างนี้เหรอ”

ยศพลโน้มลงมาจูบที่ใบหน้าของเธอ จารวีถอยหลบไปเล็กน้อย

“ยศพล นายต้องบอกเหตุผลกับฉันก่อน…”

“เหตุผลอะไร”

จารวีปาหมอนออกไป แต่ยศพลก็คว้าหมอนไว้ในมือด้วยทักษะที่ดีและปราดเปรียวคล่องแคล่ว

“ไม่อนุญาตให้ไป คืนนี้ ถ้านายไปอีก ฉันจะไปกับผู้ชายคนอื่น…”

มือใหญ่ของยศพลหยุดลง

เจ็ดปี หล่อนตามหาเขามาเจ็ดปี ไม่นึกเลยว่าจะมีแค่คืนนี้ที่ได้เจอเขา หล่อนไม่ยอมปล่อยเขาไปอีก

จะให้เธอทนแบบนี้ต่อไปเหรอ

บนใบหน้าอันหล่อเหลาของยศพลมีรอยยิ้มที่ชั่วร้ายปรากฏขึ้นมา เขากลับขึ้นไปคร่อมร่างของจารวี

“ดูเหมือนว่าจะยังทำให้เธอไม่พอ ใช่มั้ย…”

“ไอ้ชั่ว นั่นไม่ใช่ประเด็น…”

จารวียังพูดไม่ทันจบ ยศพลก็ใช้จูบอันเร่าร้อนเหมือนกับฝนที่ตกลงมาเพื่อดับไฟโกรธในตัวเธอ

เขามีพละกำลังเหลือล้นมาก ในคืนนี้เขาทำมาสี่ครั้งแล้วแต่ก็ยังมีเรี่ยวแรงเหลือ

จารวีเหนื่อยล้าจนผล็อยหลับไป

ตอนกลางวันก็ทำงานมาทั้งวัน แล้วยังมีความเหนื่อยล้าหลังการเลิกงาน สุดท้ายแล้วจารวีก็ทนไม่ได้อีกต่อไป

ยศพลลงจากเตียง สวมเสื้อผ้าให้ดี แล้วก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากของเธอ

ถึงเขาจะอาลัยอาวรณ์ไม่อยากจากเธอไป แต่ว่า เขายังมีเรื่องที่สำคัญกว่าที่ต้องไปทำ จะปล่อยเอาไว้แบบนั้นไม่ได้

เช้าวันต่อมา จารวีก็ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุก

พอลืมตาขึ้นมา เธอก็ยื่นมือไปสัมผัสผ้าห่มที่อยู่ข้างกาย คนที่อยู่กับเธอจากไปแล้ว ผ้านวมก็เลยเย็น

ไอ้บ้า นายนี่จริงๆ เลย ไม่นึกเลยว่าจะออกไปโดยไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้

เดิมทีจะมีเสื้อผ้าเมื่อคืนที่ถูกโยนกระจัดกระจายบนพรมในห้อง แต่ตอนนี้ เสื้อผ้า กระโปรง ชุดชั้นในและกางเกงชั้นในของเธอถูกเก็บขึ้นมาวางไว้บนเตียงในที่ที่เธอเอื้อมถึง

จารวีสวมชุดนอนเสร็จ ก็เดินออกมา

มีกระดาษเล็กๆ แผ่นหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ บนกระดาษมือข้อความที่ถูกเขียนด้วยลายมือของยศพล

ฉันซ่อมโน้ตบุ๊กให้เธอเสร็จแล้ว ก๊อกน้ำในห้องน้ำก็ซ่อมให้แล้ว ฝันดีนะ จุ๊บๆ!

จารวีลูบกระดาษแผ่นนั้นเป็นวงกลม ในใจก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา

อีตาบ้านี่หายตัวไปเพราะไปเรียนซ่อมคอมพิวเตอร์กับก๊อกน้ำมางั้นเหรอ

แต่ว่า จารวีก็เดินไปที่ห้องทำงาน แล้วเปิดโน้ตบุ๊กของตนจริงๆ

เมื่อเจ็ดปีก่อน เธอซื้อโน้ตบุ๊กเครื่องนี้ที่เมืองเอส ในเครื่องเต็มไปด้วยรูปภาพที่ถ่ายด้วยมือถือ แล้วอัพโหลดลงในคอมพิวเตอร์ช่วงที่เธอใช้ชีวิตอยู่กับยศพล มีตอนที่เธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์โพธิสูง และยังมีตอนที่อยู่บนชายหาด ในสวนดอกไม้ นอกจากนี้ก็ยังมีช่วงหลังจากเธอป่วย และวิดีโอที่เธออัดเอาไว้ให้ลูกของตน ทั้งหมดอยู่ในโน้ตบุ๊กเครื่องนี้

เธอหยิบโน้ตบุ๊กขึ้นมาเปิดดูเป็นครั้งคราว แต่เนื่องจากเวลาผ่านไปนานมากแล้ว โน้ตบุ๊กจึงพังไปตั้งนานแล้ว

เธออยากจะเอามันไปซ่อม แต่กลัวว่าข้อมูลที่อยู่ข้างในจะหายไป ก็เลยปล่อยเอาไว้อย่างนั้น

นึกไม่ถึงเลยว่ายศพลจะซ่อมโน้ตบุ๊กของเธอได้

เธอกดปุ่มเปิดเครื่อง ภาพหน้าจอค่อยๆ ปรากฏขึ้น โน้ตบุ๊กของเธอใช้งานได้แล้วจริงๆ

โน้ตบุ๊กได้รับการซ่อมแซมอย่างดี จารวีตื่นเต้นดีใจมาก และที่ทำให้เธอประหลาดใจมากกว่านั้นก็คือ ยศพลได้ตั้งเอารูปคู่ของพวกเขาทั้งสองเป็นภาพพื้นหลังของโน้ตบุ๊ก

รูปคู่รูปนั้น คือรูปเมื่อเจ็ดปีก่อน เป็นภาพที่เธออุ้มลูกยืนคู่กับเขา ในตอนนั้นเขาบันทึกภาพไว้ในมือถือตลอด นึกไม่ถึงเลยว่าจะเก็บไว้นานขนาดนี้

จารวีจ้องภาพนั้นด้วยความสงสัยเป็นเวลานาน และแล้วฉากในอดีตก็ถูกฉายอยู่ในหัวของเธอ

ตัวเธอในตอนนั้น มีความสุขเรียบง่ายแค่ไหน ความหวานและความสุขเหล่านั้น ก็ยังคงเปี่ยมล้นออกมา

แม้ว่าตอนที่ยศพลจูบเธออยู่ ก็ยังมีดวงตาเหมือนปีศาจที่ดึงดูดคน

จารวีค่อยๆ ดูภาพในโน้ตบุ๊กช้าๆ ทีละภาพ ทีละภาพ

ในสมองค่อยๆ ปรากฏภาพที่อยู่ที่บ้านโพธิสูงในระยะเวลาไม่นานอย่างต่อเนื่อง