เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 22

ตอนที่21 ยาที่เขาให้

ยศพลใส่เสื้อคลุมยาวพอดีตัว รูปร่างที่สมบูรณ์แบบทำให้ความพาลยิ่งปรากฏออกมา แต่สิ่งที่ยังเหมือนเดิมคือ แว่นกันแดดสีดำที่บดบังสายตาอันเฉียบแหลม ถึงจะเป็นแบบนั้น จารวีก็ยังคงรู้สึกหนาวๆน่ากลัวเหมือนเดิม เธอหิ้วกระเป๋าเดินทางอยู่ ยืนอยู่ในสถานการณ์นั้น ไม่ขยับตัวอยู่พักใหญ่

“ยัยวี ขึ้นรถสิ มัวเหม่ออะไรอยู่ละ…”ใบหน้าของยุพินเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พอขึ้นรถแล้วยุพินก็เร่งจารวี

จารวีขยับมาหน้ารถสปอร์ตเหมือนเต่า วางสัมภาระไว้บนพื้น“พี่พิน ฉันคิดว่า ฉันไม่ต้องไปแล้วดีกว่า”

รู้สึกยังเจ็บตรงส่วนไหนส่วนหนึ่งในร่างกายอยู่ ผิวหน้าของจารวีก็บาง ไม่มีวิธีที่จะสามารถเผชิญหน้ากับยศพลอย่างตรง ๆได้เลย พอได้เห็นเงาร่างกายของเขา เธอถึงรู้สึกว่า เธอกลัวเขาขนาดนี้ เงามืดที่เขาเคยทำไว้กับเธอนั้นช่างยากที่จะเลือนหายไป

ทันใดนั้นยศพลก็ถอดแว่นกันแดดลง หันตัวมาพูดกับจารวีอย่างยั่วยุว่า“คำพูดที่เธอเคยพูดเอาไว้ คงจะน่าเชื่อถือไม่ได้แล้วสินะ”รสชาติของความยั่วยุนั้น ทำให้จารวีนึกถึงชายสองคนที่ถูกยศพลฆ่าตาย เธอรู้และเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับผู้ชายประเภทไหน

“ มาเถอะน่า ยัยวี วิวที่มัลดีฟส์มันสวยมากเลยนะ ทั้งชีวิตนี้พี่อาจจะมีโอกาสได้ไปแค่ครั้งเดียวก็ได้….”ยุพินไอเบาๆ ถ้อยคำบอกเป็นนัยอย่างลึกซึ้ง

จารวีแค่รู้สึกอึดอัดในใจ เธอสะอึกสะอื้น“พี่ ฉันไป!”

ในรถ ยศพลไม่ได้พูดอะไรเลย แค่ขับรถไปยังความเร็วที่สูงสุด ลมพัดแรงจนผมที่ยาวถึงไหล่ของจารวีลอยขึ้นมา จารวีจับที่จับไว้อย่างแน่น ตกใจจนทั้งตัวเหงื่อแตกมือเท้าเย็น เธอค้นพบอย่างน่าสะพรึงกลัวแล้วว่า แท้จริงแล้วการขับรถสปอร์ตคือการเอาชีวิตมาเป็นประกัน

ณ สนามบินในห้องรอเครื่องบิน ยศพลไปทำการเช็คอิน ยุพินลูบผมจารวี ถามจารวีอย่างเอาใจใส่ว่า“วี ดูท่าทางเธอใจลอย ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า

แววตาของจารวีเปล่งประกายระยิบระยับ“พี่พิน พี่ไม่รู้สึกว่ามันไม่ค่อยปกติหน่อยเหรอ พี่ดูคนเสื้อดำสองคนนั้นตามพวกเรามาตลอดเลย

หันไปมอง ยิ้มแล้วพูดว่า“วางใจเถอะน่า พวกเขาเป็นบอดี้การ์ดของพี่ยศพลเอง”

ยุพินอ๋อด้วยเสียงเบา“พี่พิน ฉันต้องไปกับพวกพี่จริง ๆหรอ”

“ทำไมละ หรือว่าเธอจะไม่รักษาคำพูดที่เธอเคยพูดกับพี่ไว้หรอ”

“ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย พี่พิน ฉันเมาเครื่องบินนิดหน่อย ฉันเกรงว่า ถ้าอยู่บนเครื่องบินแล้วฉันอ้วก จะต้องดูไม่ดีแน่ๆ

“ไม่เป็นไรนา มีพี่อยู่ทั้งคน…”

“พี่พิน พี่อยากจะอยู่กับพี่ยศพลจริง ๆ เหรอ? พี่ดูสิ เค้ายังเอาบอดี้การ์ดมาด้วย ฉันรู้สึกว่าเค้าอาจจะเป็นพวกมาเฟีย อยู่กับคนแบบนี้ไม่มีความรู้สึกปลอดภัยหรอก…”

“ใครบอกว่าไม่มีความรู้สึกปลอดภัยรึ?”เงาของร่างยศพลปรากฏข้างหลังของทั้งสองคนอย่าง ไม่ปกติ สายตาชำเลืองมองไปที่จารวีเป็นนัยอย่างแปลกประหลาด เหมือนดูออกว่าในใจจารวีหัวใจเต้นรัว เหมือนหาที่ตาย

“ มาสิ สัมภาระให้พวกเขาถือ…”ยศพลเอากระเป๋าเดินทางมาจากมือจารวี บังเอิญไปบีบมือเล็ก ๆนุ่มนวลของจารวี

“โอ้ย!”จารวีสะบัดมือออกแล้วร้องเสียงแหลมเหมือนโดนไฟดูด

“เป็นอะไรรึเปล่า วี”ยุพินหันไปมองจารวีที่ใบหน้ากำลังซีดขาวและถามด้วยความสนิทสนม ในขณะนั้น ยศพลได้เอากระเป๋าเดินทางให้บอดี้การ์ดถือเรียบร้อยแล้ว หันมามองเธอ ในลูกตาดำที่ดำสนิทเหมือนกับมีแสงวูบวาบและความเสียดสี เป็นสายตาที่เฉียบแหลม และมีความเป็นอันธพาล

“ไม่ ไม่มีอะไรจ่ะ มีตัวแก้วมาไต่บนมือฉันน่ะ…”จารวีเงยหน้าอ้าปากอย่างจนตรอก เห็นลูกตาดำที่แวววับของยศพลเข้าพอดี เธอหน้าแดงไปชั่วพริบตา

“ตัวแก้วเหรอ?”ทำไมฉันมองไม่เห็นละ ไปกันเถอะวี อย่ามัวแต่เหลียวซ้ายแลขวาอยู่เลยที่นี่ไม่ใช่โรงเรียนนะ เดินตามหลังพี่ดีดีซะ

จารวีเดินตามหลังพี่สาวอย่างระมัดระวัง ข้างหลังรู้สึกว่าเหมือนมีสายตาอันเฉียบแหลมเหมือนเข็มยาวคอยแทงหลังอยู่ตลอดเวลา ซ้ายขวารู้สึกไม่สบายใจ

ที่นั่งของยุพินอยู่หน้าจารวี เมื่อนั่งได้สักครูหนึ่ง ยาสีขาวหนึ่งเม็ดยื่นส่งมา อีกมือหนึ่งเป็นน้ำร้อนหนึ่งแก้ว เสียงต่ำของยศพลก็ดังขึ้นมา

“กินเข้าไป…”จารวีกระวนกระวายขึ้นมา นี่คืออะไร ยาปลุกเซ็กส์? ยาทำให้มึน? ยศพลนายบ้ารึเปล่า บนเครื่องบินก็ยังจะล่วงเกินฉันใช่มั้ย… เมื่อเห็นสายตาของจารวีที่ตื่นกลัว มือใหญ่ก็หดกลับไป แล้วหันมาเอาให้ยุพินแทน

ยุพินยื่นส่งยาเม็ดมา“วี นี่คือยาแก้เมาเครื่องบิน เมื่อกี้เธอบอกว่าเธอเมาเครื่องหนิ รีบกินยาเข้าไปเถอะนา”

จารวีส่ายหัว“ฉันไม่เมาแล้ว พี่พิน ฉันไม่เมาเลยแม้แต่นิดเดียว”

ยุพินมองเธออย่างเป็นกังวล แล้วหดมือนำยากลับมา“เธอไม่กิน งั้นพี่กินแล้วนะ”

“พี่พิน ไม่…”จารวียังพูดไม่ทันจบประโยค ยุพินก็กินยาเข้าไปเรียบร้อยแล้ว

สีหน้าของจารวีขาวซีดไปครู่หนึ่ง“พี่พิน มันกินไม่ได้นะ ยาเม็ดนั่นมีพิษ กินเข้าไปแล้วอาจถูกล่วงเกินได้นะ”

สายตาของยุพินเริ่มเกิดความไม่แน่ใจ“จะถูกคนมาล่วงเกิน?”

มุมปากยศพลยิ้มแบบจืดๆ“พนักงานครับ…”แอร์โฮสเตสผู้เรียบร้อยก็เดินเข้ามา ยิ้มแล้วอธิบายอย่างอ่อนหวานว่า “คุณน้องวางใจได้เลยค่ะ นั่นคือยาแก้เมาเครื่องที่ทางเราแจกให้โดยเฉพาะค่ะ ไม่มีผลร้ายใดๆที่จะกระทบต่อร่างกายของผู้โดยสารค่ะ”