เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 49

ตอนที่ 48 เธอจะตายไหม

“สวัสดีครับ คุณจารวี ขั้นตอนการตรวจไม่เจ็บแน่นอน แค่แป๊บเดียวก็เสร็จครับ”

หมอกรีนวางกระเป๋ายาลง แล้วก็หยิบหลอดทดลองออกมา “ขอเจาะเลือดหน่อยนะครับ แค่นิดเดียวก็พอ”

ท่าทีของหมอกรีนอ่อนโยนมาก จริงๆแล้วจารวีไม่ได้กลัว

เพียงแค่คิดว่าตัวเองไม่ได้ป่วยเท่านั้นเอง

ขั้นตอนการตรวจเสร็จเร็วมาก น้าอามยืนเฝ้าอยู่ข้างๆโดยตลอด

“คุณจารวี ร่างกายของคุณอ่อนแอมาก โลหิตจางนิดหน่อย คุณจะต้องออกกำลังกายให้มากกว่านี้ แต่ก็ห้ามหักโหมจนเกินไป ผมจะจัดตารางการดูแลรักษาให้คุณเอง” หมอกรีนพูดภาษาจีนได้คล่องแคล่วมาก

“อ๋อ โอเคค่ะ ขอบคุณค่ะหมอกรีน”

“ตัวอย่างเลือดนี่ ต้องส่งไปตรวจสอบที่โรงพยาบาล รอสามวันถึงจะรู้ผล แล้วผมจะแจ้งให้คุณจารวีทราบทีหลังนะครับ”

“อ๋อ โอเคค่ะ”

หลังจากส่งหมอกรีนกลับไปแล้ว น้าอามก็พูดอย่างหน้าตาตื่น “คุณจารวี อีกเดี๋ยวคุณชายกลับมาต้องหาว่าน้าดูแลคุณจารวีไม่ดีแน่ๆเลยค่ะ

“ฮ่ะๆ ไม่หรอกค่ะน้าอาม”

จารวียิ้มปลอบใจน้าอาม

“แต่ถึงยังไง หลังจากนี้คุณจารวีต้องทานข้าวเยอะๆ ต้องกินให้ขาวๆอ้วนๆเลยนะคะ”

ตอนบ่าย จารวีกลับไปที่บ้านหลังเก่าของพูลสวัสดิ์

หลังจากที่เธอออกมาจากบ้านนั้น เวลาผ่านไปแค่สิบกว่าวัน แต่ที่นี่กลับดูมืดมนลงไปมาก

หนึ่งเดือนกว่าๆก่อนหน้านั้น ในงานเลี้ยงงานแต่งงานของพี่ ที่นี่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ แต่ตอนนี้กลับมีแต่ความว่างเปล่า

ภายในใจของจารวีเต็มไปด้วยความหนักหน่วงและความอึดอัดใจ

เธอก้าวเดินไปอย่างลำบาก ล้วงกุญแจออกมาไขที่ประตู กลิ่นคาวเลือดที่ปะปนกับกลิ่นเหม็นเน่าลอยมาปะทะหน้า

แสงจากภายนอกทะลุเข้ามา ไล่ความมืดมิดออกไป สิ่งของในห้องรับแขกก็สว่างขึ้นมา บนพื้นยังมีรอยเลือดหลงเหลืออยู่

แต่ก็ถูกเวลากรัดกร่อนไป จนทำให้กลายเป็นสีดำ ด่างพร้อยอยู่บนพื้น

หัวใจของเธอบีบตัวขึ้นอย่างแรง เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่?

บนโต๊ะห้องรับแขก ยังเหลือรอยมีดที่ถูกฟันลงมา เป็นรอยแยกลึกลงไป ทำให้เธอรับรู้ว่าที่นี่เคยเกิดการต่อสู้ปะทะกันอย่างรุนแรงมาก่อน

หัวใจของจารวีเต้นแรงมาก เธอไม่เคยใส่ใจกับมัน เพราะเธอไม่ได้มาที่นี่เลย จึงคิดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เธอยื่นมือผลักประตูเข้าไปที่ห้องนอนชั้นล่าง ที่นั่นเคยเป็นห้องของคุณลุงคุณป้า

ด้านในสภาพเละเทะ ตู้เสื้อผ้ากับเตียงล้มระเนระนาด เอกสารต่างๆถูกโยนกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น เหมือนกับว่ามีใครบางคนพยายามที่จะหาอะไรบางอย่าง

เธอหยิบเอกสารใบหนึ่งขึ้นมาดู มันคือสัญญาการกู้ยืมเงินแทบจะทุกใบ ปลิวว่อนอยู่เต็มห้องนอน

ชื่อของคนที่ให้ยืมล้วนไม่เหมือนกัน แต่ชื่อของคนที่กู้ยืมเงินที่เขียนอยู่ด้านล่างล้วนเหมือนกัน ซึ่งก็คือชื่อของลุงเธอ เฉลิมชัย

ทำไมคุณลุงถึงต้องกู้เงินมาเยอะขนาดนี้กันล่ะ? มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ทำไมยศพลถึงไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเธอเลย?

จารวีค้นทุกซอกทุกมุม ก็ไม่เจอเบาะแสอะไร จึงเดินออกมา และปิดประตูไว้อย่างเดิม

เธอถือโอกาสเดินขึ้นบันไดมาที่ชั้นสอง ผลักประตูเข้าไปที่ห้องนอนห้องแรกของชั้นสอง

สิ่งแรกที่เธอเห็น ก็คือโซฟาตัวใหญ่สีดำ

เรื่องในอดีตที่เป็นเหมือนกับฝันร้ายก็กลับเข้ามาในสมองของเธอ วันนั้น ยศพลข่มขืนเธอที่นี่

ในใจรู้สึกข่มขื่นมาก วันนั้น พี่ของเธอก็ยืนอยู่ที่หน้าประตู มองดูฉากนั้นของพวกเรา พี่คงจะเสียใจมาก

ความเจ็บปวดแบบนั้นคงไม่มีใครทนได้หรอก!

จารวีปิดประตูลง หยุดการมองทุกสิ่ง เธอไม่มีความกล้ามากพอที่จะทนดูต่อไป

“นังสารเลว แกมันคือนังสารเลว แกยังมีหน้ากลับมาอีกหรอ”

คำด่าทอทิ่มแทงดังมาจากทางด้านหลังของเธอ จารวีหันกลับไปมองอย่างตกตะลึง

ไม่รู้ว่าคุณป้ามายืนอยู่ที่บันไดตั้งแต่ตอนไหน มองมาที่เธอด้วยสายตาเกลียดชัง

“คุณป้า.....” จารวีตะโกนออกไปอย่างอ่อนแรง

“แกมันคือนังสารเลว ฉันไม่ใช่ป้าแก แกยังมีหน้ากลับมาอีกหรอ ไปให้พ้นเลยนะ”

คุณป้าดูแก่ขึ้นมาก เส้นผมก็เปลี่ยนเป็นสีขาว ใบหน้าก็ซูบผอมลงไปเยอะ

ในความทรงจำของจารวี คุณป้าเป็นคนที่ชอบแต่งตัวมาก ท่านจะแต่งตัวสวยเหมือนกับกลุ่มผู้หญิงที่เต้นรำ

แต่คุณป้าในตอนนี้ กับดูเหมือนคุณยายแก่ๆท่านหนึ่ง

“คุณป้าคะ วี.... วีกลับมาหาคุณลุงค่ะ อย่าไล่วีออกไปเลยนะคะ”

คุณป้าพุ่งตัวเข้ามา กระชากแขนเสื้อของเธอ และพยายามดึงเธอออกไป

“แกยังมีหน้ากลับมาอีกหรือไง? แกแย่งผู้ชายของยุพินไป ทำให้ลุงแกต้องตาย แล้วตอนนี้ก็ทำให้ยุพินต้องตาย แกยังมีหน้ากลับมาอีกหรอ!! ผู้หญิงใจดำอำมหิตแบบแก ทำไมไม่ตายๆไป ไปให้พ้นหน้าฉันสะ!”

คุณป้าดูเหมือนจะเสียสติไปแล้ว สองมือทุบตีมาที่เธอไม่หยุด

จารวีถอยออกมา พยายามหลบจากการทุบตีและพยายามอธิบาย “ คุณป้าคะ ฟังที่วีพูดก่อน วีไม่ได้.. จริงๆแล้วมันไม่ใช่แบบนั้น พี่เขา... วี....”

“นังสารเลว แกคิดว่าฉันไม่เห็นที่แกกับยศพลแอบคบชู้กันหรือไง? แกคิดว่าตอนนี้แกขายเนื้อขายตัวอาศัยพึ่งพาบารมีเขา ก็คิดว่าตัวเองสูงส่งมากอย่างงั้นหรอ?

จู่ๆในใจของจารวีก็รู้สึกเสียใจ และรู้สึกผิดบาปขึ้นมา คุณป้าพูดถูก

เธอแย่งแฟนของพี่ ก็เหมือนกับว่าเธอทำให้พี่ต้องตาย

แต่ว่า เรื่องราวมันไม่ได้เป็นแบบนั้น