เมียเสี่ย นิยาย บท 2

อัคราชลงจากรถช้าๆ เพราะสองขารู้สึกหนักอึ้งทุกครั้งที่ต้องมา เขาไม่ได้ชอบใจความสัมพันธ์แบบนี้ เขาไม่ได้อยากมีบ้านเล็กบ้านน้อย แต่เขาพลาดมีอะไรกับพวกเธอไปแล้ว เขาต้องรับผิดชอบให้ถึงที่สุด ผู้หญิงคนอื่นๆ เขาดูแลอุปการะแค่เรื่องเงินทอง ส่วนคนที่เขากำลังก้าวไปหาตอนนี้ เธอกำลังท้อง และเธอเรียกร้องให้เขาแต่งงานด้วย

“มาแล้วเหรอค่ะคุณขุน” เสียงมาก่อนตัว ไม่นานอัครราชก็เห็นร่างสมส่วนกลมกลึงเดินลงมาถึงชั้นล่าง ในจังหวะที่เขาเดินไปถึงห้องรับแขกของบ้านเธอพอดี

“พร้อมแล้วใช่ไหม” อัครราชมองนาฬิกานิดๆ ตอนนี้สายมากแล้ว รถคงจะติดน่าดู เพราะตอนมาก็ติดเกือบชั่วโมง ตอนแรกตั้งใจว่าจะมาถึงเร็วกว่านี้ แต่เพราะมัวแต่อธิบายเรื่องทั้งหมดให้อารยาเข้าใจ เขาจึงมาสายเกือบชั่วโมง ไม่หวังทันนัดหมอที่เธอบอก แต่ขอแค่ได้ทำหน้าที่พาเธอไปก็พอ ไปนั่งรอสักหน่อยคงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง

“พูดจาห่างเหินจังเลยค่ะ หนูเป็นเมียคุณนะคะ” มารวีเกาะแขนแข็งแรงอย่างออดอ้อน เธอรู้ว่าอัครราชแพ้ทางคนขี้อ้อน และเขาใจอ่อนทุกครั้งที่เธอทำแบบนี้ ไม่งั้นเขาไม่ทิ้งผู้หญิงอย่างอารยามาหาเธอหรอก

อารยาเป็นคนสวยมาก ถ้ายืนเทียบกับเธอคงดูต่างกันอย่างชัดเจน แต่เพราะอารยาเป็นคนจืดชืดไม่ค่อยแต่งตัว นิสัยก็เงียบๆ ไม่ค่อยพูด ไม่แปลกใจหรอกที่สามีจะมีบ้านเล็กบ้านน้อย ผู้ชายถ้าอ้อนหน่อยบ่อยๆจะไปไหนเสีย และเธอก็อ้อนเก่งซะด้วย

“ไปเถอะ” อัครราชขยับตัวออกนิดๆ รู้สึกตะขิดตะขวางใจแปลกๆ ทุกครั้งที่สัมผัสร่างกายคนอื่นที่ไม่ใช่ภรรยา เขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่เขาก็เป็นผู้ชาย หาใช่เก้งกวางที่ไม่มองผู้หญิง ผู้หญิงให้ท่ามีหรือจะไม่เอา

ปณิธานขับรถพาเจ้านายกับภรรยาลับๆ มาที่โรงบาลที่ดีที่สุดในแถบปริมณฑล ตามคำสั่งขอเจ้านาย

ไม่ใช่ว่าเขาอยากจะแอบทำอะไรแบบนี้ถึงพาเธอมาไกลลับสายตาจากคนรู้จัก แต่เขากลัวอารยาตามมาราวีเธอกับลูก ใจคนยากแท้หยั่งถึง เขารู้ เธอไม่หึงเขาแน่ แต่ก็กันไว้ก่อน เผื่อเพื่อนเธอแอบยุให้มาทำร้าย มารวีกับลูกในท้อง

“ไกลหน่อย แต่น่าจะดีกับเธอและลูก” อัครราชมองคนหน้างอที่นั่งซบกับอกเขาอยู่ ตั้งแต่ออกมาจากโรงพยาบาลเธอก็ไม่พูดอะไร เอาแต่ทำหน้าบึ้งใส่ และเขารู้ดีว่าต้องทำยังไงให้เธอยิ้มได้

“เดี๋ยวซื้อบ้านแถวนี้ให้”

คำพูดของเขาทำให้คนขี้งอนยิ้มกว้าง ทั้งยังขยับมาหอมเขาแรงๆ อย่างถูกอกถูกใจ ผู้หญิงถ้าได้ของถูกใจก็เป็นแบบนี้ เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันทีทันใด