เมียเสี่ย นิยาย บท 3

“แต่เราจะไม่เหลืออะไรเลยนะ”

อารยาพูดอย่างไม่มั่นใจว่าตัวเองจะสามารถใช้ชีวิตต่อไปได้ไหม ก็ในเมื่อเขาสนับสนุนทุกอย่างในชีวิตเธอ ช่วยเธอใช้หนี้แทนพ่อแม่ ฝากฝังเธอให้เข้าทำงาน ถ้าหย่ากันแล้ว เธอก็ต้องคืนทุกอย่างให้เขา แต่ตอนนี้น้องชายอีกคนของเธอกำลังเรียนแพทย์อยู่ ถ้าหย่ากับเขาน้องเธอต้องลำบากมากแน่ๆ เธอเองก็เพิ่งจะเรียนจบทำงานมาถึงปี มันไม่มีเงินเก็บ และงานก็ยังไม่มั่นคง

“อะไรนะ! บ้าเปล่า ไม่เหลือได้ไง หย่ากับเขา เขาต้องจ่ายค่าทดแทนให้เธอนะไอซ์ ไหนจะเงินที่เขาให้อีก เธออยู่ได้สบายๆเลย” ลรินพูดตามที่เห็น เสี่ยขุนเขาเหรอ เขารวยจะตาย ในเมื่อเป็นฝ่ายขอหย่ากับเพื่อนของเธอเอง ก็ต้องจ่ายค่าชดเชยให้อย่างหนัก

“เราไม่เคยได้อะไรจากเสี่ยเลย ไม่รู้ด้วยว่ามีสิทธิ์เรียกร้องเอาอะไรไหม”

อารยาพูดเสียงเบาลง ก็ไม่รู้ว่าต้องเรียกร้องอะไรนี่นา ก็เลยไม่เคยขออะไรเลย สิ่งที่เขาให้เธอก็รับแค่จำเป็นเท่านั้น ไม่กล้ารับอะไรจากเขา เพราะรู้ดีว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ได้

“อะไรนะ!” ลรินกับปัญณิสาที่นั่งฟังเงียบๆร้องขึ้นพร้อมกัน

“ไม่ได้อะไรจากเสี่ยเลย” และเป็นอีกครั้งที่สองสาวพูดขึ้นพร้อมกัน

“อื้อ ก็ตอนแต่งเสี่ยเขาช่วยใช้หนี้ให้พ่อตั้งสองล้าน เรามันก็ไม่ต่างจากเมียขัดดอกไม่ใช่เหรอ จะไปเรียกร้องอะไรได้ล่ะ”

“โอ้ย! ไม่ได้นะอารยา” ลรินยกมือตีหัวตัวเองดังป๊าบ เมื่อความคิดของเพื่อนสาวขัดใจเป็นอย่างมาก

“มันก็ไม่ผิดที่จะคิดแบบนั้นนะไอซ์ แต่ลองคิดใหม่ดูนะ ว่าถ้าเขาไม่มาขอ ไอซ์ก็ไม่ต้องแต่งงานใช่ไหม แล้วเงินใช้หนี้ก้อนนั้น ถ้าไอซ์ได้ทำงาน ไอซ์ก็หาไปคืนได้นี่ ทำไมถึงคิดว่าทุกอย่างมันต้องเป็นแบบนี้ล่ะ ไอซ์มีสิทธิ์ที่จะได้ทุกอย่างจากเขานะ สิทธิ์ของคนเป็นภรรยาอย่างถูกต้อง มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องค่าเสียหายหลังจากหย่าด้วย” ปัญณิสาที่เรียนจบกฎหมาย อธิบายให้เพื่อนฟัง ถึงเหตุผลที่เพื่อนควรได้รับความเป็นธรรมจากสามี

“งะ งั้นเหรอ” อารยาคิดตามสิ่งที่เพื่อนพูด ยกเหล้าขึ้นดื่มจนหมดแก้ว หวังให้มันช่วยให้สมองโปร่งสักหน่อย แต่ทุกอย่างยังคงหนักอึ้ง นี่เธอต้องหย่ากับเขาจริงๆเหรอ

“ไม่อยากหย่าเหรอ” ลรินมองอาการของเพื่อนก่อนจะตัดสินใจถาม

“ก็คงเป็นอย่างนั้น”

อารยาพยักหน้าขึ้นลง พร้อมกับยอมรับออกไปตรงๆ เธอไม่อยากหย่ากับเขา เหตุผลเดียวคือความรัก เป็นรักข้างเดียวที่เธอเพียรรักษามาตลอด

ที่เธอแต่งงานกับเขาไม่ใช่เพราะพ่อกับแม่บังคับ แม้ตอนแรกจะหลอกตัวเอง และโยนความผิดไปให้เขาที่บีบบังคับให้เธอแต่งงานด้วย แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าเธอรักชอบเขาก่อนหน้านั้น เธอเองก็ไม่ค่อยรู้ตัว และถามตัวเองมาตลอดหนึ่งปีที่แต่งงาน แต่ทุกอย่างมันเด่นชัดว่าเธอรักเขา ก็ตอนที่กำลังจะเสียเขาไป

เพื่อนสาวทั้งสองถอนหายใจเบาๆ ก็สงสารเพื่อนแหละ แต่ผู้ชายเขาเป็นฝ่ายขอหย่า ต่อให้พวกเธอไม่ยุให้หย่า เขาก็ตั้งใจจะหย่าอยู่ดี ต่อให้สงสารเพื่อนก็คงไม่มีหนทางช่วยเหลืออะไรอีกแล้ว นอกซะจากฝ่ายชายจะเปลี่ยนใจ แต่เสี่ยขุนเป็นคนนิ่งๆเงียบๆ พวกเธอจึงเดาไม่ออก ว่าเขารักเพื่อนของพวกเธอหรือเปล่า