เมียเสี่ย นิยาย บท 22

“สกปรก”

“ขะ ขอโทษครับ”

“ไอซ์นั่งคุยไปแล้วกัน หมดอารมณ์แล้ว ตามสบายเลยนะ”

“อ่า!”

“ผมเองก็คงต้องขอตัว ถ้าเสี่ยมามีหวังโดนด่าหูชาแหง”

ปณิธานลุกขึ้นเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ในทิศทางเดียวกันกับเพื่อนสาวของอารยา เขาต้องขอโทษเธอคนนั้นก่อน ที่พ้นน้ำใส่เต็มหน้าเธอซะขนาดนั้น แม้จะดูเสี่ยงตาย แต่ก็ดีกว่าปล่อยให้เธอโกรธอยู่แบบนี้

“เห้อ! กว่าจะสลัดคุณนิศไปได้ ดันทำให้เพื่อนที่จะมาปรึกษาหนีไปด้วยซะงั้น”

อารยาพิงหลังเข้ากับโซฟาสุดหรู หลับตาลงช้าๆ ให้เสียงเพลงในร้านที่เปิดคลอเบาๆ ช่วยให้จิตใจสงบขึ้น เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้กำลังหนีอะไรอยู่ แต่เธอรู้สึกกลัว หวาดกลัวกับท่าทีที่เสียมีต่อผู้หญิงที่ชื่อกรรณิการ์ ถ้าเสี่ยแสดงออกแบบทำกับมารวีเธอคงสบายใจมากกว่านี้ แต่นี่มันกลับไม่ใช่ ภายใต้ความเกรงใจนั่น เธอว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่แน่ๆ

“เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ”

เสียงทุ่มกับความรู้สึกยวบยาวของโซฟา ทำให้อารยาลืมตาขึ้นมอง เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าคือสามีก็หลับตาลงต่อ ปิดกั้นสายตาตัวเองกับภาพไม่น่ามองของเสี่ย

ไม่ใช่สิ! เสี่ยน่ามองแหละ ใบหน้าหล่อเหลากับเสื้อเชิ้ตสีเทาเข้มปลดกระดุมลงมาสองเม็ด ให้เห็นแผ่นอกที่เธอเคยนอนกอด มันจะน่ามองกว่านี้ ถ้าไม่มีผู้หญิงคนอื่นมากับเสี่ยด้วย

“ไอซ์!”

“ไม่น่าถาม จะมาคุยเรื่องหย่าที่มันค้างคาเหรอคะ ถึงได้ควงคนอื่นมาแบบนี้” อารยาตวัดสายตาขึ้นมอง โกรธจะตายอยู่แล้ว อุส่าห์รู้สึกดีที่เสี่ยบอกจะมาหา แต่ควงผู้หญิงคนอื่นมาด้วยแบบนี้ ใช้สมองคิดบ้างไหมอีเสี่ย

“ไม่ใช่นะ กรีนเขาขอมาด้วย”

“เสี่ยโง่โดยสันดาน หรือยอมโง่ เพื่อให้พวกเธอทอดสะพานกันแน่ คิดว่าเท่คะเหรอที่มีผู้หญิงให้ควงไม่ซ้ำหน้าแบบนี้ เสี่ยนี่ไม่มีศักดิ์ศรีเอาซะเลย ไอซ์จะกลับ”

อารยาลุกขึ้นยืน หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วโยนกระเป๋าคืนให้เจ้าของไป เธอเริ่มไม่ไหวแล้วแหละ กับพฤติกรรมของเสี่ยขุน

“ภรรยาของขุนนี่ เกรี้ยวกราดจังเลยนะคะ” กรรณิการ์มองคนที่เดินจากไปนิ่งๆ ซ่อนรอยยิ้มแห่งชัยชนะไว้ภายใต้ใบหน้าเห็นอกเห็นใจ เพราะยัยมารวีทำไม่สำเร็จ เธอถึงต้องลงมือเองแบบนี้ไง

“ขอโทษนะกรีน ไอซ์ยังเด็ก” อัครราชมองแผ่นหลังว่างเปล่าของเธอเงียบๆ ท่าทางของเธอดูเย็นชากว่าครั้งที่เขายุ่งกับมารวีซะอีก คราวนี้รู้เลยว่าเธอโกรธเขาจริงๆ