เมียเสี่ย นิยาย บท 23

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำยังไง”

อารยาพูดเสียงเบา นี่คือเหตุผลหลักที่เธอไม่อยากหย่ากับเสี่ย เหตุผลส่วนตัวเธอเป็นเรื่องรอง สำหรับเธอไม่ต้องรักก็คิดว่าอยู่กับเสี่ยได้ แต่เธอจะหย่ากับเขาไม่ได้เด็ดขาด ต่อให้เขาพาเมียใหม่เข้าบ้านเธอก็ต้องเกาะทะเบียนสมรสไว้ให้แน่น

“โธ่ พี่ก็ยอมพ่อกับแม่เกินไป” อานนท์ครางแผ่ว รู้เลยว่าสาเหตุที่พี่เป็นแบบนี้ เพราะใคร ก็คงหนีไม่พ้นพ่อกับแม่อีกนั่นแหละ คนที่ผลักภาระทุกอย่างไปให้พี่สาว

“พี่อยากกลับแล้ว” อารยาเงยหน้ามองน้องชาย จากที่ตั้งใจว่าจะมาพักกายพักใจ ความคิดเธอเปลี่ยนทันที ขืนเข้าไปในนั้น มีหวังทะเลาะกับพ่อแม่ใหญ่โตอีก ไม่อยากทำให้ท่านเสียความรู้สึกมากไปกว่านี้แล้ว

“ผมไม่ได้เอารถมาซะด้วยสิ” เมื่อเช้าอานนท์ให้เพื่อนมาส่งที่บ้าน ปกติจะใช้รถมอเตอร์ไซด์คันเก่าของตัวเองขับมาบ้าน แต่รถเขามันพังซะแล้ว วันนี้ต้องกลับมาบ้านเพื่อให้แม่เซ็นเอกสารหลายอย่าง จึงจำเป็นต้องให้เพื่อนขับรถมาส่ง

“พังแล้วเหรอ” อารยาจับมือน้องชายเดินไปนั่งลงบนแคร่ไม้ไผ่หน้าบ้านหลังเล็ก ได้ร้องไห้ออกไปรู้สึกสบายใจนิดหน่อย อยากจะกลับ แต่ก็อยากรู้ความเป็นอยู่ของน้องชายก่อน

“ช่างมันเถอะ ที่นู้นมีรถเมล์ให้นั่งเยอะแยะ”

“เรียนหนักไหม”

“เพิ่งจะปีสองเอง แต่ก็หนักหนาอยู่เหมือนกัน อยากพาพี่ไอซ์ไปอยู่ด้วยนะ แต่คงเป็นไปไม่ได้”

ใบหน้าคล้ายคลึงกัน มีน้ำตาเกาะพราวนิดๆ เขาอยากพาพี่สาวหนี ตั้งแต่ที่รู้ว่าต้องแต่งงานกับผู้ชายชื่ออัครราช แต่ตอนนั้นเขาเพิ่งเข้าเรียนแพทย์ พี่สาวขอไว้ ว่าให้ทำตามฝันตัวเองให้ได้

“พี่ไม่เป็นไรอาร์ม ถึงจะเป็นแบบนี้ มันก็คือสิ่งที่พี่เลือกเอง พี่อาจจะยังไม่เข้มแข็งเท่าไหร่ เพราะทุกอย่างมันคือสิ่งที่พี่ไม่เคยคาดคิดว่าจะเจอกับตัว แต่พี่จะค่อยๆเรียนรู้จะค่อยๆแก้ไขมัน ไม่ต้องห่วงนะ แค่อาร์มตั้งใจเรียนก็พอ”

อารยาจับมือน้องชายมากุมไว้ มองฝ่าความมืดออกไปบนฟ้า บ้านนอกแบบนี้เห็นดาวชัดเจนกว่าในเมือง แต่วันนี้เป็นคืนเดือนมืด แทบจะไม่มีดาวให้เห็น เสียดายนิดหน่อยที่มีโอกาสได้มองดาวแบบนี้ แต่กลับไม่มีดาวสักดวงนำทาง มีแต่ความมืดมิด จนดูอ้างว้างเหมือนความรู้สึกในใจเธอตอนนี้เลย

“เดี๋ยวผมไปยืมรถพี่เปรมไปส่งนะ” อานนท์มองไปที่บ้านอีกหลังที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล เห็นว่ามีรถเพื่อนวัยเด็กของพี่สาวจอดอยู่ จึงหวังใช้มันไปส่งพี่สาวกลับบ้าน วันนี้ไม่อยากให้พี่สาวนอนที่นี่ ไม่ใช้พราะกลัวเสี่ยโกรธ แต่เพราะไม่อยากให้พี่เข้าไปเจอกับพ่อแม่ตอนนี้ต่างหาก

“ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวพี่โทรให้ลรินมารับ”

“อย่ารบกวนคนอื่นสิ” อานนท์ขยับตัวอย่างเก้อเขิน เมื่อพี่สาวพูดถึงเพื่อนสนิท บ้านพี่ลินอยู่ไม่ไกลก็จริง แต่ตอนนี้คงเดทอยู่ เพราะตอนที่เขาใช้รถแม่ออกไปซื้อของ เขาเห็นว่าเธออยู่กับผู้ชายที่น่าจะเป็นคนรัก รบกวนคนอื่นเวลามืดค่ำแบบนี้มันไม่ดี

“งั้นก็ไม่มีทางเลือก คงต้องนอนที่นี่”

“สองพี่น้องนั่น เมื่อไหร่จะเข้าบ้าน เร็วสิ แม่ทำของโปรดไอซ์เสร็จแล้วนะ”