เมียเสี่ย นิยาย บท 38

อารยากับสามี อยู่เที่ยวอีกสองวันก็เดินทางกลับ เธอเพิ่งจะรู้ในวันสุดท้ายของการเดินทาง ว่าสถานที่แห่งนั้นอยู่ในประเทศไทยเรานี่เอง เป็นหาดส่วนตัวที่ญาติของเสี่ยกว้านซื้อที่ไว้ ผูกขาดเป็นเจ้าเดียว เพื่อทำโรงแรม และรีสอร์ตให้นักท่องเที่ยวที่มีเงินมาพัก

เสี่ยบอกว่าการทำแบนั้นไม่ใช่การอวดรวย แต่เป็นการสร้างโอกาสให้ตัวเองมีรายได้มากกว่าคนอื่นๆ ฟังดูเห็นแก่ตัว แต่สำหรับเสี่ยใครๆก็เป็นกันทั้งนั้น ยิ่งเราลงทุนมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งหวังผลกำไรของมันมากเท่านั้น

“กลับมาแล้วเหรอคะ”

ป้าแดงยิ้มต้อนรับคู่สามีภรรยาที่เพิ่งกลับจากไปเที่ยว เสี่ยขุนแก้มแทบปริ ไม่รู้อารมณ์ดีหรืออ้วนขึ้น ป้าแดงเห็นเสี่ยยิ้มอย่างเดียว และติดเมียหนักขึ้นกว่าเดิม เรียกว่าแทบจะสิงร่างคุณไอซ์เลยทีเดียว

“เสี่ย! มันเดินไม่ถนัดค่ะ ดูสิป้าแดงมองใหญ่แล้ว” อารยาดุเบาๆ ขณะเดินเข้าไปนั่งในห้องรับแขกเพื่อแกะของฝากที่ซื้อมา แต่เสี่ยเกาะเธอแน่นเหมือนลูกลิง ทำให้เธอเดินลำบากมาก

“ขอเติมพลังหน่อย อีกครึ่งชั่วโมงนิษจะมารับเข้าไปโชว์รูม” ใบหน้าคมครามที่คล้ำขึ้นนิดๆ เพราะเล่นน้ำตากแดดกับเธอ ซบลงที่ไหล่เล็ก สายตามองตามมือเล็กที่นั่งแกะของฝากอยู่ตลอดอย่างสนอกสนใจ

“เหนื่อยแย่เลยนะคะ กลับมาก็ต้องวิ่งกลับไปทำงานอีก”

คำพูดเห็นอกเห็นใจ แต่ใบหน้ากับยิ้มแย้มแกะของฝากต่อ ก็เห็นใจอยู่ แต่มันช่วยไม่ได้นี่นา เสี่ยเป็นหัวหน้าครอบครัว มันก็ต้องเหนื่อยกว่าคนอื่นเป็นเรื่องปกติ

“แล้ววันนี้จะทำอะไร” ริมฝีปากเริ่มอยู่ไม่สุข ลิ้นร้อนเลียเบาๆ ตามซอกคอหอมกรุ่น อยากลากเธอไปด้วย แต่ก็กลัวเธอเหนื่อย

“จะเอาของฝากไปแจกค่ะ”

“ที่ไหนบ้าง”

“ที่บ้านคุณแม่ของเสี่ยค่ะ เสร็จแล้วก็จะไปที่ร้านปรายค่ะ” อารยายกมือผลักใบหน้าที่กำลังลวนลามออกห่าง ลงมือจัดแจงของฝากต่อ แม้จะถูกมองด้วยสายตาไม่พอใจ

“ที่บ้านไม่ต้องเอาไปหรอก ทางนั้นเขาส่งมาให้บ่อยๆ ของทะเลคุณแม่ท่านทานเยอะไม่ได้” ริมฝีปากหนาขยับลงต่ำ หลังจากถูกผลักออกไปจากซอกคอ ขมเม้มแรงๆเหนือเนินเนื้อขาวนวลจนขึ้นรอย ถอยออกไปมองพร้อมยักคิ้วส่งให้เธอไปสองที

ถ้าเขาจะทำ ใครก็ห้ามไม่ได้หรอก

“คุณนิษมาช้าจัง” อารยามองดุๆ อยากให้พ่อเลขาหนุ่มของสามี รีบมาถึงไวๆ จะได้รีบลากเสี่ยหื่นกามออกไปสักที

“มีแต่คนอยากอยู่กับฉันนานๆ ทำไมเธอถึงคอยแต่จะไล่หืม?”

“ก็เสี่ยลามก อุ๊ย! คุณนิษมาพอดีเลยค่ะ ฮะฮ่า” อารยาหัวเราะร่าเริง ดีใจจริงๆที่เห็นหน้าเลขาของเสี่ยเดินเข้ามาในบ้าน

“มาเร็ว!”

“ผมจะลาออก!”

“อะไรนะ!/ อะไรนะคะ?”

“ถ้าพี่ขุนไม่ช่วยพูดเรื่องยกเลิกการแต่งงานกับยัยอ๋อม ผมจะลาออก”

ปณิธานทิ้งตัวลงบนโซฟาสุดหรูในห้อง วันนี้เขาไม่ได้รีบแจ้นมาในฐานะเลขา แต่เขามาในฐานะน้องชาย มาเพื่อขอร้องให้พี่ขุนไปพูดเรื่องงานแต่งงานกับอินทิรา

“เรื่องแค่นี้เอง”

“แค่นี้กับผีอะดิ ตอนนี้ยัยอ๋อมไปสร้างเรื่องไว้ที่ร้านคุณปราย จนผมเข้าหน้าเธอไม่ติด” ปณิธานกัดฟันแน่น เบือนหน้าหนีไปอีกทาง เพื่อระงับความโกรธ

เพราะพี่ชายไม่ยอมบอกว่าเขาเป็นน้องตั้งแต่เด็กๆ ทำให้ญาติทางนั้นเข้าใจว่าเขาเป็นเพียงลูกบุญธรรมนอกสายเลือด ยัยอ๋อมเองก็ยึดติดว่าจะต้องแต่งงานกับเขาให้ได้ ใครมันจะไปแต่งกับลูกพี่ลูกน้องของตัวเองได้วะ อีกอย่างเขาชอบปัญณิสา ชอบมากด้วย

“เดี๋ยวไปคุยให้”

“ไม่เดี๋ยว! ไปคุยตอนนี้เลย ถ้าไม่สำเร็จไม่ต้องกลับมา” ใบหน้าคล้ายคลึงบึ้งตึงอย่างหนัก จนอารยากับสามีไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย