เมียเสี่ย นิยาย บท 44
[เสี่ยมั่นใจใช่ไหมคะ ว่าไม่ได้อยู่กับคนอื่น]
“ถ้าคนอื่นมีแน่ไอซ์ แต่เป็นเพื่อนฉัน”
อัครราชถอนหายใจเบาๆ เขาอยากคุยแบบเห็นหน้ามากกว่า อยากดึงเธอมากอดไว้ แล้วบอกว่าเขาไม่เคยคิดจะทำอะไรแบบนั้นอีก เขาระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิม ไปดื่มก็ไม่แตะอะไรเลย เพราะกลัวเป็นแบบเดิมอีก
[เสี่ยเคยเจอลรินไหมคะ]
“เพื่อนเธอนะเหรอ ไม่นะไอซ์ ฉันเคยเจอแต่ปราย แล้วนี่ไม่คิดจะบอกหน่อยเหรอว่าอยู่ที่ไหน”
อัครราชพยายามตะล่อมถาม รอฟังเงียบๆ ว่าเธอจะบอกอะไรเขาหรือเปล่า
[…… ไอซ์มาใต้ค่ะ ขับรถเที่ยวกับปรายสองคน ปลายทางสุดท้ายคือสุราษฎร์ธานีค่ะ ตอนนี้ไอซ์คงบอกได้แค่นี้]
“แล้วทำไมต้องไป เธอโกรธอะไรฉันหรือเปล่า”
[ไอซ์แค่อยากทบทวนตัวเองค่ะ แค่นี้นะคะ]
“เดี๋ยว! ไอซ์ ไอซ์”
อัครราชกำโทรศัพท์แน่น เธออยู่ส่วนไหนของใต้ละเนี่ย แล้วเขาต้องไปตามเธอจากตรงไหน อยู่ดีๆก็รู้สึกไม่สบายใจเลย น้ำเสียงเศร้าๆนั้น เหมือนผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ในช่วงที่เขาไม่มีโทรศัพท์ติดต่อเธอ
อัครราชรีบวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ ไม่งั้นไอซ์ไม่หนีเขาไปแบบนี้หรอก เธอต้องรู้หรือเห็นอะไรบางอย่าง ถึงได้หนีไป
อัครราชขับรถไปหาเพื่อนที่โรงพัก ให้เพื่อนช่วยจัดการเรื่องเช็คสัญญาณโทรศัพท์ของเธอ ว่าเบอร์ที่ใช้ล่าสุด อยู่ในเขตไหนของประเทศไทย
“เพิ่งเคยเห็นคุณชายน้ำแข็งใจร้อน” เพื่อนตำรวจตำแหน่งใหญ่สุดในโรงพักเอ่ยแซว นั่งหาข้อมูลให้เพื่อนมานาน แต่อดพูดไม่ไหวจริงๆ
“ใจเย็นไม่ไหวหรอก เมียหายทั้งคน” อัครราชไม่สนใจท่าทีน่าสมเพชของตัวเอง ที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาขอความช่วยเหลือจากเพื่อน เขาต้องการคุยกับอารยา ไม่อยากรออะไรอีกแล้ว เขาเชื่อว่าทุกอย่างต้องมีทางออก
“ทะเลาะกันเหรอ?”
“ไม่รู้สิ”
อัครราชเล่าเรื่องให้เพื่อนฟัง ว่าเพราะอะไรภรรยาถึงได้หนีไปแบบนั้น เธอคงจะโกรธที่เขาติดต่อไม่ได้ และคงมีใครแอบพูดอะไรให้ฟังตอนที่เขาไม่อยู่
“นายสงสัยว่าคนในอดีต ไปพบเมียนายแล้วบอกว่าเธอเคยมีอะไรกับนายงี้เหรอ” แม้จะงงๆ แต่คงสรุปได้แบบนั้นตามที่เพื่อนเล่า
“ไม่รู้เหมือนกัน แค่สงสัย”
“เธอจะทำแบบนั้นไปทำไมวะ ได้อะไรจากการที่นายกับเมียหย่ากันเหรอ”
“เรื่องนี้ต้องถามเจ้าตัว แต่ต้องหาตัวเมียเราให้เจอก่อน เรากลัวว่าหลินจะทำอะไรเธอ”
“ถ้าเราหาเจอแล้วจะโทรบอก ว่าแต่เรื่องโทรศัพท์ที่หาย สงสัยใครไหม”
“หลิน! คืนนั้นเธอเข้ามาคุย ไม่รู้ว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าเราอยู่ที่นั่น เรากับเธอขาดการติดต่อกันไปแล้ว แต่เธอพูดและทำ เหมือนรู้การเคลื่อนไหวเราทุกอย่างเลย”
อัครราชรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เขาไม่ได้บอกใครว่าไปกรุงเทพ บอกแค่เมียกับแม่บ้าน ไม่มีทางที่เธอจะรู้ว่าเขาไปที่นั้น และไม่มีวันบังเอิญไปเจอเขาที่ผับนั่นแน่ ถ้าเธอไม่แอบตามเขาไปตั้งแต่ที่บ้าน ?
“นายโดนสะกดรอยหรือเปล่า”
“ไม่รู้สิ ตอนนี้ไม่ได้จ้างการ์ดแล้ว” ธุรกิจของเขาขาวสะอาด ไม่จำเป็นต้องจ้างบอดี้การ์ดมาคุ้มกัน เพราะเชื่อมั่นว่าดูแลตัวเองได้ และไม่มีศัตรูที่ไหน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียเสี่ย