เมียเสี่ย นิยาย บท 47

“สวัสดีค่ะ เสี่ย”

อารยามองเพื่อนที่พุ่งเข้าไปหาเสี่ยด้วยสายตาเรียบเฉย มองคนที่ทักทายสามีของเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม มองมือที่จับมือสามีเธอไว้เหมือนคนที่รู้จักกันมาก่อน

ใช่เลย! หลินกับลริน คือคนเดียวกันแน่ๆ

“ครับ” อัครราชกลืนน้ำลายฝืดๆลงคอ แกะมือที่จับมือตัวเองออกเบาๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมโลกมันถึงได้กลมขนาดนี้

“ไอซ์มานั่งสิ อ๋อ เรากับเสี่ยเคยรู้จักกันมาก่อนอะ เมื่อก่อนเราสนิทกันมาก”

อารยามองคนที่เบียดตัวนั่งลงบนโซฟารับแขกของร้านกาแฟที่สามีนั่งอยู่ อารยายิ้มให้สามีนิดๆ ไม่คิดเข้าไปแทรก เพราะอยากรู้ว่าเพื่อนจะทำยังไงต่อจากนี้ เธอไม่รู้ว่าลรินเคยทำอะไรไว้บ้าง นั่นคือสิ่งที่อารยาต้องหาคำตอบเอง เพราะคนแบบลรินคงไม่สารภาพทุกอย่างออกมาเองแน่

“สนิทกันมากเลยสิท่า ทำอย่างกับว่าเคยเป็นผัวเมียกันมาก่อน”

อารยายิ้มเยาะ โชคดีที่เธอมีประสบการณ์ฟาดฟันกับมารวีมาก่อน จึงรับมือกับเหตุการณ์ตรงหน้าได้ดี แม้ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ว่าจะต้องมาพูดอะไรแบบนี้กับเพื่อนสนิทตัวเองก็ตาม

“ไอซ์ เรากลับกันเถอะครับ”

อัครราชขยับตัวลุกขึ้นยืน รักษามารยาทต่อหน้าเพื่อนของเธอ ทั้งที่ไม่อยากทำ แม่เขาไม่น่าสอนเขาให้เป็นคนแบบนี้ บางทีก็ไม่ควรรักษาหน้าผู้หญิงที่อยากทำลายครอบครัวตัวเองต่อหน้าคนอื่น เขาควรด่าแหลกไปเลย ไม่เลยสั่งคนอุ้มเธอไปทิ้งไว้ที่ทะเล จะได้จบๆปัญหานี้ไปสักที

“ขอโทษนะลริน แต่เราคงต้องกลับแล้ว”

อารยาเข้าใจ เพราะที่นี่เป็นพื้นที่สาธารณะ เสี่ยคงไม่กล้าทำอะไรมากกว่านี้ อย่างน้อยก็รักษามารยาทไว้ เพื่อไม่ให้คนเอาไปนินทาได้

“เดี๋ยวก่อนสิ เรายังอยากทำความรู้จักกับเสี่ย”

ลรินมองทั้งสองคนที่ยังคงว่าท่าทีเรียบเฉย ทั้งๆที่เธอแสดงตัวขนาดนี้ ว่ามีความสัมพันธ์บางอย่างกับเสี่ย ที่มากกว่าคนรู้จัก

“เสี่ยรู้จักรินดีพอแล้วแหละ อาจจะรู้จักมากจน ไม่อยากรู้จักอีกแล้วก็ได้ เธอเป็นแค่เพื่อนเรา ไม่ใช่เมียเสี่ย ทำอะไรก็ระวังบ้างนะ”

อารยาคว้าแขนสามีมากอดไว้แน่น บังคับให้เสี่ยเดินตามไปช้าๆ จิกเล็บลงไปแรงๆ เพื่อบอกให้เขารู้ว่าเธอโกรธเขามากแค่ไหน

อัครราชเดินตามแรงดึงรั้งของคนตัวเล็ก ปล่อยให้เธอทำร้ายร่างกายโดยไม่ปริปากร้องโอดครวญสักนิด อารยาคงจะจับสังเกตได้แล้ว ตัวเขาเองก็ไม่คิดจะปิดบัง แม้จะตกใจมาก ที่ทั้งสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน

อารยาไม่พูดไม่จาอะไรอีกเลย ในหัวตีกันวุ่นวาย ว่าจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดี คำพูดของเพื่อนแฝงนัยหลายอย่าง ไม่อยากคิดเลยว่าที่ผ่านมา เธอเผยอะไรให้เพื่อนรู้บ้าง

เธอกับลรินคุยกันบ่อยมาก คือแทบทุกวันต่างกับปัญณิสาที่ไม่ค่อยคุย เพราะเจอกันบ่อยกว่า ช่วงที่เธอแต่งงานลรินไถ่ถามเรื่องของเธอกับเสี่ยบ่อยๆ รวมทั้งเป็นแหล่งข่าวลือเสี่ยๆหายๆของเสี่ยด้วย

“คิดอะไรคะ” อัครราชถามเสียงเบา ทำใจดีสู้ แม้จะรู้ว่าตอนนี้เมียโกรธสุดๆ

“คิดว่าจะตัดทิ้งเลยดีไหม” อารยาหันไปตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะมองออกไปนอกรถดังเดิม เสี่ยตั้งใจยื้อเวลาด้วยการขับรถช้ามากๆ คิดว่าทำแบบนึ้แล้วเธอจะปล่อยให้รอดสินะ

“ตัดทิ้งแล้วจะใช้อะไรคะ” อัครราชพูดเสียงอ่อย รู้สึกเสียวแปลบตรงปลายแท่งเนื้อ ทันทีที่ได้ยินคำพูดน่ากลัวจากยัยหนูของเขา

“ไอซ์หมายถึงเพื่อนค่ะ หรือเสี่ยไม่อยากใช้งานมันแล้ว ไอซ์พาไปให้หมอตัดก็ได้นะคะ เผื่อเรื่องแบบนี้จะหายไปจากชีวิตไอซ์กับเสี่ยสักที”

ใบหน้าสวยหวานหันกลับมาตอบ ทำมือประกอบเป็นท่าเหมือนกำลังตัดอะไรสักอย่าง จนสามีต้องคว้ามือนั้นไปจับไว้แน่น

“รู้แล้วใช่ไหมคะ เสี่ยไม่รู้จริงๆว่าหลินกับลรินของไอซ์คือคนๆเดียวกัน” อัครราชงัดมารยาสารพัดออกมาใช้ แต่เหมือนการส่งสายตาวาบวาบไปให้ มันจะไม่ได้ผลกับคนโกรธเลยสักนิด

“ค่ะรู้แล้ว” อารยาถอนหายใจออกมาดังๆ เธอจะจัดการเรื่องนี้ยังไงดี