เผด็จรัก หัวใจซาตาน นิยาย บท 17

จากนั้นสายตาของทุกคนก็หันไปยังทิศทางของบุคคลที่กำลังเดินมา มีเพียงกู้ชิงเกอเท่านั้นที่ก้มหน้าลงและกัดริมฝีปากล่างแน่น

ทำยังไงดี? ถ้าฟู่ซือหานเห็นเธอ เขาจะโกรธไหม?

ในช่วงคับขัน จู่ๆ ก็มีคนมาคว้าข้อมือของเธอไว้

“ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากผมจริงๆ เหรอ?”

กู้ชิงเกอเงยหน้าขึ้น เธอก็มองเห็นดวงตาที่สว่างไสวราวกับพระจันทร์เสี้ยวของฉินม่อ เธอแข็งข้างครู่หนึ่ง แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบสนอง เธอก็ได้ยินเสียงที่สง่างามดังขึ้น

“ใครกันมาเอะอะวายที่นี่?”

“คุณลุงฉาง” หลี่ซือหยุนขึ้นไปหาเขาทันที “คุณลุงมาแล้ว เราเจอผู้หญิงคนหนึ่ง หล่อนอ้างว่ามาจากตระกูลฟู่ ฉันก็เลยขอให้พ่อบ้านขึ้นไปตามคุณลุงมาค่ะ คุณลุงไม่ถือสาใช่ไหมคะ?”

ฉางจิ้ง มองไปที่ หลี่ซือหยุน และยิ้มอย่างมีความสุข

“จะถือสาอะไรกันล่ะ? ซือหยุนทำเผื่อลุงนี่นา”

“ถ้าคุณลุงฉางไม่ถือสา ก็ดูนั่นสิคะ” เธอชี้ไปที่กู้ชิงเกอซึ่งกำลังฉินม่อจับข้อมือไว้

กู้ชิงเกอสวมชุดสีขาวมุกและรองเท้าคริสตัล ด้วยรูปร่างขนาดเล็กกะทัดรัด

ทำให้เธอดูเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยที่หลุดออกมาจากเทพนิยาย

แม้ว่าเธอจะดูขี้อาย แต่ด้วยเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอ หากเธอมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับตระกูลฟู่จริงๆ ก็พอเข้าใจได้

แต่ทว่า...

เมื่อฟู่ซือหานลงมา เขากลับมีท่าทีไม่สนใจ บางทีผู้หญิงคนนี้อาจไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลฟู่?

โถ น่าสงสารหญิงสาวตัวน้อยคนนี้ซะจริง

เธอจะอยู่ในเมืองจิ่งต่อไปยังไง หลังจากที่ไปทำให้ตระกูลฟู่โกรธเคือง

“เธอคือ?” ฉางจิ้งเดินเข้าไปและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“คุณลุงฉาง” ฉินม่อยืนอยู่ตรงหน้ากู่ชิงเกอ ทันใดนั้นก็ยกมุมปากขึ้น “ผมเป็นคนพาเธอมาที่นี่เองครับ”

ฉางจิ้งมองไปที่ฉินม่อด้วยท่าทางประหลาดใจ แล้วนี่มันอะไรกันอีกเนี่ย?

“ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนที่ผมพามาเอง เมื่อกี้ก็แค่เล่นกันขำๆ น่ะครับ ในเมื่อมันจบลงแล้ว เราขอตัวก่อนได้ไหมครับ?”

ฉินม่อ

ลูกชายคนเดียวของตระกูลฉิน

ผู้มีนิสัยแปลกประหลาด เขามักจะทำทุกอย่างตามแต่ใจต้องการ มีไหวพริบเป็นเลิศ ที่สำคัญคือหน้าตาดี โดยเฉพาะเวลาที่เขายิ้ม ดวงตาที่เหมือนพระจันทร์เสี้ยวนั้นดึงดูดใจสาวๆเป็นอย่างมาก

ดังนั้นมากกว่าครึ่งหนึ่งของหญิงสาวในเมืองจิ่ง นอกจากอยากได้ฟู่ซือหานแล้ว ที่เหลืออาจอยากได้ชายหนุ่มตระกูลฉินคนนี้นี่แหละ

“ที่แท้ก็เป็นเพื่อนของฉินม่อนี่เอง ใช่ไหม?”

หลี่ซิงอ้ายไม่อยากจะเชื่อ ดังนั้นเธอจึงก้าวไปข้างหน้าและคว้าแขนของกู้ชิงเกอ “ไร้สาระที่สุด เธอไม่รู้จักคุณชายฉินด้วยซ้ำ เธอจะเป็นเพื่อนของเขาได้ยังไง? เมื่อกี้เธอบอกว่าตัวเองเกี่ยวข้องกับตระกูลฟู่ พอเห็นว่าเรื่องร้ายแรงขึ้นก็จะหาทางหนีทีไล่แล้วใช่ไหม!”

“นั่นสิ ทำไมเธอไม่ปฏิเสธล่ะ? คุณชายฉิน คุณจะช่วยเธอเพราะแค่ความสวยไม่ได้ เรื่องวันนี้ต้องเคลียร์กันให้ชัดไปเลย”

ผู้หญิงที่อยู่ฝั่งเดียวกับหลี่ซิงอ้ายยืนขึ้นและพูดอะไรบางอย่าง

เมื่อมองไปที่สถานการณ์ตรงหน้าเขา ฉางจิ้งก็รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย ไม่ว่าจะมองอย่างไร นี่เป็นแค่เรื่องตลกของคนหนุ่มสาว ไม่ใช่สิ่งที่ชายวัยกลางคนอย่างเขาจะเข้าไปเกี่ยวข้องได้

ขณะที่ฉางจิ้งกำลังคิดว่าจะแก้ปัญหานี้อย่างไร สือหยวนก็มาถึง เขาเดินไปหาฉางจิ้งและกระซิบบางอย่าง ก่อนที่ฉางจิ้งจะแสดงท่าทางประหลาดใจ

“จริงเหรอ?”

ฉือหยวนยิ้มและพยักหน้า พลางมองไปที่ชั้นสองจากหางตา

ฉางจิ้งมองตามไป เห็นร่างสูงยืนอยู่บนชั้นสอง

ฟู่ซือหานยืนอยู่บนชั้นสองด้วยบรรยากาศที่อ้างว้างและโดดเดี่ยว ชั้นล่างนั้นเต็มไปด้วยเสียงรบกวน ดังนั้นจึงไม่มีใครสังเกตเห็นเขา