เผด็จรัก หัวใจซาตาน นิยาย บท 20

ทุกคนถอยหนีด้วยความตกใจ สาวๆ พากันตัวสั่นด้วยความตกใจ

แม้ว่าฟู่ซือหานจะเป็นเป้าหมายของความชื่นชมของทุกคน แต่ในขณะเดียวกันเขาก็น่ากลัวพอ ๆ กับฮาเดส เทพเจ้าแห่งนรก

ฟู่ซือหานยิ้มอย่างเย็นชา ก่อนจะอุ้มคนในอ้อมแขนจากนั้นหันหลังกลับและเดินออกไปข้างนอก

ตั้งแต่เขาปรากฏตัวจนกระทั่งจากไป เขาพูดเพียงสองประโยค จากนั้นก็จูบกู้ชิงเกอ และตอนนี้เขายังอุ้มกู้ชิงเกอออกไปอีก

การกระทำเหล่านี้ทำให้ผู้หญิงทุกคนหลงใหล เมื่อเห็นเขาจากไปฉือหยวนรีบอำลาฉางจิ้งแล้วตามไปทันที

ฉางจิ้งยืนอยู่ที่เดิม มองตามหลังฟู่ซือหานอย่างครุ่นคิด เขาต้องเตรียมซองจดหมายสีแดงขนาดใหญ่และของขวัญแสดงความยินดีหรือไม่?

ฉินม่อมองร่างที่จากไปเขาไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนของตระกูลฟู่

น่าสงสารจริงๆ

งานเลี้ยงที่เงียบสงบในตอนแรกกลับตกอยู่ในความวุ่นวายทันทีหลังจากฟู่ซือหานออกไป “หล่อมาก!เธอเห็นไหม ตอนที่คุณชายฟู่จูบหล่อนเมื่อกี้ ใจฉันนี่ตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเลย!”

“เห็นแล้วๆ แต่ฉันว่าตอนจับหัวสุดท้ายนั่นน่าหลงใหลมากกว่าอีก น่าเสียดายจัง ทำไมคุณชายฟู่ไม่ทำแบบนั้นกับฉันบ้าง”

“ฉันว่ากอดนั้นมันแมนมากๆ เลย ถ้าฉันโดนกอดแบบนั้น ฉันยอมตายตอนนี้เลยก็ได้”

หญิงสาวกลุ่มหนึ่งจับกลุ่มพูดถึงเรื่องเมื่อครู่ด้วยความหลงใหล

“คำพูดของผู้ช่วยเมื่อกี้หมายความว่ายังไง? ที่บอกว่าจะจำชื่อหลี่ซิงอ้ายไว้เพราะชื่อฟังดูดีเหรอ? ทำไมฉันถึงคิดว่ามันดูข้างธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษเลยล่ะ?”

“ไม่รู้สิ ฟังดูเหมือนเป็นการชมเชย แต่จริงๆ แล้ว... มันเป็นคำเตือนจากตระกูลฟู่”

“ไม่มีทาง ได้รับคำเตือนจากตระกูลฟู่เนี่ยนะ? ผู้หญิงคนนั้นคือใครกันแน่? เธอไม่เคยเห็นหล่อนมาก่อนเหรอ?”

“ฉันไม่เคยเห็นเลย เป็นไปได้ไหมว่าเป็นหล่อนจะเป็นผู้หญิงของคุณชายฟู่”

“เมื่อกี้ดูไม่ออกหรือไง ต้องใช่แน่ๆ!”

“หลี่ซิงอ้ายทำให้พวกเขาขุ่นเคือง ต่อไปเธอจะต้องทนทุกข์ทรมานแน่”

เมื่อหลี่ซิงอ้ายได้ยิน เธอรีบเดินเข้าไปหาอย่างโกรธจัดและสาปแช่งเสียงดัง “เธอกำลังพูดถึงใคร?เธอมีสิทธิ์อะไรมาพูดถึงหลี่ซื่อ กรุ๊ปของเรา เธอน่ะไม่สมควรแม้แต่จะถือรองเท้าของเราด้วยซ้ำ แล้วมาพูดจาพูดไร้สาระแถวนี้อีก”

หนึ่งในนั้นตอบกลับด้วยท่าทางเหยียดหยาม “นี่ ทำไมพูดจากแบบนี้? โดนตระกูลฟู่ตักเตือนแล้วยังมีหน้าอยู่ที่นี่อีก บางทีตระกูลหลี่อาจจะหายไปในอีกไม่กี่วันก็ได้”

“พล่ามอะไรของเธอ!”

หลังจากพูดจบหลี่ซิงอ้ายก็พุ่งเข้ามาราวกับคนบ้า

“อ๊ะ! กล้าดียังไงมาตบฉัน อย่าคิดว่าฉันไม่สู้นะ”

ผู้หญิงที่ถูกตบก็ไม่ยอมเช่นกัน เธอพุ่งไปข้างหน้าเพื่อต่อสู้กับหลี่ซิงอ้าย

งานเลี้ยงศิษย์เก่าโรงเรียนมัธยมกลายเป็นการทะเลาะวิวาทของคนดัง เหตุการณ์ตกอยู่ในความโกลาหล...

ฟู่ซือหานผลักเธอเข้าไปในรถลินคอล์นที่จอดอยู่ข้างถนนด้วยสีหน้าเย็นชา ใบหน้าของกู้ชิงเกอ เป็นสีแดงก่ำ

ตอนนี้เธอเพิ่งรู้ว่าฟู่ซือหานจูบเธอต่อหน้าผู้คนมากมาย

ทันทีที่ก้นของเธอแตะที่นั่ง กู้ชิงเกอรีบเข้าไปนั่งในที่ที่ห่างไกลจากฟู่ซือหาน

ทำให้มีช่องว่างขนาดใหญ่ตรงกลาง หลังจากที่เธอนั่งลง เธอก็ลดสายตาลงและนิ่งเงียบตลอดทาง

ฉือหยวนขึ้นนั่งเบาะข้างคนขับ จากนั้นฟู่ซือหานก็เข้ามานั่งด้วย กู้ชิงเกอได้ยินฉือหยวนบอกให้คนขับออกรถ

ในความเงียบงัน กู้ชิงเกอรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังจะหยุดหายใจ แต่จู่ๆ ก็ได้ยินคำพูดถากถางของฟู่ซือหานโดยไม่คาดคิด

“ทรัพย์สินของตระกูลฟู่มีไม่มากพอหรือไง เธอถึงต้องมาหาจากที่นี่เพิ่ม?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของฟู่ซือหานก็มืดลง “เธอว่าอะไรนะ?”

กู้ชิงเกอหยุดพูด เธอนั่งนิ่งๆ โดยไม่พูดอะไร การขอให้เธอเปลื้องผ้าต่อหน้าชายสามคนนั้นอึดอัดยิ่งกว่าเรื่องอื่นใด

“จะถอดหรือไม่ถอด?” เสียงของฟู่ซือหานค่อยๆ เย็นลง อุณหภูมิภายในรถลดลงถึงขีดสุด จนคนขับที่นั่งข้างหน้าอยากทำตัวโปร่งแสงหายไปจากตรงนั้นซะเลย

ฉือหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปที่กู้ชิงเกอและฟู่ซือหานผ่านกระจกรถด้านหลัง แล้วเอื้อมมือไปแตะคาง

แปลกจัง ทำไมวันนี้ คุณชายฟู่ถึงหงุดหงิดมากเป็นพิเศษ

กู้ชิงเกอกัดริมฝีปากล่างของเธอแน่น เธอไม่เต็มใจที่จะทำมัน

ก่อนจะหันมองออกไปนอกหน้าต่างเงียบอย่างๆ

อุณหภูมิภายในรถลดลงเรื่อย ๆ กู้ชิงเกออดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะตอบสนอง ฟู่ซือหานก็เอนตัวเข้าหา ออร่าของชายผู้แข็งแกร่งห่อหุ้มเธอทั้งหมดในคราวเดียว

“อ๊ะ!” กู้ชิงเกอร้องออกมาด้วยความตกใจ พลางยื่นมือขาวออกมาเพื่อหยุดเขา มือที่บอบบางไม่สามารถหยุดผู้ยิ่งใหญ่ได้ ดวงตาของฟู่ซือหานเป็นเหมือนน้ำแข็ง เมื่อเทียบกับเธอที่เหมือนนักเรียนมัธยมปลาย เขาสูง 185 เซนติเมตรและทรงพลัง

ดังนั้นฟู่ซือหานจึงเพิกเฉยต่อการต่อต้านของเธอ เขาฉีกเสื้อสูทชายบนร่างของเธอออกด้วยมือใหญ่อย่างไร้ความปรานี

“อ๊ะ!” กู้ชิงเกอกรีดร้องอีกครั้ง เธอดึงมือกลับเพื่อปกป้องหน้าอกของเธอ

ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก พลางจ้องมองเขาด้วยความงุนงง

เมื่อเผชิญหน้ากับดวงตาที่งุนงงของเธอ หัวใจของฟู่ซือหานก็เต้นไม่เป็นจังหวะ

ผู้หญิงคนนี้...มีดวงตาที่สวยมากจริงๆ มันใสสะอาด ไม่มีสิ่งเจือปนใดๆ

หากไม่มีเรื่องคืนนั้น เขาคงคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไร้เดียงสาจริงๆ