เพลิงร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 22

"จะไปไหน" จังหวะที่เพลิงเดินอ้อมมากำลังจะขึ้นรถ แต่ยังไม่ทันได้ขึ้นเมขลาก็เปิดประตูลง ..ชายหนุ่มรีบเดินอ้อมกลับมาหยุดเธอไว้ก่อน

แต่หญิงสาวไม่ยอมคุยด้วยเธอยังคงจะเดินกลับทางเดิม

"มาคุยกันหน่อย" มือหนาคว้าแขนอีกฝ่าย แล้วพามาขึ้นรถ เขาจับเธอขึ้นไปนั่งบนรถได้แบบง่ายดาย ก่อนที่จะปิดประตูเพลิงไม่ลืมคาดเซฟตี้เบลท์ให้

แล้วคนร่างสูงก็เดินอ้อมกลับมานั่งประจำที่คนขับ

"ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น" ไม่ต้องให้เธอได้อธิบายเขาก็รู้ด้วยตัวเองแล้ว ว่าเธอกับรามสูรไม่ได้เกินเลยกัน เธออาจจะเป็นแค่พี่เลี้ยงเด็กและพนักงานในบริษัทเหมือนที่บอกไว้

แต่ไม่มีคำตอบใดๆ ออกมาจากปากของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ

"คุณกำลังคิดอะไรอยู่ก็พูดออกมาสิ ผมพร้อมจะทำตาม"

"ไปส่งฉัน"

"ครับ" ดีกว่าเธอจะไม่ยอมพูดอะไรด้วยเลย ชายหนุ่มถอยรถออกมาจากพุ่มไม้ แล้วมุ่งหน้าตรงไปยังเซฟเฮ้าส์

ขณะที่นั่งรถมา เมขลาก็สงสัยว่าทำไมเขาไม่กลับออกไป แถมยังขับรถเข้ามาลึกกว่าเดิม แต่เธอก็ไม่ยอมเปิดปากถาม จนรถวิ่งเข้ามาถึงบ้านหลังหนึ่ง ที่สร้างโดยแนวรั้วแน่นหนา แถมรอบข้างก็มียามรักษาความปลอดภัยเกือบรอบบ้าน

"กลับมาพอดีเลย" พุดตาลกำลังจะให้ทศกัณฐ์โทรตามลูกน้องอยู่พอดี ว่าทำไมถึงออกไปรับนานจัง

พอเมขลาลงจากรถได้ก็รีบเดินตรงเข้าไปกอดนาง

"น้องเมย์เป็นอะไรลูก" ครั้งแรกมั้งที่เด็กคนนี้ยอมกอด..นางก็เลยแปลกใจ

คนที่แปลกใจอีกคนก็คือเพลิง ทำไมพี่เลี้ยงเด็กถึงกล้าเดินเข้าไปกอดแม่ของเจ้านายแบบนั้น

เมขลาตอบไปโดยการส่ายหน้าเล็กน้อย และถามว่าห้องของเธออยู่ที่ไหน

"รถติดหรือไงทำไมถึงมาช้า"

"ครับ" เพลิงตอบท่านผู้พันไปแบบงงๆ ทำไมดูเหมือนพี่เลี้ยงเด็กจะมีความสำคัญกับครอบครัวนี้มาก ดูมีแต่คนเป็นห่วง เพราะตอนนี้เอวาและสโรชาเป็นคนอาสาพาเมขลาเข้าไปดูห้องแล้ว

และความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวของเพลิง..ท่านผู้พันบอกว่าเจอน้องสาวแล้ว แถมเธอยังทำงานในร้านที่เขาได้ข้อมูลมาว่าน้องสาวของท่านทำงานอยู่

"ไม่ใช่ใช่ไหม?" เพลิงได้แต่มองตามและถามตัวเอง แต่ทุกอย่างตรงหน้ามันฟ้องว่าใช่มาก

"มองตามตาไม่กระพริบเลยนะครับผู้กอง" ชาติอดแซวผู้กองเพลิงไม่ได้ อยู่ด้วยกันมาก็นานหลายปี ทำไมชาติจะไม่รู้ว่าผู้กองเห็นสาวสวยทีไรเป็นไม่ได้

"มึงมาก็ดีแล้ว มึงรู้แล้วใช่ไหมว่าผู้พันเจอน้องสาวแล้ว"

"รู้สิครับ ก็คนที่ผู้กองไปรับนั่นแหละ"

"........." ขาที่เคยแข็งแกร่งแม้คู่ต่อสู้เป็นใครเขายังไม่เคยกลัว แต่ตอนนี้มันแทบจะไม่มีแรงยืนรับร่างของตัวเอง

"มีอะไรเหรอครับผู้กอง"

"เปล่าหรอก กูจะออกไปข้างนอกหน่อย"

ชาติได้แต่มองตามหลังรถผู้กองออกไป

วันต่อมา..

เมขลาเข้าห้องตั้งแต่เมื่อวานยังไม่ออกมาจนป่านนี้ ก็เลยทำให้พุดตาลเป็นห่วงมาก

ก๊อก ก๊อก

"น้องเมย์เป็นอะไรหรือเปล่าลูก"

"ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ" หญิงสาวตอบพร้อมกับเดินมาเปิดประตู

"หนูจะไปทำงานอยู่เหรอ" เห็นชุดที่เมขลาสวมใส่ก็ดูออกแล้ว

"เมย์อยากจะคุยเรื่องนี้กับคุณท่านอยู่พอดีเลยค่ะ"

"คุยอะไรจ๊ะ" พุดตาลก็เลยเข้าไปในห้อง

"เมย์อยากจะขอไปทำงานที่อื่น" เธอจะกล้าทำงานอยู่กับเมียของเขาได้ยังไง ในเมื่อจะเรียกว่าเธอเป็นชู้ก็ได้

"ทำไมต้องไปทำงานที่อื่นด้วย"

"เมย์ทดลองทำงานมาหลายวันแล้วค่ะ ดูเหมือนมันไม่ใช่ เมย์ไม่ชอบงานนี้เลย"