เพลิงร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 21

"เดี๋ยวผมจะให้เพลิงไปรับน้องตอนเย็นครับ"

"เอาแบบนั้นก็ได้ วันนี้ยังไงพี่ก็เลื่อนนัดหมดแล้ว เดี๋ยวไปส่งแม่ที่นั่นด้วย" รามสูรถือโอกาสไปดูเซฟเฮ้าส์ของน้องชายด้วยเลย

ขณะที่นั่งรถออกมากับลูกๆ พุดตาลพยายามจะไม่มองกลับไปดูบ้านหลังนั้น มันถึงที่สุดแล้วกับชีวิตของคนๆ หนึ่ง

ท่านคงจะรักผู้หญิงคนนี้มาก จนยอมเซ็นต์ใบหย่าให้นาง เพราะไม่ว่าท่านจะอยู่กับผู้หญิงคนไหนก็ยังคงห่วงหน้าตาทางสังคมของตัวเอง

"วันหลังโรสจะพาตารามิลมาเยี่ยมคุณแม่นะคะ" สโรชาเห็นคุณย่านั่งเงียบ ก็เลยชวนคุยเรื่องหลาน เพราะวันนี้เธอไม่ได้พารามิลมาด้วย

คนเป็นย่าแค่พยักหน้าและยกยิ้มเล็กน้อยพอให้ลูกๆ สบายใจ

รถสองคันวิ่งตามกันมาจนถึงเซฟเฮ้าส์

"ที่นี่น่าอยู่จังเลยค่ะ" สโรชามองดูรอบๆ บ้านเขียวขจีไปด้วยต้นไม้ใบหญ้า ไม่มีสิ่งปลูกสร้างใดที่อยู่ใกล้แถวนี้เลย ที่จริงที่นี่ไม่ใช่สมบัติส่วนตัวของทศกัณฐ์หรอก เป็นของทางราชการที่มีไว้ให้กับบุคคลสำคัญ และพื้นที่แถวนี้ก็เป็นของหลวงทั้งนั้นก็เลยไม่มีใครกล้าบุกรุก

"ผมให้คนเตรียมห้องไว้ให้แล้วครับ" ทศกัณฐ์โทรมาสั่งลูกน้องให้จัดเตรียมห้องไว้ใกล้ๆ ห้องของเขา

จนเวลาใกล้เย็น รามสูรก็เลยโทรไปหาเมขลาบอกว่าจะส่งคนไปรับเพราะย้ายบ้านแล้ว

เมขลาเก็บของส่วนตัวเสร็จก็ลงมา

"รถคันนี้แน่เลย" หญิงสาวดูป้ายทะเบียนที่พี่ชายบอกก็เลยเดินไปเปิดประตูข้างคนขับ "ขอโทษนะคะที่ให้รอนาน" หญิงสาวพูดพร้อมกับเข้าไปนั่งแล้วดึงเซฟตี้มาล็อกกับตัวไว้โดยที่ยังไม่ดูเลยว่าใครเป็นคนขับรถ

แต่เพลิงรู้อยู่แล้วว่าต้องได้มารับใคร..มารับใครในที่นี้คือเขาคิดว่ารามสูรให้มารับพี่เลี้ยงเด็ก

พอทุกอย่างพร้อม..รถก็เคลื่อนตัวออกไป หญิงสาวยังคงนั่งมองไปข้างหน้าโดยที่ไม่ได้หันมาดูว่าใครเป็นคนขับ จนรถวิ่งมาได้สักพักใหญ่ ก็เลี้ยวเข้าไปในซอยที่มีแต่ป่าไม้

"ย้ายมาอยู่ไกลขนาดนี้เลยเหรอคะ" พอหันไปมองหน้าคนขับเท่านั้นแหละหญิงสาวถึงกับ.. "??"

มือเรียวเอื้อมมากำลังจะเปิดประตูรถ แต่ถูกอีกฝ่ายคว้ามือเธอไว้

"คุณจะพาฉันไปไหน" เมขลาไม่รู้รายละเอียดที่พักใหม่ ว่ามันอยู่ที่ไหนแต่เห็นเขาพาเข้ามาในซอยลึกก็เลยกลัว

"แบบคุณกลัวเป็นด้วยเหรอ"

"จอดรถ!"

ขณะที่มือข้างหนึ่งเขารั้งตัวเธอไว้แต่อีกข้างก็ยังคงบังคับพวงมาลัยอยู่ "คุณนี่เก่งนะ"

"เก่งยังไง"

"แอบอ้างเป็นพี่เลี้ยงเด็กทั้งๆ ที่.." จังหวะนี้เพลิงเลี้ยวรถเข้าไปในพุ่มไม้ เพราะมีถนนลูกรังเล็กๆ ให้เลี้ยวลงไปได้

ริมฝีปากหนาขยับจูบลงมาที่ซอกคอและติ่งหู จนได้ยินเสียงครางออกมาจากลำคอระหง เขาวนนิ้วอยู่เพียงไม่นานก็เริ่มกระแทกนิ้วนั้น ขาเรียวค่อยๆ แยกออกจากกันแบบลืมตัว จนอีกฝ่ายได้ใจ ยันร่างก้าวข้ามมาอยู่ฝั่งเดียวกัน

"โอ๊ยย" เมขลามารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ของแข็งที่ใหญ่กว่านิ้วกำลังถูกส่งเข้ามาในร่างกาย มือเรียวผลักอกแกร่งให้ออกไป..แต่ก็ไม่เป็นผล

เขาพยายามดันความเป็นชายเข้ามาถึงแม้มันจะเข้าลำบากมาก แต่ก็ไม่เกินความพยายามของผู้กองเพลิงไปได้

กึก กึก กึก เสียงรถค่อยๆ โยกตามจังหวัดที่คนตัวโตขยับ เรียวลิ้นอุ่นแทรกเข้าไปในโพรงปากหญิงสาวที่กำลังครางโอดโอย เพื่อช่วยไม่ให้เธอเกร็งมาก

วันนั้นเขาแค่สอดใส่มันเข้าไปได้เล็กน้อยเพราะมันเข้าไม่ได้อีก แถมฝ่ายหญิงก็ไม่ยอมให้ทำมากกว่านั้น แต่วันนี้กระแทกแรงๆ ยังเข้าลำบากเลย ตกลงสิ่งที่เขาคิดมาทั้งหมดมันใช่ไหม??

แต่เพลิงไม่มีเวลาที่จะหยุดคิดอีกแล้ว ยังไงเขาก็ไม่ปล่อยเธอไปแน่

แอด แอด แอด เสียงรถโยกไปตามแรงกระแทกหนักขึ้น และตอนนี้คนตัวเล็กที่อยู่เบื้องล่างก็นิ่งเงียบไปไม่มีแม้แต่เสียงคราง แต่เขาใกล้ถึงจุดขนาดนี้ก็คงหยุดตัวเองไม่ได้อีกนั่นแหละ ชายหนุ่มกระแทกเข้าไปอีกหลายทีจนอดกลั้นสิ่งที่คลั่งอยู่ข้างในไม่ได้

"อ๊าาาซี๊ดดดด" จะดึงออกมาปล่อยข้างนอกก็ไม่ทัน เพราะหน้ารถแคบขยับออกลำบากมาก

พอทุกอย่างจบลงเพลิงก็เปิดประตูแล้วขยับกายออกจากตรงนั้น อีกฝ่ายลงจากรถแล้วเมขลาก็รีบดึงกระโปรงตัวเองลงมาปิด

ก่อนที่เพลิงจะเก็บอาวุธลับให้เข้าที่..สายตาคมได้มองสำรวจดูสิ่งที่สงสัย และเขาก็ได้เห็นคราบที่มันติดอยู่ตรงลำท่อน..